God staat boven de naties
In de eerste plaats moeten we goed begrijpen dat God heeft het oppergezag en regeert ook over de nationale overheden. Elke nationale regering op aarde regeert alleen met Gods toestemming. Maar menselijke overheden, zoals menselijke individuen, hebben een vrije wil. God laat de overheden vrij om te gehoorzamen en de zegeningen te oogsten of ongehoorzaam te zijn en te lijden onder de gevolgen.
Misschien dat mensen die in hun ambt gezag uitoefenen over naties dit niet begrijpen of accepteren. Maar het is geen zaak van aanvaarden of verwerpen van mensen. Het is een feit.
In het Plan van de Schepper om Zijn doel hier beneden te verwezenlijken, heeft Hij de mens een vrije wil gegeven. Hij openbaart de juiste weg en vraagt dan de mens te kiezen. Hij heeft het voor de mens mogelijk gemaakt om te rebelleren, om Zijn heerschappij te verwerpen, Zijn waarheid. Maar vanzelfsprekend is het een kwestie van oorzaak en gevolg. Wat een mens zaait, zal hij oogsten. Een dag van afrekening zal komen.
In Gods Meesterplan wordt de mens gedurende 6.000 jaar opgeroepen om te kiezen vrijwillig Gods heerschappij te accepteren en te gehoorzamen of te rebelleren en automatisch onder de straf te lijden. Zesduizend jaar voor de mens om te kiezen om zichzelf te regeren of vrijwillig Gods Regering te accepteren. Dit is van toepassing op de mensheid als geheel en als individu. God regeert met een goddelijke Wet. De basis van Gods Regering is Zijn geestelijke Wet, de Tien Geboden, die eenvoudig de weg wijzen naar elke zegening, alles wat goed is voor de mens, individueel en nationaal.
Eigenlijk is de straf eenvoudig de afwezigheid van die verlangde zegeningen en de straf van eeuwige dood, hetgeen uiteindelijk de afwezigheid van de zegening van eeuwig leven is.
Maar de menselijke natuur is vijandig tegenover God en ten opzichte van Gods weg en Gods regering. De mensheid als geheel heeft er deze 6.000 jaar dus voor gekozen Gods Regering over hem te verwerpen; Gods weg te verwerpen en om zijn eigen vorm van gedrag en gouvernement te ontwikkelen. In de geschiedenis hebben weinig staatshoofden erkend dat God in macht boven hen staat, dat zij alleen gezag dragen met Zijn toestemming.

Oud Israël
In de dagen van Mozes, nadat alle naties Gods regering hadden verworpen, bevrijdde God de Israëlitische slaven uit Egypte, leidde hen naar een land dat Hij had aangewezen om hun te geven en richtte hen op als Zijn natie, geregeerd door Hem, met Zijn Bestuur. Ook toen ontnam God hen niet het voorrecht van de vrije wil. Hij stelde hun een Theocratisch Bestuur voor. De mensen namen hun eigen beslissing om het aan te nemen. Maar vanaf het begin jammerden, klaagden en rebelleerden ze. Na verloop van tijd wilden ze ook een menselijke regering, zoals de andere naties rondom hen.
Hier is het dramatische incident:
1 Samuel 8:4  Daarom kwamen alle oudsten van Israël bijeen; zij gingen naar Samuel in Rama 5  en zeiden tot hem: Zie, gij zijt oud geworden en uw zonen wandelen niet in uw wegen; stel nu een koning over ons aan om ons te richten, als bij alle andere volken. 6  Toen zij zeiden: Geef ons een koning om ons te richten, mishaagde dat aan Samuel, en hij bad tot de Here. 7  De Here zeide tot Samuel: Luister naar het volk, in alles wat zij tot u zeggen, want niet u hebben zij verworpen, maar Mij hebben zij verworpen, dat Ik geen koning over hen zou zijn.
Zo kregen ze een menselijke koning, Saul. Hij stak een hoofd boven het hele volk uit. Maar ze bleven nog steeds Gods Koninkrijk door hun verbond met God, al liet Hij toe dat ze een menselijke koning hadden.
God verwijderde Saul. Het was God die koning David als de volgende menselijke koning koos. Daarna kwam koning Salomo. Hij verviel tot afgoderij en eiste bovendien van de mensen zeer hoge belastingen.
Toen zijn zoon koning Rechabeam de belasting nog hoger maakte, verwierp de natie hem als hun koning. Jerobeam, die door Salomo tot opziener over de stammen van Jozef was aangesteld, werd uitgeroepen tot hun koning. De stam Juda scheidde zich af om vast te houden aan Rechabeam als hun koning.
En zoals het altijd is gegaan met het bestuur van mensen, het volk moest lijden en de naties vielen uiteen! De stam Benjamin sloot zich aan bij Juda. De Levieten, die door God aangesteld waren in het priesterambt, werden door Jerobeam ontslagen. Zij vormden de bovenlaag in opleiding en leiderschap. Jerobeam stelde priesters aan uit "de geringsten des volks" (Statenvertaling), die niet tot de Levieten behoorden. Daarna werden ook de Levieten een deel van het Koninkrijk Juda. Dit koninkrijk werd bekend als de Joden. Na negentien koningen in de natie Israël, liet God zien dat Hij nog steeds het allerhoogste gezag heeft over de naties van de aarde door de natie Israël in gevangenschap en slavernij te laten leiden door de voorvaderen van het Duitse volk, de Assyriërs. De Israëlieten werden uit hun huizen verdreven, van hun boerderijen, uit hun steden en als slaven naar Assyrië weggevoerd.
Later, toen de natie Juda weigerde om Gods geboden te houden en te leven volgens Gods weg, stuurde God koning Nebukadnezar van de Chaldeeën om het land binnen te vallen en te veroveren. De Joden werden uit hun huizen en hun land verdreven en als slaven naar het land van de Chaldeeën gebracht.

Het eerste wereldrijk
Nebukadnezar had zijn veroveringen uitgebreid naar het westen, tot in Juda, Tyrus en Egypte en zat op de troon van het eerste wereldimperium.
Maar was hij en zijn menselijke regering werkelijk oppermachtig? Dat dacht Nebukadnezar in zijn ijdelheid!
Nu zullen we zien hoe God toonde dat De Eeuwige de Hoogste Macht is, dat Gods heerschappij boven naties en regeringen staat, of mensen en menselijke leiders dit nu al dan niet erkennen.
God gebruikte Daniël om deze waarheid te openbaren aan de eerste keizer van een wereldimperium, koning Nebukadnezar van het Chaldeeuwse Rijk!
Toen deze grote koning de troon besteeg en Juda was binnengevallen om de Joden in ballingschap naar Babylonië te brengen, selecteerde hij ook enkele begaafde jonge Joodse jongemannen voor belangrijke posten in zijn regering. Zij werden prinsen, goed opgeleid en geschoold. Een van hen was de profeet Daniël.
In zijn tweede regeringsjaar had Nebukadnezar een ongewone droom. Het maakte hem angstig en bracht hem danig in de war. Geen van zijn tovenaars, waarzeggers of astrologen kon de koning vertellen wat hij had gedroomd, laat staan wat het zou kunnen betekenen. Maar dan werd Daniël geroepen. In een visioen openbaarde God de droom en zijn betekenis aan Daniël (Daniël 2:19).
Daniël zei tegen de koning:
Daniël 2:27  Daniël gaf de koning ten antwoord: De verborgenheid waarnaar de koning vraagt, kunnen geen wijzen, bezweerders, geleerden of waarzeggers de koning te kennen geven. 28  Maar er is een God in de hemel, die verborgenheden openbaart; Hij heeft de koning Nebukadnessar bekendgemaakt wat in de toekomende dagen geschieden zal.
Nadat hij de koning had gezegd wat hij gedroomd had – een enorm groot metalen beeld – vervolgde Daniël:
Vers 36  Dit is de droom, en de uitlegging daarvan zullen wij de koning zeggen: 37  Gij, o koning, koning der koningen, aan wie de God des hemels het koningschap, macht, sterkte en eer geschonken heeft, 38  ja, in wiens hand Hij de mensenkinderen, waar zij ook wonen, de dieren des velds en het gevogelte des hemels heeft gegeven, en die Hij tot heerser over die alle heeft gemaakt, …

Gods autoriteit neemt de plaats in van de menselijke bestuurlijke autoriteit
Dus God openbaarde de allereerste wereldheerser, nadat de laatste twee koninkrijken van Israël waren veroverd en hun soevereiniteit hadden verloren, dat Gods Heerschappij boven de naties staat, dat God aan koning Nebukadnezar de macht gaf om te regeren, dat volken alleen regeren met Gods toestemming.
In het derde hoofdstuk van Daniël staat het verslag van een dergelijke gebeurtenis om deze menselijke leider dezelfde les te leren. Nebukadnezar had een reusachtig groot gouden afgodsbeeld van zo'n 30 meter hoog laten maken. Hij had alle hooggeplaatste regeringsambtenaren, ook uit de verafgelegen provincies, opgeroepen om de inwijding bij te wonen. Iedereen werd bevolen neer te buigen om dit gouden beeld te aanbidden, zodra de band begon te spelen.
Een van de tien basispunten van Gods geestelijke Wet verbiedt het aanbidden van afgoden.
Een ander punt, waaraan we in deze publicatie aandacht besteden, verbiedt doden. Hier zien we een historische realiteit, waarin de regeringsautoriteit deze mensen opdroeg iets te doen dat rechtstreeks de hogere Wet van God zou aantasten.
De drie Joodse collega's van Daniël, Sadrak, Mesak en Abednego gehoorzaamden God en weigerden Gods hogere wet te breken door de lagere menselijke overheid te gehoorzamen.
In dit geval werden de Joodse jongemannen persoonlijk voor de koning gebracht. Hoewel Daniëls uitleg van zijn droom hem had getoond dat Gods Macht alle gezag overstijgt, ook die van menselijke regeringen, negeerde de koning dat.
De koning zei tegen de Joodse jongemannen:
Daniël 3:15  Nu dan, indien gij bereid zijt, zodra gij het geluid van hoorn, fluit, citer, luit, harp, doedelzak en allerlei soort van muziekinstrumenten hoort, u ter aarde te werpen en het beeld te aanbidden, dat ik gemaakt heb – maar indien gij niet aanbidt, zult gij ogenblikkelijk in de brandende vuuroven geworpen worden; en wie is de god, die u uit mijn hand zou kunnen bevrijden?

Een typerende historische realiteit
De Joodse mannen antwoordden:
Vers 16  Toen antwoordden Sadrak, Mesak en Abednego de koning Nebukadnessar: Wij achten het niet nodig u hierop enig antwoord te geven. 17  Indien onze God, die wij vereren, in staat is ons te bevrijden, dan zal Hij ons uit de brandende vuuroven, en uit uw macht, o koning, bevrijden; 18  maar zelfs indien niet, het zij u bekend, o koning, dat wij uw goden niet vereren, en het gouden beeld dat gij hebt opgericht, niet aanbidden.
Hier wilde het gezag van een wereldrijk zijn wetten opleggen die in strijd zijn met Gods Wet, één van de Tien Geboden, ingesteld door de Hoogste Macht. Deze gehoorzaamheid aan God, de Allerhoogste Macht, hoger dan menselijke overheden, vereiste werkelijk actief geloof. Deze mannen zetten hun leven op het spel!
Toen zij de koning dus antwoordden, werd hij razend, zijn gezicht vertrok van woede. Hij gebood om de oven zevenmaal heter te stoken dan gewoonlijk. Sterke soldaten bonden deze drie Joodse jonge mannen vast met hun kleren aan en wierpen ze in de brandende vuuroven. Het was zo heet dat de soldaten die hen erin hadden geworpen, werden gedood door de vlammen.
Toen werd Nebukadnezar bevreesd. Hij zag "vier mannen vrij wandelen midden in het vuur, en zij hebben geen letsel, en het uiterlijk van de vierde gelijkt op dat van een zoon der goden!" (Zie verzen 10-25.)
De koning liep naar de deur van de brandende vuuroven en riep: "… gij dienaars van de allerhoogste God, treedt naar buiten en komt hier!" (Vers 26.) Opnieuw werd deze koning gedwongen te erkennen dat God de Allerhoogste is!
De Joodse mannen die op God vertrouwden en Hem gehoorzaamden, met risico voor eigen leven, kwamen uit het vuur en gingen naar buiten. Alle regeringsfunctionarissen uit het rijk "zagen, dat het vuur geen macht had gehad over de lichamen van deze mannen, dat hun hoofdhaar niet was geschroeid, dat hun mantels ongeschonden gebleven waren, ja, dat er zelfs geen brandlucht aan hen gekomen was" (vers 27).

Menselijke regeringsleider gedwongen om Gods autoriteit te erkennen
Opnieuw werd deze koning gedwongen te erkennen dat De Eeuwige God is! Hij heerst over aardse regeringen! Zijn Autoriteit overstijgt de nationale regeringen. God maakte dit zeer duidelijk. Maar al gaf hij deze realiteit toe, deze menselijke koning was niet bereid God te gehoorzamen, noch vrijwillig Gods heerschappij over hem en zijn land te accepteren.
Zoals de menselijke regeringen dat sinds die dag tot op heden niet hebben gedaan. God heeft dit toegestaan. Maar het verandert het feit niet.
Ook in het vierde, vijfde en zesde hoofdstuk van Daniël wordt aan allen die het geopenbaarde Woord van God aanvaarden, uit de doeken gedaan – zoals Daniëls vrienden dat deden aan de leiders van dat rijk – dat God in autoriteit en macht over alle nationale regeringen de Allerhoogste is!
De ware christen moet geloven dat God God is en dat Hij de beloner is van hen die Hem gehoorzamen. Het vereist geloof.
De kwestie van gehoorzaamheid aan God boven gehoorzaamheid aan de menselijke overheid dat tot zonde zou leiden, zou ook vandaag een zaak van leven en dood kunnen worden, zoals voor de drie Joodse mannen.
Een christen behoort geen opstandige houding te hebben tegen zijn land. Ondanks zijn houding van gehoorzaamheid aan God op de eerste plaats, moet hij loyaal zijn tegenover en zich onderwerpen aan de wetten van zijn land, ook aan de straffen of boetes als die opgelegd worden. Ieder moet voor zich beslissen dat gehoorzaamheid aan God op de eerste plaats komt!
Militaire dienst, vrijwillig of verplicht, vereist het maken van een keus. Jonge mannen moeten de ernst hiervan inzien en bidden om Gods leiding om een oprechte persoonlijke overtuiging van Gods waarheid te ontvangen.

Wat is zonde?
De hele kwestie van goed of fout ten aanzien van militaire dienst, wapens dragen en doden, draait om de vraag: "Is het zonde?" Is dat niet het geval, dan moeten we deze dienst vervullen als de overheid dat van ons eist.
Als het zonde is?
Handelingen 5:29  Maar Petrus en de apostelen antwoordden en zeiden: Men moet Gode meer gehoorzamen dan de mensen.
We gehoorzamen eerst God en zullen ons moeten onderwerpen aan de straf die de menselijke overheid eventueel oplegt.
De zonde begon met Adam. Hoewel God in de dagen van Mozes op de berg Sinaï zelf de woorden van Zijn Wet uitsprak tegenover de hele natie Israël (Exodus 20), was de Wet in de tijd van Adam al van kracht. Adam brak met zijn zonde drie specifieke geboden.
Romeinen 5:12  Daarom, gelijk door een mens de zonde de wereld is binnengekomen en door de zonde de dood, zo is ook de dood tot alle mensen doorgegaan, omdat allen gezondigd hebben. 13  want reeds voor de wet was er zonde in de wereld. Maar zonde wordt niet toegerekend, als er geen wet is. 14  Toch heeft de dood als koning geheerst van Adam tot Mozes, ook over hen, die niet gezondigd hadden op een gelijke wijze als Adam overtrad, die een beeld is van de komende.
Voordat de Wet als 'inzet' of basis van het verbond met Israël werd gegeven, was zij van kracht. De Wet van God is de manier van leven die vrede en geluk brengt. Het is eenvoudig een zaak van oorzaak en gevolg. Opstandigheid tegen of overtreding van deze weg is de oorzaak van ongelukkig zijn, geestelijke armoede, ruzie, verkilling, oorlog en dood. Gods weg brengt de zegeningen die iedereen wenst. De tegenovergestelde weg, of zonde, brengt alle vloek.
God zelf heeft bepaald dat overtreding van de Wet zonde is, omdat het schade en kwaad over de mensen brengt die God lief heeft. Schending van de Wet heeft een totale straf tot gevolg, een straf voor eeuwig: de eeuwige dood!
Ten aanzien van oorlog geldt de basisleer van God – Zijn basiswet betreffende oorlog, militaire dienst en doden is het Zesde Gebod: "Gij zult niet doodslaan".
Gods Wet, kort aangegeven in de Tien Geboden (Exodus 20), is de leidraad voor de juiste levensweg. Het zijn de tien basisprincipes van rechtvaardigheid voor de mens, zowel individueel als nationaal.
Het Nieuwe Testament, dat een vergrootglas op dit basisprincipe legt, zegt:
1 Johannes 3:15  Een ieder, die zijn broeder haat, is een mensenmoorder en gij weet, dat geen mensenmoorder eeuwig leven blijvend in zich heeft.
Jezus, die deze wet specifiek toepast op vijanden, zegt:
Mattheus 5:44  Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief en bidt voor wie u vervolgen, 45  opdat gij kinderen moogt zijn van uw Vader, die in de hemelen is; want Hij laat zijn zon opgaan over bozen en goeden en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.
Voor iemand die Gods weg niet kent, klinkt dit misschien tegenstrijdig. Maar het is het onderwijs van Diegene door wie God het universum schiep en die nu de leiding heeft van de Super-Regering over het gehele universum.
Hebreen 1:1  Nadat God eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon, 2  die Hij gesteld heeft tot erfgenaam van alle dingen, door wie Hij ook de wereld geschapen heeft. 3  Deze, de afstraling zijner heerlijkheid en de afdruk van zijn wezen, die alle dingen draagt door het woord zijner kracht, heeft, na de reiniging der zonden tot stand gebracht te hebben, Zich gezet aan de rechterhand van de majesteit in den hoge.
Het is niet moeilijk om aan te tonen dat het vrij eenvoudig is om "uw vijanden lief te hebben".

De twee levenswijzen
Er zijn twee brede, algemene filosofieën of levenswijzen.
Gods manier is de weg van liefde, de uitgaande zorg naar anderen, Godgericht, God liefhebben, gehoorzamen boven alles en je naaste liefhebben als jezelf, vijanden inbegrepen. Het is de weg waarvan Jezus zei: "Het is zaliger te geven dan te ontvangen" (Handelingen 20:35). Het is de weg van samenwerken, helpen en delen.
Zonde is de weg van ijdelheid, eigenliefde, egoïsme, zelfgerichtheid, hebzucht, wedijver, inhalig zijn, nemen, krijgen; en van jaloezie en afgunst, kwaadwilligheid, belediging, ruzie, haat, moord. Het is de tegenovergestelde weg van Gods weg. Het is de weg van oorlog.
In de zondige levensstijl gaat eigenliefde gepaard met vijandschap en gebrek aan zorg voor anderen. Hoewel die eigenliefde zich meestal ook uitstrekt naar hen met wie ze zich verbonden voelen, zoals eigen man of vrouw, de club, het team, de groep of het land. In Gods levensstijl gaat eigenliefde gepaard met zorg voor anderen.
Dit zijn de twee tegengestelde levensstijlen, een tegengestelde gezindheid van hart. De ene is de weg van rechtschapenheid, de andere de weg van zondigen. God is liefde. Zo is Zijn hele karakter, uitgaande zorg. Hij is de gever van alles wat goed en waardevol is. In Zijn liefde voor ons mensen gaf God Zijn Zoon; gaf Zijn Wet zodat het ons goed zou gaan! God zou heel graag ieder van ons Zijn heilige Geest geven en eeuwig leven!
Dit zijn de brede, algemene principes van Gods Wet, de basis en het fundament van de Regering van God.
De hele Wet kan samengevat worden in dat ene woord: liefde. Liefde voor God en je naaste, de twee grote geboden. De eerste vier van de Tien Geboden definiëren in beginsel hoe we God moeten liefhebben. De laatste zes de liefde tot de naaste. De Geboden moeten letterlijk genomen worden en zijn principes.
Militaire dienst, het dragen van wapens om tegen mensen gebruikt te worden, doden, oorlog, staat lijnrecht tegenover het principe van Gods Wet! Het is niet de weg van geven, delen, helpen, dienen.

Het zesde gebod
Een specifiek punt van Gods fundamentele Wet betreffende oorlog is het zesde van de Tien Geboden: "Gij zult niet doodslaan".
Als alle naties dat Gebod zouden gehoorzamen en de weg van liefde voor andere mensen – en naties – zouden volgen, zou er geen oorlog zijn.
Maar, zo redeneert men, dat is een aardige gemeenplaats, maar het is niet praktisch, het zal niet werken! Waarom? Omdat, zo gaat de redenatie verder, als ons land zich aan dat Gebod houdt en niet bewapend is, geen militaire strijdkracht heeft, zou het aangevallen en verslagen worden door een land dat Gods Wet negeert, minacht en wel gelooft in oorlog. We zouden onze vrijheid verliezen, ons land, onze huizen, onze welvaart en misschien ons leven!
Zo redeneren alle landen. Maar God zegt:
Spreuken 14:12 en 16:25   Soms schijnt een weg iemand recht, maar het einde daarvan voert naar de dood.
De Eeuwige Schepper zegt dat die redenering bedrieglijk is. De Schepper begrijpt de menselijke natuur beter dan de mensen zelf. Hij heeft voorzien in onze bescherming tegen de goddeloze vijand. De Almachtige God is niet onpraktisch. Hij laat hen die Hem gehoorzamen en op Hem vertrouwen, die Zijn regering aanvaarden, niet hulpeloos aan hun lot over! Een van de fundamentele verantwoordelijkheden van elke regering is haar onderdanen te beschermen.
Denkt u dat het de Regering van God aan macht ontbreekt en zo zwak is dat zij niet in staat is een enkeling of de hele natie, waarover zij regeert, te beschermen? Het wordt tijd dat onze ogen opengaan voor de feiten, de waarheid! God koos een volk om Zijn natie te zijn. Hij koos een familie van twee à vier miljoen hulpeloze slaven, afstammelingen van Zijn vriend Abraham en bood aan hen als een natie onder Zijn Regering te plaatsen.

Bescherming tegen aanvallen gegarandeerd door God
Zie nu hoe het gebod "Gij zult niet doodslaan" op militaire macht en oorlog wordt toegepast.
Zie wat God zegt tegen hen die zich onder Zijn Regering hebben gesteld. Dat Zijn almachtige bovennatuurlijke en boven de menselijke overheden staande Regering Zijn volk beschermt tegen elke binnendringende strijdmacht.
Exodus 23:20  Zie, Ik zend een engel voor uw aangezicht, om u te bewaren op de weg en om u te brengen naar de plaats, die Ik bereid heb. Vers 22  Maar indien gij aandachtig naar hem luistert, en alles doet, wat Ik zeg, zal Ik uw vijanden vijandig bejegenen, en benauwen die u benauwen. 23   Want mijn engel zal voor uw aangezicht gaan en u brengen naar de Amoriet, de Hethiet, de Perizziet, de Kanaäniet, de Chiwwiet en de Jebusiet, en Ik zal hen vernietigen.
God beloofde dat Hij het volk dat onder Zijn Regering staat zal beschermen, door iedere vijand die hen aanvalt op bovennatuurlijke wijze te bestrijden. We zullen daarvan historische bewijzen geven om dit te bevestigen.
Maar is het voor God niet net zo verkeerd als voor de mens om tegen een binnendringende legermacht te strijden en indien noodzakelijk, mensenlevens te nemen?
Volstrekt niet! God is de gever van menselijk leven. Dat leven behoort Hem toe. Hij alleen heeft het recht mensenlevens te nemen. Het zesde gebod verbiedt de mens naar eigen goeddunken een mens van het leven te beroven!

Vrije keus voor de mens en naties
Maar hebt u gezien dat er voorwaarden zijn aan Gods belofte van een goddelijke bescherming? Hij zei dat Hij hen beschermen zou "… indien gij aandachtig naar hem luistert, en alles doet, wat Ik zeg."
Gedurende de eerste zesduizend jaar in Gods Meesterplan dwingt Hij geen enkele natie of individu zich onder Zijn regering te stellen. Die beslissing wordt overgelaten aan de vrije keus van de mens.
Toen God op de berg Sinaï, met Zijn donderende stem, de tien fundamentele punten van Zijn onverbiddelijke geestelijke Wet gaf, stippelde Hij voor de mensheid de weg uit naar vrede, geluk en een overvloedig bestaan.
Dit is van toepassing op ieder individu en op ieder volk. Overtreding van de basiswet is zonde (1 Johannes 3:4).
De Wet, het grondbeginsel van recht als onderscheid van verkeerd, bestond al in de tijd van Adam.
Een overzicht van deze Wet vindt u in Exodus 20:1-17 en Deuteronomium 5:4-22.
God had gezegd Gij zult niet doodslaan! De mens, die naar eigen vrije wil, het leven van een mens neemt, pleegt een kapitale zonde, die gestraft wordt met de hoogste kapitale straf – dat van de eeuwige dood!
Onmiddellijk nadat God met donderende stem de Tien Geboden had uitgesproken, beefde het volk en bleef van verre staan. Dan naderde Mozes tot de donkerheid waarin God was en begon God tegen Mozes te spreken (Exodus 20:21-22). God gaf verschillende wetten en verordeningen voor de natie, inclusief de specifieke instructies over oorlogvoering.

Israël koos voor Gods Regering
Toen God voor de grote familie van Israëlieten de geestelijke basiswet had herhaald, het fundamentele principe voor alle nationale religieuze, sociale, privaatburgerlijke, staatkundige wetsbepalingen, legde God dit via Mozes aan dit volk voor om te kiezen of zij Zijn Regering wilden aanvaarden.
Zie dan de voltooiing van het verbond, de overeenkomst tussen God en dit volk. Een verbond dat hen tot een natie onder God maakte.
Exodus 24:3  Toen kwam Mozes en deelde het volk al de woorden des Heren en al de verordeningen mee, en het gehele volk antwoordde eenstemmig: Al de woorden, die de Here gesproken heeft, zullen wij doen. 4   En Mozes schreef al de woorden des Heren op. Vroeg in de morgen bouwde hij een altaar onder aan de berg, met twaalf opgerichte stenen overeenkomstig de twaalf stammen van Israël. 5  Toen zond hij de jongelingen der Israëlieten heen, en zij brachten brandoffers en offerden stieren als vredeoffers voor de Here. 6  Daarop nam Mozes de helft van het bloed en deed het in bekkens, en de andere helft van het bloed sprengde hij op het altaar. 7  Hij nam het boek des verbonds en las het voor de oren van het volk en zij zeiden: Alles wat de Here gesproken heeft, zullen wij doen en daarnaar zullen wij horen. 8  Toen nam Mozes het bloed en sprengde het op het volk en hij zeide: Zie, het bloed van het verbond dat de Here met u sluit, op grond van al deze woorden.

De Overheid beschermt tegen oorlog
Het is belangrijk om nog eens te benadrukken dat een deel van Gods regeringsverantwoordelijkheid zoals Hij die aan de mensen had voorgelegd voordat ze Zijn natie werden, was de belofte dat Zijn Regering Zijn burgers zouden beschermen tegen de noodzaak om oorlog te voeren.
Dat is een openbare belofte van God, die van toepassing zou zijn voor elk volk.
Later bood God dezelfde regering met dezelfde bescherming en zegeningen aan het eerste wereldrijk, het heidense Chaldeeuwse Rijk onder koning Nebukadnezar, aan, zoals we zullen zien.
God trekt niemand voor. Hij zegent niet het ene land en brengt het andere naar eigen willekeur schade toe.
Maar de menselijke natuur is de menselijke natuur – en feiten zijn feiten. En de mensheid heeft van het begin gerebelleerd tegen God, voor de vloed en na de vloed.
Sinds de tijd van de Toren van Babel hebben de mensen naties gevormd met menselijke ideeën over overheden die haaks staan op Gods wetten en het bestuur van God.
Zij hadden andere goden gekozen! Hun religie was slechts ijdel bijgeloof. De volkeren werden oorlogvoerende koninkrijken!
Geen volk, behalve een verdrukt volk in slavernij, zou er voor kiezen tegen God te zeggen: "Al de woorden, die de Here gesproken heeft, zullen wij doen."
Niet alleen had deze uitgebreide familie van Israëlieten geleden onder de zweep van de slavernij, maar God had hun ook Zijn macht laten zien en Zijn liefde en zorg voor hen, door hen met spectaculaire wonderen uit de slavernij te bevrijden.
Door de wonderen van de plagen over de Egyptenaren heeft God hen bevrijd.

De menselijke natuur in werking
En de menselijke natuur? Ja, hier waren de Israëlieten vol van!
Waarom verwerpen wereldleiders, wetenschappers en opvoeders zelfs vandaag God en doen hun zaken, werk en interesses alsof God niet bestaat? God zelf vertelt het ons. In Zijn Woord zegt Hij tegen de mens:
Romeinen 8:7  Daarom dat de gezindheid van het vlees vijandschap is tegen God; want het onderwerpt zich niet aan de wet Gods; trouwens, het kan dat ook niet.
Laten we dit beginsel van de Wet goed begrijpen. God heeft bepaald dat het een kapitale zonde is om het leven van een mens te nemen. God is de Gever, Maker van het menselijk leven. Hij en Hij alleen, heeft het recht om het leven van een mens te nemen, wanneer en hoe Hij dat ook wil.
God verbiedt de mensen – de natie, het individu – om te doden. God stelt dat oorlogen en doden overbodig zijn voor welke mensen of natie dan ook. God zelf zal de strijd voeren als het nodig is!

Laat het vechten aan God over!
De mensen, individueel en nationaal, zullen Hem moeten gehoorzamen. Daarom moeten ze op Hem vertrouwen. Hij heeft geen beperkingen. Hij heeft alle macht. Hij heeft het recht! Hij heeft een belofte gedaan en Hij kan niet liegen. Twijfelen dat Hij voor ons zal strijden is zonde.
Romeinen 14:23  Maar wie twijfelt, wanneer hij eet, is veroordeeld, omdat hij het niet uit geloof doet. En al wat niet uit geloof is, is zonde.
Sinds Hij ons heeft verboden te vechten en te doden en beloofd heeft elke strijd die gestreden moet worden voor ons zal voeren, is het zonde om te weigeren er op te vertrouwen dat God elke strijd zal voeren die noodzakelijk is.
De plicht van de mens is: gehoorzaamheid en geloof! Dat is de weg naar vrede! Of er gevochten moet worden is een zaak van God!
In Gods specifieke instructies staat dat de mensen de afgoden moeten vernielen en verbrijzelen, maar niet de mensen.
Exodus 23:24  Gij zult u niet nederbuigen voor hun goden noch hen dienen en gij zult niet doen naar hun werken, maar gij zult ze volkomen vernielen en hun gewijde stenen zult gij geheel verbrijzelen. Vers 32  Gij zult noch met hen noch met hun goden een verbond sluiten.
Ook vandaag moeten we goed onderscheiden wat afgoderij is en volledig uitbannen, dan zal God de vijand verjagen en indien nodig, vernietigen.
Exodus 23:22  Maar indien gij aandachtig naar hem luistert, en alles doet, wat Ik zeg, zal Ik uw vijanden vijandig bejegenen, en benauwen die u benauwen. 23  Want mijn engel zal voor uw aangezicht gaan en u brengen naar de Amoriet, de Hethiet, de Perizziet, de Kanaäniet, de Chiwwiet en de Jebusiet, en Ik zal hen vernietigen. Vers 27  De schrik voor Mij zal Ik voor u uit zenden; Ik zal in verwarring brengen elk volk, waarmee gij in aanraking komt, en Ik zal al uw vijanden voor u doen vluchten. 28  Ook zal Ik hoornaars voor u uit zenden, opdat zij de Chiwwiet, de Kanaäniet en de Hethiet voor u uit verdrijven.
Horzels zijn de grootste wespensoort (crabrones), waarvan de steek hevige pijn veroorzaakt.
Jozua 24:12  Toen zond Ik hoornaars voor u heen, en deze dreven hen voor u uit, zoals de twee koningen der Amorieten; waarlijk niet door uw zwaard, noch door uw boog.
God zei dat Hij, niet een Israëlitisch leger, terreur en angst onder de vijanden zou brengen.
Exodus 23:29  Ik [niet Israël] zal hen niet in een jaar voor u uit verdrijven, opdat het land geen woestenij worde en het wild gedierte u niet te veel worde. 30  Langzamerhand zal ik hen voor u uit verdrijven, totdat gij zo vruchtbaar wordt, dat gij het land in bezit kunt nemen. 31   En Ik zal u het gebied geven van de Schelfzee tot de Zee der Filistijnen en van de woestijn tot de Rivier, want Ik zal de inwoners van het land in uw macht geven, zodat gij hen voor u uit verdrijft.

Gods specifieke toepassing
Dit is Gods specifieke toepassing van het gebod "Gij zult niet doodslaan" op militaire organisaties en oorlog. Het is de instructie van God voor de mensheid. Hij zegt duidelijk dat wij mensen niet moeten vechten, het ook niet nodig is om te vechten, omdat in plaats daarvan ons geboden wordt op God te vertrouwen. God heeft beloofd dat als wij hierin op Hem vertrouwen, Hij voor ons zal strijden. Zowel geestelijk als fysiek.
We zullen aan de hand van historische gebeurtenissen dit laten zien. Het principe is van toepassing op zowel fysieke als geestelijke oorlogvoering en op zowel persoonlijke als nationale vijanden.
We zien hetzelfde onderwijs in Numeri 33:50-56.
Numeri 33:50  En de Here sprak tot Mozes in de velden van Moab bij de Jordaan van Jericho: 51  Spreek tot de Israëlieten en zeg tot hen: Wanneer gij de Jordaan overtrekt naar het land Kanaän, 52   dan zult gij al de bewoners van het land voor uw aangezicht verdrijven en al hun beeldhouwwerk vernietigen; ook zult gij al hun gegoten beelden vernietigen en al hun hoogten verwoesten. 53  Gij zult het land in bezit nemen en daarin wonen, want aan u heb Ik het land gegeven om het in bezit te nemen. 54  Dan zult gij het land door het lot onder elkander als erfdeel toewijzen naar uw geslachten: voor een groot geslacht zult gij het erfdeel groot maken, en voor een klein zult gij het erfdeel klein maken; waarop voor hen het lot valt, dat zal ieders eigendom zijn; naar de stammen uwer vaderen zult gij onder elkander het erfdeel toewijzen. 55  Maar indien gij de bewoners van het land voor uw aangezicht niet verdrijft, dan zullen degenen die gij van hen over laat, tot dorens in uw ogen en tot prikkels in uw zijden zijn, en zij zullen u benauwen in het land waarin gij woonachtig zijt. 56  Dan zal Ik met u doen, gelijk Ik gedacht had met hen te doen.
Wanneer het volk van Israël door de rivier de Jordaan gaat en het Beloofde Land binnengaat, zal God deze afgodendienende onrechtmatige inwoners in hun handen geven, zoals Hij in Exodus 23:31 beloofde en de Israëlieten moesten hen uit hun land verdrijven – Vers 52   dan zult gij al de bewoners van het land voor uw aangezicht verdrijven en al hun beeldhouwwerk vernietigen.
Nergens in deze passage zegt God dat de Israëlieten militaire wapens moeten gebruiken en deze mensen doden. Ze verdrijven is niet hetzelfde als doden. Wat ze moesten vernietigen was hun beeldhouwwerk en al hun gegoten beelden en ze moesten al hun hoogten verwoesten.
Deze passages geven Gods onderwijs voor de mensheid. God heeft niet één manier voor Israël en een andere voor de heidenen. God kent geen aanzien des persoons. Hij zegt: "Ik ben onveranderlijk."
Dit is het onderwijs van God, in Zijn Woord! Elk ander onderwijs is daarom zonde!

Waarom ging Israël vechten?
Maar, zou iemand kunnen vragen, voerde Israël geen oorlog? Deze natie heeft zich toch bewapend om ten strijde te trekken? Ze hebben toch gedood? Heeft God hun zelfs geen opdracht gegeven oorlog te voeren en te doden?
Het antwoord is Ja – maar dit verandert op geen enkele wijze het voorgaande onderwijs of doet het teniet of weerlegt het, zoals we zullen zien.
Weinigen hebben werkelijk begrepen waarom Israël oorlog voerde. Ze hadden het ook nooit moeten doen, zoals we zullen aantonen.
Begrijp goed waarom Israël oorlog voerde! Begrijp goed dat ze zondigden door dat te doen!
God wilde niet dat dit volk ooit oorlog hoefde te voeren. Toen Hij hen uit Egypte verloste liet Hij hen een grote omweg maken naar het Beloofde Land, zodat zij de oorlog niet zouden zien waardoor ze terug zouden willen gaan naar Egypte.
Exodus 13:17  Toen Farao het volk had laten gaan, leidde God hen niet op de weg naar het land der Filistijnen, hoewel deze de naaste was; want God zeide: Het volk mocht eens berouw krijgen, wanneer zij in strijd gewikkeld werden, en naar Egypte terugkeren. 18  Daarom liet God het volk zwenken, de woestijnweg op naar de Schelfzee. Ten strijde toegerust trokken de Israëlieten op uit het land Egypte.
De zinsnede "in strijd gewikkeld werden", is in de Statenvertaling vertaald met: "den strijd zien zouden." Het Hebreeuwse woord in de grondtekst is meestal vertaald met 'zien'.
Voordat ze de berg Sinaï bereikt hadden vonden er enkele merkwaardige gebeurtenissen plaats. Na de wonderen die God had laten zien om hen uit de slavernij van Egypte te bevrijden, hen had beschermd, hen had gezegend, de militaire strijd voor hen had gestreden, hen op wonderbaarlijke wijze geleid had door een wolk overdag en een vuurkolom 's nachts, begon dit volk te jammeren, te mopperen, te klagen en werd ongehoorzaam.
Ondanks deze ongelofelijke wonderen begonnen ze het vertrouwen te verliezen.
Zeshonderdduizend mannen, vrouwen en kinderen niet meegeteld, kwamen aan de Rode Zee. Er waren geen schepen of bruggen. Ze konden over zo'n afstand niet zwemmen. Ze konden niet over het water wandelen. Ze werden tegengehouden door dit obstakel, dit ging hun macht te boven.
Ze zagen in de verte farao's leger naderen.

Hoe God onze strijd voert
Voordat ze de berg Sinaï hadden bereikt, voordat ze Gods eigen stem de Tien Geboden hoorden donderen, 'demonstreerde' God juist hier de methode die Hij zou hanteren om er voor te zorgen dat Zijn volk niet in militaire dienst hoeft, geen oorlog hoeft te voeren of mensen te doden.
Hier is Gods levende voorbeeld nummer één! Juist hier, toen het volk Israël angstig was, mopperde, klaagde, verwijten maakte en het vertrouwen in God ontbrak.
Deze Israëlieten werden "door een verheven hand geleid" (Exodus 14:8).
Exodus 14:9  De Egyptenaren nu, al de paarden en wagens van Farao, zijn ruiters en zijn legermacht, achtervolgden hen en haalden hen in, terwijl zij gelegerd waren aan de zee, bij Pi-hachirot, tegenover Baäl-sefon. 10  Toen Farao naderbij gekomen was, sloegen de Israëlieten hun ogen op, en zie, de Egyptenaren rukten achter hen aan. Toen werden de Israëlieten zeer bevreesd en schreeuwden tot de Here, 11  en zij zeiden tot Mozes: Waren er soms geen graven in Egypte, dat gij ons hebt meegenomen om te sterven in de woestijn? Wat hebt gij ons aangedaan door ons uit Egypte te leiden? 12  Hebben wij u dit al niet gezegd in Egypte: laat ons met rust, en laten wij de Egyptenaren dienen. Want wij kunnen beter de Egyptenaren dienen dan in de woestijn sterven.
Maar het was niet Gods bedoeling dat ze zouden worden overwonnen. Hij had zich voorgenomen hen uit de Egyptische slavernij te bevrijden. Zijn doel was om hen en alle naties en de hele mensheid, te laten zien dat Hij voor hen zou strijden. Ondanks hun trouweloos geklaag in dit eerste voorbeeld van Gods trouw, ondanks hun gebrek aan geloof, was Hij vastbesloten voor hen te strijden om hen te redden.
Vers 13  Maar Mozes zeide tot het volk: Vreest niet, houdt stand, dan zult gij de verlossing des Heren zien, die Hij u heden bereiden zal; want de Egyptenaren, die gij heden gezien hebt, zult gij nimmermeer zien. 14  De Here zal voor u strijden, en gij zult stil zijn.
De Israëlieten mochten niet vechten, maar moesten zich stilhouden! Ze zouden zien hoe de Heer hen tegen de legermacht van Farao beschermde. God was van plan hun te laten zien dat Hij voor hen strijden zou, terwijl zij in alle rust en vrede moesten afwachten!

Hoe God de strijd voor hen voerde
Toen nam de engel Gods, die voor hen uitging, plaats achter de Israëlieten en ook verliet de grote donkere wolkkolom haar plaats aan hun spits en ging achter hen staan tussen hen en de Egyptische legermacht. De ene zijde van de wolk verlichtte de nacht voor de Israëlieten, terwijl de andere zijde duisternis gaf en de Egyptenaren er van weerhield om aan te vallen. Toen scheidde God de wateren van de zee en hield ze tegen door een goddelijk wonder, zodat de wateren aan beide zijden een hoge muur vormden. Zo gingen de Israëlieten in het midden van de zee op het droge naar de overkant.
Dan zien we het dramatische voorbeeld hoe God op miraculeuze wijze de strijd voert voor Israël.
Exodus 14:21  Toen strekte Mozes zijn hand uit over de zee en de Here deed de zee de gehele nacht door een sterke oostenwind wegvloeien, maakte haar droog, en de wateren werden gespleten. 22  Zo gingen de Israëlieten in het midden der zee op het droge; terwijl rechts en links de wateren voor hen waren als een muur. 23  En de Egyptenaren vervolgden hen en kwamen achter hen aan, alle paarden van Farao, zijn wagens en zijn ruiters, midden in de zee. 24   Toen dan, in de morgenwake, schouwde de Here in vuurkolom en wolk naar het leger der Egyptenaren en bracht het leger der Egyptenaren in verwarring. 25  Hij deed de wielen van hun wagens wegglijden en met moeite voortrijden, zodat de Egyptenaren zeiden: Laten wij vluchten voor de Israëlieten, want de Here strijdt voor hen tegen Egypte. 26   Toen zeide de Here tot Mozes: Strek uw hand uit over de zee, opdat de wateren terugvloeien over de Egyptenaren, over hun wagens en ruiters. 27  En Mozes strekte zijn hand uit over de zee en tegen het aanbreken van de morgen vloeide de zee terug in haar bedding, terwijl de Egyptenaren haar tegemoet vluchtten; zo dreef de Here de Egyptenaren midden in de zee. 28  De wateren vloeiden terug en bedekten de wagens en de ruiters van de gehele legermacht van Farao, die hen in de zee achterna getrokken waren; er bleef van hen niet een over. 29  Maar de Israëlieten gingen op het droge midden door de zee en de wateren waren hun rechts en links als een muur. 30  Zo verloste de Here op die dag de Israëlieten uit de macht der Egyptenaren. En Israël zag de Egyptenaren dood op de oever der zee liggen. 31  Toen zag Israël, welk een machtige daad de Here tegen Egypte gedaan had; en het volk vreesde de Here en zij geloofden in de Here en in Mozes, zijn knecht.

Hun geloof was van korte duur
Ja, voor een korte tijd waren ze vervuld met ontzag en geloofden werkelijk in God. Om God te vertrouwen dat Hij doet wat Hij beloofd heeft moet je in wonderen geloven, zegt u? Natuurlijk! Redding vereist wonderen! God verricht wonderen!
Nadat ze tegen een catastrofe, een oorlog, waren behoed en een heel leger van een groot land was vernietigd, gaf Israël tijdelijk blijk van geloof. Met Mozes zongen ze een loflied en verheugden ze zich.
Exodus 15:1  Toen zong Mozes met de Israëlieten de Here dit lied en zij zeiden: Ik wil de Here zingen, want Hij is hoog verheven, het paard en zijn ruiter stortte Hij in de zee. 2  De Here is mijn kracht en mijn psalm, Hij is mij tot heil geweest. Hij is mijn God, Hem verheerlijk ik, de God mijns vaders, Hem prijs ik.
Laten we de les goed begrijpen, Egypte is een type van zonde. God leidde figuurlijk deze mensen uit de zonde. Zij begonnen nu aan Gods levensweg.
Maar we moeten goed begrijpen dat Gods levensweg geloof vereist. Het is een leven van gehoorzaamheid aan God. Gehoorzaamheid vereist geloof.
Efeze 2:8  Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf: het is een gave van God.
Maar niet door dood geloof! Levend geloof maakt gehoorzaamheid mogelijk.
Sadrak, Mesak en Abednego gehoorzaamden Gods gebod tegen afgoderij. Maar hun vastberaden weigering om voor Nebukadnezars afgodsbeeld te buigen was alleen mogelijk door hun vertrouwen op God die hen kan beschermen en bevrijden. Ze vertrouwden op God. Ze toonden actief geloof, levend geloof! Loos, dood geloof, alleen geloven dat God bestaat, is niet het geloof dat redding brengt.
Jakobus 2:17  Zo is het ook met het geloof: indien het niet met werken gepaard gaat, is het, op zichzelf genomen, dood. 18  Maar, zal iemand zeggen: Gij hebt geloof en ik heb werken. Toon mij dan uw geloof zonder de werken, en ik zal u mijn geloof tonen uit mijn werken. 19  Gij gelooft, dat God een is? Daaraan doet gij wel, maar dat geloven de boze geesten ook en zij sidderen.
Maar geloof en gehoorzaamheid moet bestendig zijn! De pas bevrijde Israëlitische slaven, nog diep onder de indruk en vol ontzag na de ervaring van zulke wonderen, gaven uitdrukking aan hun geloof en zongen.
Maar dat geloof zat niet diep en duurde niet lang. Drie dagen later kwamen ze in Mara, maar zij konden het water van Mara niet drinken, omdat het bitter was. Toen dit ene probleem op hun weg kwam, begonnen ze weer te klagen en gingen twijfelen. Al weer door een wonder maakte God het water zoet.

De test van gehoorzaamheid
Exodus 16:1  Toen zij van Elim opgebroken waren, kwam de gehele vergadering der Israëlieten in de woestijn Sin, die tussen Elim en de Sinaï ligt, op de vijftiende dag van de tweede maand sedert hun uittocht uit het land Egypte. 2  En in die woestijn morde de gehele vergadering der Israëlieten tegen Mozes en Aäron; 3  en de Israëlieten zeiden tot hen: Och, dat wij door de hand des Heren in het land Egypte gestorven waren, toen wij bij de vleespotten zaten en volop brood aten; want gij hebt ons in deze woestijn geleid om deze gehele gemeente van honger te doen omkomen.
God stelde hun gehoorzaamheid op de proef, gevolgd door weer een wonder.
Exodus 16:4  Toen zeide de Here tot Mozes: Zie, Ik zal voor u brood uit de hemel laten regenen; dan zal het volk uitgaan en verzamelen zoveel als voor elke dag nodig is, opdat Ik het op de proef stelle, of het al dan niet wandelt naar mijn wet.
De speciale wet waarmee God hen testte was Zijn Sabbat. En onthoud dat ze de Sinaï nog niet bereikt hadden. Op de zesde dag zal Hij de hoeveelheid van twee dagen geven, omdat ze op de zevende dag moesten rusten en geen manna verzamelen mochten. Desalniettemin gingen sommige mensen op Gods Sabbat in hun hebzucht toch manna zoeken.
Exodus 16:28  Daarom zeide de Here tot Mozes: Hoelang weigert gij mijn geboden en wetten te onderhouden?
Ze vertrouwden niet op God en gehoorzaamden Hem niet.
De grote menigte Israëlieten brak daarna op uit de woestijn Sin en trok van pleisterplaats tot pleisterplaats en legerde zich te Refidim. Maar daar was geen water voor het volk om te drinken. Weer maakten ze allerlei verwijten, morden, verloren het geloof en stelden de Eeuwige op de proef.
Nu zijn we bij de cruciale gebeurtenis aangekomen die verklaart waarom Israël zelf het oorlogspad opging. Voortdurend hadden ze gemord en geklaagd, waren ze ongehoorzaam en verloren geloof, terwijl ze steeds de wonderen van God zagen. Ook nu weer, toen God nog een wonder liet zien door water uit een rots te laten stromen, twijfelden de mensen of God wel met hen was.
Exodus 17:7  Hij noemde die plaats Massa en Meriba, wegens de twist der Israëlieten en omdat zij de Here op de proef gesteld hadden door te zeggen: Is de Here in ons midden of niet?
Als we de revue nog eens laten passeren, dan zien we dat God dit volk ontzaginboezemende en miraculeuze bewijzen gaf van Zijn bedoeling voor hen te strijden. Dit waren zichtbare wonderen die ze met eigen ogen konden zien. God heeft Zijn trouw gedemonstreerd, Zijn macht, Zijn toewijding, Zijn Weg! Toch twijfelden deze mensen regelmatig, klaagden, morden. Regelmatig verloren ze het vertrouwen. Na al deze overtuigende bewijzen twijfelde het volk toch aan Gods betrouwbaarheid, twijfelde aan Zijn macht, twijfelde zelfs aan Zijn bestaan. Ze werden ongehoorzaam. Ze gingen de weg van de zonde. Eigenlijk hadden ze hun eigen 'God is dood' beweging!

Geen geloof meer – de keus voor oorlog
Na dit alles was Mozes ten einde raad, zijn zenuwen zwaar op de proef gesteld en zijn geduld zo goed als op. Want Mozes was ook maar een mens!
Exodus 17:4  Toen riep Mozes luide tot de Here en zeide: Wat moet ik met dit volk doen? Nog een ogenblik en zij gaan mij stenigen!
En God verrichtte nogmaals een wonder.
Vers 5  Daarop zeide de Here tot Mozes: Ga voor het volk uit en neem enige van de oudsten van Israël met u; neem ook de staf waarmee gij de Nijl geslagen hebt, in uw hand en ga heen. 6  Zie, Ik zal daar voor u op de rots bij Horeb staan; dan zult gij op de rots slaan en daaruit zal water te voorschijn komen, zodat het volk kan drinken. En Mozes deed alzo voor de ogen van de oudsten van Israël.
Maar, juist op dat moment, kwam Amalek, een heidens volk, om met een sterke legermacht tegen Israël te strijden.
Deze keer stond God toe om door ervaring de les te leren. Hij gaf hen de vrijheid om te zondigen. God dwingt de mens niet om niet te zondigen. Mozes, die aan het eind van zijn geduld was en probeerde deze hardnekkige, rebelse Israëlieten te overtuigen om in God te geloven en op Hem te vertrouwen, zei tegen Jozua:
Exodus 17:9  En Mozes zeide tot Jozua: Kies ons mannen uit, trek uit, strijd tegen Amalek, morgen zal ik op de heuveltop staan met de staf Gods in mijn hand.
Omdat zij gebrek aan het geloof hadden om op God te vertrouwen voor hun bescherming, was Mozes bang dat ze afgeslacht werden. Hoewel de verzwakte Mozes opdracht voor de oorlog had gegeven, had eigenlijk het volk, bij een totaal gebrek aan vertrouwen op God, zelf de beslissing genomen om oorlog te voeren.
Het was helemaal niet nodig voor deze Israëlieten om de wapens op te nemen en oorlog te voeren.
Het was verkeerd! Het was zonde. Maar God liet de beslissing aan hen over. Deze gebeurtenis was het keerpunt. Het gebeurde voordat zij de berg Sinaï bereikten. Na deze gebeurtenis deed God hen het voorstel om Zijn volk te worden, geleid door Zijn regering.
Na deze gebeurtenis beloofde God, op voorwaarde van gehoorzaamheid en vertrouwen, om voor hen te strijden, hen te beschermen tegen oorlog, om hen constant vrede te geven.
Na deze gebeurtenis aanvaardden zij Zijn regering over hen. Maar zij hadden al gebrek aan geloof en vertrouwen getoond, zelfs in de dagen dat God Zijn kracht met zoveel wonderen had gedemonstreerd.
Ze hadden de smaak van de oorlog geproefd. Ze hadden nadien kunnen – hadden moeten – besluiten hier niet mee door te gaan en hun vertrouwen op God te stellen in plaats van op hun eigen kracht.
Maar dat deden ze niet.

Om in vrede te leven afgewezen
Later, kort voordat de Israëlieten onder Jozua eindelijk na veertig jaar het Beloofde Land binnengingen, schreef Mozes voor hen – en ook voor ons vandaag – dit verslag van hun weigering door gebrek aan geloof dat God hen tegen oorlogen zou beschermen.
U kunt het lezen in het eerste hoofdstuk van Deuteronomium. Hier volgt de essentie van het verslag.
Deuteronomium 1:6  De Here, onze God, heeft tot ons bij Horeb gesproken: gij zijt lang genoeg bij deze berg gebleven; 7  begeeft u op weg, breekt op, trekt naar het gebergte der Amorieten en naar al hun naburen… tot aan de grote rivier, de Eufraat. 8  Zie, Ik heb dat land tot uw beschikking gesteld; trekt er binnen en neemt bezit van het land… Vers 19   Toen braken wij van Horeb op en gingen heel die grote en vreselijke woestijn door, die gij gezien hebt, in de richting van het gebergte der Amorieten… Vers 20   Toen zeide ik tot u: gij zijt gekomen tot het gebergte der Amorieten, dat de Here, onze God, ons geven zal. 21  Zie, de Here, uw God, heeft het land tot uw beschikking gesteld, trek op, neem het in bezit, zoals de Here, de God uwer vaderen, tot u gesproken heeft; vrees niet en wees niet verschrikt.
Maar het volk was angstig en van streek. Ze geloofden God niet! We vervolgen het verslag:
Vers 22  Toen naderdet gij allen tot mij en zeidet: laten wij enige mannen vooruit zenden om voor ons het land te verkennen en ons in te lichten omtrent de weg waarlangs wij moeten optrekken… in plaats van in geloof de route te volgen waarop God hen zou leiden. Mozes ging verder:
Vers 23  … Dus koos ik uit u twaalf mannen, voor elke stam een; 24  zij begaven zich op weg, trokken het gebergte in, kwamen tot aan het dal Eskol en verkenden dit. 25  Ook namen zij vruchten van het land mee en brachten ons die; tevens brachten zij ons verslag uit en zeiden: Het land dat de Here, onze God, ons geven zal, is goed. 26  Maar gij wildet niet optrekken en waart weerspannig tegen het bevel van de Here, uw God; 27  gij mordet in uw tenten en zeidet: omdat de Here ons haat, heeft Hij ons uit het land Egypte geleid om ons te brengen in de macht van de Amorieten en ons te verdelgen. 28   Waarheen trekken wij op? Onze broeders hebben ons het hart doen smelten met de tijding: de mensen zijn groter en langer dan wij, de steden zijn groot en hemelhoog versterkt, en ook hebben wij daar Enakieten [reuzen] gezien. 29  Ik zeide wel tot u: Beeft niet, vreest niet voor hen. 30  De Here, uw God, die voor u uit gaat, Hij zal voor u strijden in overeenstemming met alles wat Hij voor uw ogen met u gedaan heeft in Egypte 31  en in de woestijn, waar gij hebt gezien, hoe de Here, uw God, u droeg, zoals een man zijn kind draagt, op heel de weg die gij gegaan zijt, totdat gij op deze plaats gekomen zijt. 32  Doch ondanks dit woord geloofdet gij niet in de Here, uw God, 33  die voor u uit ging op de weg om voor u een plaats te zoeken, waar gij u kondt legeren: des nachts in een vuur om u te doen zien op de weg waarlangs gij moest gaan, en des daags in een wolk.
Deze Israëlieten waren niet bereid de levende God te geloven en te gehoorzamen! Door hun voortdurende ongeloof, gebrek aan vertrouwen op God en door alleen maar te vertrouwen op de fysieke strijd, wilden ze net als alle andere volken op aarde, een oorlogvoerende natie zijn. Die beslissing namen ze zelf!
Vertrouwen op militaire wapens, fysieke kracht en menselijke bondgenoten, is zonde. Het is een overtreding van Gods gebod: "Gij zult niet doodslaan."
Het feit dat alle volkeren voor deze weg van zonde hebben gekozen, betekent niet dat het de juiste weg is. En de individuele christen van vandaag, die Gods Geest heeft moet deze vraag onder ogen zien en voor zichzelf beslissen of hij de weg van de zonde zal gaan, zoals de overweldigende meerderheid doet, of dat hij God zal gehoorzamen en dan op God vertrouwen met zijn gehele leven.

Naties kunnen voor vrede kiezen!
Vinden de wereldleiders van vandaag het absurd om te geloven dat zelfs nu de Almachtige God voor ons zal strijden, dat elke natie, vandaag, werkelijk in vrede kan leven en nog dit jaar?
Toch zou het kunnen. Maar de wereldleiders van vandaag in de hele wereld zijn zo ver van Gods weg afgedwaald en God is zo onrealistisch voor hen geworden dat het waarschijnlijk belachelijk lijkt om er zelfs maar over te praten. De wetenschappers, de zakelijke leiders, de opvoeders – ja, en zelfs de geestelijkheid – zijn allen zo ver van God en Zijn Weg verwijderd dat zoiets niet in hun gedachten zou komen.
Maar de Eeuwige heeft absolute zekerheid gegeven! Hij heeft in Zijn Woord niet alleen beloften laten neerschrijven, maar behalve de gebeurtenissen die we hiervoor al behandeld hebben, staan nog drie concrete historische gebeurtenissen als bewijzen opgetekend dat Hij daadwerkelijk streed voor een volk dat aangevallen werd, toen dit volk en zijn leiders op Hem vertrouwden.

Gods doel blijft staan!
Al laat God de mensen vrij om hun eigen beslissingen te nemen, laat hen vrij te zondigen, laat landen vrij om oorlog te voeren, God houdt vast aan Zijn doel. Zijn doel was om deze nakomelingen van Abraham te laten wonen in 'het Beloofde Land' dat Hij aan Abraham had beloofd.
Gods belofte aan Abraham, 430 jaar daarvoor, was onvoorwaardelijk. Abraham was zijn deel van de overeenkomst nagekomen. Hij was gehoorzaam geweest aan God, had zich gehouden aan Gods geboden en wetten (Genesis 26:5). Nu vereiste Gods betrouwbaarheid dat Hij deze mensen naar en in dat land zou brengen, ongeacht hun gedrag!
Het was Gods verantwoordelijkheid om dit volk in het Beloofde Land te brengen. Het was Israëls verantwoordelijkheid om te beslissen hoe dat gedaan zou worden, of zich te verlaten op God om voor hen te strijden om de illegale inwoners eruit te drijven, of zich zelf te bewapenen, te vechten en zich bezig te gaan houden met oorlog. Deze nakomelingen van Abraham hadden besloten om een oorlogvoerend volk te worden.
Dit was hun eigen beslissing. En sinds zij die weg zijn opgegaan, heeft God hen gebruikt om met strijd de bewoners te verdrijven die illegaal het land bezaten dat God aan Abrahams nakomelingen had beloofd. Daarom zei God welke gevechten – inclusief het doden – nodig waren om Gods doel te bereiken om hen in het beloofde land te brengen!
Maar dat rechtvaardigt de oorlog niet. Goed of fout doen is een beslissing van de mens! Deze Israëlieten hoefden niet te vechten!
Wegens Israëls ontrouw en ongehoorzaamheid stond God hen toe de wapens op te nemen en dus te zondigen. En daarom gebruikte God hen als Zijn instrumenten om de heidense volken uit het land te verdrijven.
Ook later hadden de Israëlieten nog berouw kunnen tonen, hadden kunnen terugkomen op hun beslissing en hun vertrouwen op God kunnen stellen om de strijd voor hen te voeren.
God heeft Israël volop kansen gegeven. Ze hadden geen excuus!
Zo gaat het ook in het leven van ons persoonlijk of van een heel volk, de ene zonde leidt tot de andere. En al wat niet uit geloof is, is zonde (Romeinen 14:23).
De zonde van twijfel leidde bij de Israëlieten tot de zonde van strijd, van oorlog!
God stond dit toe! En om een goede reden! Zonder een vrije wil zou Gods doel waarom Hij de mensheid op deze planeet zette, onmogelijk zijn. Dat doel is rechtschapen karakter te ontwikkelen en dat vereist een vrije wil!
Gods doel moet blijven staan, ook als God de mens vrij laat om te rebelleren en te zondigen! Zijn doel om de Israëlieten in het Beloofde Land te brengen blijft staande en God zag erop toe. Israëls zonde kon Hem daar niet van afhouden!
We kennen dus nu de reden waarom het volk Israël oorlog ging voeren!

Gods wetten met betrekking tot oorlog
Israël heeft gebruik gemaakt van het voorrecht dat God geeft om zelf te beslissen, ook als het de verkeerde beslissing is en te kiezen voor oorlog. En het is waar dat God hun daarvoor speciale wetten gaf. We kunnen ze vinden in Deuteronomium 20.
Maar let goed op! Het zijn geen militair strategische wetten! Ze rechtvaardigden of verheerlijkten niet de oorlog. Ze leerden de Israëlieten niet om te haten, kweekten niet de behoefte om te doden en geven geen opleiding in militaire strategie en tactiek in oorlogvoering.
Deze wetten zijn er nog steeds op gericht dat God voor hen zal strijden, ook al hebben ze ervoor gekozen zelf het slagveld te betreden om ten strijde te trekken. En deze wetten regelen militaire vrijstelling in bepaalde situaties.
God liet hen vrij om hun eigen verkeerde beslissing te nemen om te vechten. Daarom zei Hij in deze speciale oorlogsbepalingen:
Deuteronomium 20:1  Wanneer gij ten strijde trekt tegen uw vijanden, en gij ziet paarden en wagens: een volk, talrijker dan gij; dan zult gij daarvoor niet vrezen, want de Here, uw God, is met u, die u uit het land Egypte heeft gevoerd.
Wanneer ze het slagveld naderden, was het niet de generaal of een militaire commandant die de bevelen gaf, maar de priester!
Vers 2  Wanneer gij dan vlak voor de strijd staat, moet een priester naar voren treden, het volk toespreken 3   en zeggen: Hoor, Israël! Gij staat thans vlak voor de strijd tegen uw vijanden; laat uw hart niet week worden, vreest niet, wordt niet angstig en siddert niet voor hen.
Waarom niet? Niet omdat Israël een grotere legermacht had, want in vers 1 betreft het een vijand die veel groter in aantal is. Ook niet vanwege een superieure militaire strategie. Er was een andere reden waarom ze niet bang hoefden te zijn:
Vers 4  want de Here, uw God, is het, die met u gaat om voor u te strijden tegen uw vijanden, ten einde u de overwinning te geven.
Deze wetten voorzien in militaire vrijstelling.
Deuteronomium 20:5  En de opzieners zullen aldus het volk toespreken: Wie heeft een nieuw huis gebouwd, maar het nog niet in gebruik genomen? Hij mag heengaan en naar zijn huis terugkeren, opdat hij niet in de strijd omkome en een ander het in gebruik neme. 6  En wie heeft een wijngaard geplant, maar de vrucht daarvan nog niet genoten? Hij mag heengaan en naar zijn huis terugkeren, opdat hij niet in de strijd omkome en een ander de vrucht daarvan geniete. 7   En wie heeft een vrouw ondertrouwd, maar haar nog niet gehuwd? Hij mag heengaan en naar zijn huis terugkeren, opdat hij niet in de strijd omkome en een ander haar huwe. 8  Verder zullen de opzieners nog tot het volk zeggen: Wie is bevreesd en week van hart? Hij mag heengaan en naar zijn huis terugkeren, opdat het hart van zijn broeders niet versmelte zoals het zijne.
Ten slotte, als Israëls leger de vijand nadert, moeten ze eerst vrede aanbieden. Ze mogen alleen tot de aanval overgaan als de vrede wordt verworpen. Heel anders dan de wetten en regels van vandaag de dag over oorlog voeren.

Waarom God opdracht gaf om oorlog te voeren
Maar iemand kan de vraag stellen: Als oorlogen verkeerd zijn, als het zonde is, als het in strijd met Gods weg voor de mens is, waarom gaf God dan enkele keren opdracht aan de Israëlieten om oorlog te gaan voeren en te doden?
Neem deze twee feiten in acht:

Omdat Israël, wegens gebrek aan vertrouwen, het niet aan God wilde overlaten om de heidense volken te verdrijven en de oorlogen zelf wilde voeren, gebruikte God hen om Zijn doel te volbrengen om die volken te verdrijven of uit te roeien. Daarom gaf Hij opdracht om te doen wat vereist is om Zijn doel te bereiken!
Begrijp goed dat het verwezenlijken van het goddelijke doel niet afhangt van mensen, het hangt af van het handelen van God, niet van mensen.
En toch, hoewel deze Israëlitische natie tegen Gods gebod tegen oorlog en doden rebelleerde, hoewel zij de beslissing namen om een oorlogvoerende natie te worden, zoals alle anderen, hoewel God hen gebruikte de volken uit het Beloofde Land te verdrijven, zegt de Bijbel dat God deze heidenen uit het land van Israël heeft verdreven.
Handelingen 7:45  Onze vaderen namen die [de ark van God] over en met Jozua brachten zij haar verder, bij de onderwerping van de heidenen, welke God heeft verdreven voor onze vaderen, [in het land], tot de dagen van David.

Verantwoordelijkheid van de overheid om de burgers te beschermen
God staat boven alle overheden! Zoals gezegd, een eerste verantwoordelijkheid van de overheid is de bescherming van haar bewoners!
God zette een volk apart, een grote familie van zo'n twee à vier miljoen slaven, nakomelingen van Gods vriend Abraham en bood hun aan om ze te formeren onder Zijn Regering!
Tegen alle mensen zegt God hetzelfde, of het nu een enkeling betreft, een natie of zelfs alle volkeren, die zich vrijwillig onderwerpen aan Gods Regering. Hij kent geen aanzien des persoons! Wat Hij zei tegen de Israëlieten, zegt Hij tegen iedereen:
Exodus 23:22  … indien gij aandachtig naar hem luistert, en alles doet, wat Ik zeg, zal Ik uw vijanden vijandig bejegenen, en benauwen die u benauwen. 23  … en Ik zal hen vernietigen.
God zal op bovennatuurlijke wijze elk invasieleger verdrijven of vernietigen om de mensen te beschermen die willen gehoorzamen en op Hem vertrouwen!
Maar weet u, er waren voorwaarden aan Gods belofte van goddelijke en bovennatuurlijke bescherming verbonden. Gedurende de eerste zesduizend jaar van hun verblijf op aarde zal God de mensen niet dwingen zich aan Zijn regering te onderwerpen. Dat wordt overgelaten aan hun vrije keus!
Maar deze bevrijde slaven, de Israëlieten, aanvaardden Gods aanbod en werden Zijn volk. Zij beloofden om Hem en Zijn Wetten te gehoorzamen – Zijn Regering – en Hij beloofde om hen vrede te geven, zolang zij gehoorzaamden en op Hem vertrouwden.

De Vader van Jezus Christus, de Almachtige God die het universum bestuurt vanaf Zijn troon in de hemel, díe God verkondigt met donderende kracht in een tijd van geweld en opstand: "Gij zult niet doodslaan!"

<><><>