Voor literatuurlijst klik hier.
Moeten
wij
Moeten wij ’nieuwemaan’ vieren?
Ook voor de Israëlieten was
van oudsher de nieuwemaansdag een bijzondere dag. De invloed en betekenis van de natuur en
de door God ingestelde natuurorde was uitgedrukt in een nieuwemaansdag. De maan was voor
Israël niet alleen een hemellicht, maar vooral een soort klok. Moeten
christenen nieuwemaan vieren? Zij, die zich christenen noemen, maar kerst en andere
Rooms-Babylonische (heidense) feesten vieren, zullen daar niet bij stilstaan. Maar moeten
zij die de bijbelse feesten vieren die God ”Mijn feesttijden” noemt, elke maand
de dag vieren waarop de nieuwe maan verschijnt? Wat
betekent voor hen de volgende bijbelse schriftgedeelten? Numeri
10:10 Ook op uw vreugdedagen, op uw feesten en op uw nieuwemaansdagen zult gij een
stoot op de trompetten geven bij uw brandoffers en vredeoffers; zij zullen u dienen om u
voor het aangezicht van uw God in gedachtenis te brengen; Ik ben de HERE, uw God. 1
Kronieken 23:31 en evenzeer bij het brengen van alle brandoffers aan de HERE, op de
sabbatten, de nieuwe maanden en de feesten, gedurig voor het aangezicht des HEREN staande
in een aantal, als hun voorgeschreven was. 2
Kronieken 2:4 Zie, ik [Salomo] ga een huis bouwen voor de naam van de HERE,
mijn God, om het Hem te heiligen, om voor zijn aangezicht te brengen welriekend reukwerk,
bestendig toonbrood, en brandoffers des morgens en des avonds, op de sabbatten, op de
nieuwe maanden en op de feesten van de HERE, onze God. Dit is een altijddurende
verplichting voor Israël. Werd
de eerste dag van de maand gevierd als een feestdag van God? En is de nieuwemaansdag een
feestdag die in het komende Millennium, het Vrederijk, wordt gevierd? De volgende
schriftgedeelten hebben betrekking op het komende Vrederijk. Jesaja
66:23 En het zal geschieden van nieuwe maan tot nieuwe maan en van sabbat tot
sabbat, dat al wat leeft zal komen om zich voor mijn aangezicht neer te buigen, zegt de
HERE. Ezechiël
46:3 Het volk des lands echter zal zich op de sabbatten en de nieuwemaansdagen bij
de ingang van die poort voor het aangezicht des HEREN nederbuigen. Behoort
de nieuwemaan tot de feestdagen van God en moet een ware christen die dag vieren? Hierna
leest u het antwoord. Zoals gezegd, de maan was voor Israël niet alleen een
hemellicht, maar vooral een soort klok. Ook voor Gods Gemeente nu. Zij toont ons de
indeling van het jaar in maanden naar haar omloop om de aarde. De feestkalender richt zich
naar de loop van de maan. De zevende nieuwe maan van het jaar, de eerste dag van de
zevende maand, is een officiële feestdag: het Bazuinenfeest. De feesten Pascha/Dagen van
Ongezuurde Broden en Loofhuttenfeest beginnen met volle maan. Het voordeel daarvan was
vooral voor het oude Israël dat er 's nachts meer licht was. Het begin van iedere maand
werd feestelijk gevierd met een offer in het heiligdom. Maar toch ontbreekt het in de feestregeling (Lev. 23).
De wet regelt alleen de offers die op de dag van de nieuwe maan gebracht moesten worden en
beperkt zich tot de cultus van het nationale heiligdom. De nieuwemaan behoort niet tot de heilige
feestdagen. De nieuwemaanvierders die dit bestrijden verwijzen o.a. naar Ezra 3:5. Ezra 3:5 en van toen af ook het dagelijks
brandoffer, en dat voor de nieuwe maanden en voor al de heilige feesten des HEREN, en voor
ieder die de HERE een vrijwillig offer bracht. De nieuwe maan wordt afzonderlijk genoemd, naast
”al de” heilige feesten. De nieuwemaansdag behoort dus niet tot de heilige
feesten. Ook beweren zij dat Leviticus 23 niet de complete lijst
is. Het tegendeel is waar! Leviticus benadrukt een complete opsomming te geven. In
Lev. 23:2 wordt aan Israël verteld welke de feesten van God zijn. Daar staat
nieuwemaansdag niet bij. Dan wordt in vers 3 eerst de sabbat genoemd. Vervolgens
nog eens duidelijk welke de feesten van God zijn: Leviticus 23:4 Dit zijn de feesttijden des HEREN, heilige samenkomsten, die
gij uitroepen zult op de daarvoor bepaalde tijd. Met
de woorden ’dit’ en ’de’ is er geen twijfel mogelijk dat ze ALLEMAAL
hierna genoemd worden. Deze formulering – dit zijn de
feesttijden des HEREN – sluit uit dat er nog meer feesten zijn. De woorden
’dit’ en ’de’ sluiten álle feesten in. In
Num. 28 en 29 worden de offers beschreven (brand-, pleng-, vrede-, vuur- en gelofteoffers)
en op welke tijden ze gebracht moeten worden. Die tijden zijn: elke dag, nieuwemaansdagen
en heilige dagen. Het onderwerp dat in Num. 28 en 29 wordt behandeld zijn de offers en
wanneer ze gebracht moeten worden. Hier wordt geen lijst van de feesten of
heilige dagen gegeven. Numeri 28:2 Gebied de Israëlieten en zeg tot hen: Gij zult zorg dragen
mijn offergave, mijn spijze, als mijn vuuroffers, een liefelijke reuk voor Mij, op de bepaalde tijd aan Mij te brengen. De
offers en ”de bepaalde tijd” beperken zich niet tot de feesten. Iedere dag wordt
geofferd, maar niet iedere dag is een feestdag. Vers 3 Zeg dan tot hen: Dit is het vuuroffer, dat gij de HERE brengen zult: twee gave,
eenjarige schapen per dag als dagelijks
brandoffer. Het
uitgangspunt van dit schriftgedeelte is de beschrijving van de offers, niet een lijst met
feesten. Dit wordt uitvoerig uitgelegd. Dan
volgt de beschrijving van de offers op de sabbat (vers 9), op het begin van de maanden
(vers 11), en vanaf vers 16 en Num. 29 de offers voor de jaarlijkse feesten, waarbij ook
de instructies voor de offers voor elke dag van het Loofhuttenfeest. Dit is geen lijst van
de feesttijden van God. De
nieuwemaansdag onderscheidt zich van alle andere dagen, omdat die dag de grondslag is van
de kalender die God ons gegeven heeft. Alleen met deze kennis kunnen we zijn feestdagen op
de juiste tijd (”vaste tijden”) houden. Dat is essentieel voor een juist begrip
van Gods Plan met de mensheid! De
christelijke wereld haalt vaak Colossenzen 2:16 aan om aan te tonen dat voor christenen
niet de voedselwetten gelden noch de feestdagen van God, de sabbat en de nieuwemaan. In
dat schriftgedeelte is te lezen dat er kritiek is op de gemeente te Colosse over een
aantal zaken. Maar er is geen sprake van afschaffing van bijv. de sabbat. Paulus zegt niet
dat onreine dieren gegeten mogen worden en Gods heilige dagen niet meer van kracht zijn,
maar hij uitte wel zijn kritiek over de manier waarop de Colosse-gemeente dit in praktijk
bracht. Natuurlijk moesten de christenen in de heidense wereld het onderscheid tussen
reine en onreine dieren leren. Maar de kritiek luidde ”inzake eten en drinken”.
God heeft geen wet gegeven inzake drinken. Wat er niet was kan ook niet afgeschaft worden.
Hij zegt ook niet dat de voedselwet is teniet gedaan. Paulus zegt dat er kritiek was op
hun eet- en drinkgewoonte. Evenals er kritiek was op de manier waarop ze de feesten en de
sabbat hielden. Dat de nieuwe maan hier ook wordt genoemd is niet vreemd. De kalender van
God was niet bekend bij de heidenen. Aan de bekeerde heidenen werd Gods kalender
onderwezen, te beginnen met het vaststellen van de nieuwemaansdag. De heidenen hadden ook
zelf een kalender gebaseerd op de nieuwe maan, maar in een ander systeem. De gemeente in
Colosse viel met hun andere tijdsindeling op in hun samenleving zoals wij in onze tijd.
Kennelijk wilde Paulus er op wijzen dat de manier waarop hier aandacht aan werd besteed
niet correct was. Mogelijk werd de nieuwemaansdag gehouden als een heilige dag, maar zo
heeft God die dag niet ingesteld. In
Genesis 1:14 (”dat zij [de lichten] dienen tot aanwijzing zowel van vaste tijden als
van dagen en jaren”), Ps. 104:19 en Exodus 12:2 geeft God informatie aangaande zijn
kalender. Exodus 12:2 Deze maand zal u het begin der maanden zijn; zij zal u de
eerste der maanden van het jaar zijn. Een
duidelijke aanduiding aangaande tijd – op welke dag de eerste maand begint en wanneer
een jaar begint. Als dit een heilige feestdag zou zijn, zou God dit hier aangegeven
hebben, want in de volgende verzen van Exodus 12 worden de eerste twee heilige feesten
genoemd: Ex. 12:14 het Pascha; Ex. 12:16-17 het feest van Ongezuurde Broden en expliciet
de eerste en laatste dag als een heilige dag. God
heeft de eerste dag van de zevende maand ingesteld als een heilige feestdag, een
jaarlijkse sabbat. Daarmee wordt tevens aangegeven dat de andere nieuwemaansdagen geen
sabbatten zijn. Dat
de nieuwemaansdag een bijzondere dag is, blijkt wel duidelijk. In
gezichten toonde God aan Ezechiël het volk Israël in de Wereld van Morgen (Ez. 40:1-12).
De nieuwemaansdag wordt ook genoemd. Ezechiël 46:1 Zo zegt de Here HERE: De poort van de binnenste voorhof, die
op het oosten uitziet, zal op de zes werkdagen gesloten blijven, maar op de sabbatdag
geopend worden; ook op de nieuwemaansdag zal zij geopend worden. Uit
de volgende verzen blijkt dat het hier ook om het brengen van offers gaat. Vers 2 De vorst zal van buiten af door de voorhal der poort naar binnen
gaan, en bij de post van de poort blijven staan; dan zullen de priesters zijn brandoffer
en zijn vredeoffer bereiden, waarna hij zich zal nederbuigen op de drempel der poort, en
dan naar buiten gaan. De poort mag tot de avond niet gesloten worden. 3 Het volk des
lands echter zal zich op de sabbatten en de nieuwemaansdagen bij de ingang van die poort
voor het aangezicht des HEREN nederbuigen. 4 Het brandoffer dat de vorst de HERE
brengt, zal op de sabbatdag bestaan uit zes gave schapen en een gave ram; 5 en als
spijsoffer een efa bij elke ram en bij de schapen een spijsoffer als hij bij machte is te
geven, en een hin olie bij elke efa. 6 Op de nieuwemaansdag zullen het zijn een
gave, jonge stier, zes schapen en een ram, alle gaaf; 7 en als spijsoffer zal hij
een efa bij elke stier en een efa bij elke ram bereiden en bij de schapen naardat zijn
vermogen toereikend is, en een hin olie bij elke efa. 8 Wanneer nu de vorst naar
binnen gaat, zal hij door de voorhal der poort naar binnen gaan en langs dezelfde weg naar
buiten gaan. 9 Maar wanneer het volk des lands op de feesttijden voor het aangezicht
des HEREN komt, dan zal wie door de Noordpoort binnengekomen is om zich neder te buigen,
door de Zuidpoort naar buiten gaan en wie door de Zuidpoort binnengekomen is, zal door de
Noordpoort naar buiten gaan. Hij zal niet door dezelfde poort terugkeren als waardoor hij
binnenkwam, maar door die welke er recht tegenover ligt, naar buiten gaan. 10 De
vorst zal, als zij naar binnen gaan, in hun midden naar binnen gaan, en als zij naar
buiten gaan, zal hij ook naar buiten gaan. 11 Ook op de feesten en op de hoogtijden
zal het spijsoffer een efa bij elke stier en een efa bij elke ram zijn, en bij de schapen
zoveel als hij bij machte is te geven; voorts een hin olie bij elke efa. 12 Wanneer
de vorst een vrijwillig offer bereidt, een brandoffer of een vredeoffer als vrijwillige
gave aan de HERE, dan zal men de poort die op het oosten uitziet, voor hem openen, en hij
zal zijn brandoffer en zijn vredeoffer bereiden, zoals hij het op de sabbatdag doet; en
nadat hij naar buiten gegaan is, zal men de poort na zijn vertrek sluiten. Niets
wijst er op dat de nieuwemaansdag gerekend kan worden tot de heilige dagen. Dit
schriftgedeelte behandelt de offers en hoe en wanneer dat gedaan moet worden. Voor het
brengen daarvan moet op die dagen de poort geopend worden, zoals in vers 1 al wordt
gezegd. Niet het openen van de poort op een bepaalde dag maakt van die dag een heilige
dag! Ook
in Jesaja 66 wordt de nieuwemaan genoemd in de Wereld van Morgen. Jesaja 66:23 En het zal geschieden van nieuwe maan tot nieuwe maan en van
sabbat tot sabbat, dat al wat leeft zal komen om zich voor mijn aangezicht neer te buigen,
zegt de HERE. Als
niet de fysieke maan zelf, maar een aanduiding van tijd wordt bedoeld, wordt een Hebreeuws
woord gebruikt dat vaak wordt vertaald met nieuwe maan. Het kan ook betekenen
’maand’ of ’maandelijks’, zoals ook sabbat ’week’ of
’wekelijks’ kan betekenen. In Jesaja 66:23 wordt niets vermeld over heilige
dagen, maar over tijdsaanduidingen. ”Van nieuwe maan tot nieuwe maan en van sabbat
tot sabbat”: maandelijks en wekelijks. Maar ook de aanduiding van elke nieuwemaansdag
en elke sabbatdag komt overeen met Ez. 46:3: Het volk des lands echter zal zich
op de sabbatten en de nieuwemaansdagen bij de ingang van die poort voor het aangezicht des
HEREN nederbuigen. Dat
de sabbat gevierd moet worden vinden we niet in dit schrftgedeelte, niet in deze context.
De sabbatheiliging wordt veelvuldig uitgelegd op andere plaatsen in de Bijbel in een
andere context. Maar van een nieuwemaansviering als een feestdag van God is hier noch op
andere plaatsen in Gods Woord sprake. De
betekenis van de nieuwemaansdag in de door God gegeven kalender is uitermate belangrijk
als uitgangspunt van de tijdsindeling, maar niet als een heilige dag. De nieuwemaan is als een wijzer op een klok voor het
vaststellen van Gods jaarlijkse feesten. Nergens in de Bijbel staat dat de nieuwemaan een
heilige dag of feestdag van God is, nergens staat het woord vieren met betrekking tot de
nieuwemaan. De dag van de nieuwe maan moest aangekondigd worden door
het blazen op een blaasinstrument (Numeri 10:1-10). Maar dat was een loutere
tijdsaanduiding voor het fysieke volk Israël. Feitelijk houden ware getrouwen van God die dag wel door Gods kalender te volgen.
De offeranden op de nieuwe maan maakten deel uit van het
geheel van offeranden en het gedenken van ’nieuwemaan’ als speciale dag maakte
ook deel uit van het systeem van offeranden. De offeranden kwamen pas toen Israël zondigde, ze
werden later toegevoegd. Jeremia 7:22 want Ik heb tot uw vaderen, toen
Ik hen uit het land Egypte leidde, niet gesproken noch hun een gebod gegeven ter zake van
brandoffer en slachtoffer, 23 maar dit gebod heb Ik hun gegeven: Hoort naar mijn
stem, dan zal Ik u tot een God en zult gij Mij tot een volk zijn, en wandelt op de ganse
weg die Ik u gebied, opdat het u welga. Tot hoelang zouden offers duren? 1 Corinthe 11:25 Evenzo ook de beker, nadat de
maaltijd afgelopen was, en Hij zeide: Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, doet
dit, zo dikwijls gij die drinkt, tot mijn gedachtenis. Een nieuw verbond in Christus' bloed! De offeranden
waren erbij gesteld totdat Christus zou komen. Met Christus' dood – Hij werd ons
Paschalam – werd Hij het totale offer voor de gehele mensheid. Christus' offer brengt
niet alleen verzoening tussen God en de mens, maar opent de weg naar eeuwig leven, wat
dieroffers niet kunnen. Efeze 5:2 en wandelt in de liefde, zoals ook
Christus u heeft liefgehad en Zich voor ons heeft overgegeven als offergave en
slachtoffer, Gode tot een welriekende reuk. Hebreeën 9:12 en dat niet met het bloed van
bokken en kalveren, maar met zijn eigen bloed eens voor altijd binnengegaan in het
heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf. 13 Want als reeds het bloed
van bokken en stieren en de besprenging met de as der vaars hen, die verontreinigd zijn,
heiligt, zodat zij naar het vlees gereinigd worden, 14 hoeveel te meer zal het bloed
van Christus, die door de eeuwige Geest Zichzelf als een smetteloos offer aan God gebracht
heeft, ons bewustzijn reinigen van dode werken, om de levende God te dienen? 15 En
daarom is Hij de middelaar van een nieuw verbond, opdat, nu Hij de dood had
ondergaan, om te bevrijden van de overtredingen onder het eerste verbond, de geroepenen de
belofte der eeuwige erfenis ontvangen zouden. Hebreeën 10:8 In de aanhef zegt Hij:
Slachtoffers en offergaven, brandoffers en zondoffers, hebt Gij niet gewild, noch daarin
een welbehagen gehad, hoewel zij naar de wet gebracht worden. 9 Doch daarna heeft
Hij gezegd: Zie, hier ben Ik om uw wil te doen. Hij heft het eerste op, om het tweede
te laten gelden. 10 Krachtens die wil zijn wij eens voor altijd geheiligd
door het offer van het lichaam van Jezus Christus. Sinds de kruisiging van Christus zijn de fysieke
offeranden afgeschaft en vervangen door geestelijke offeranden. Althans voor hen die door
God zijn geroepen en die een beroep op Christus' offer hebben gedaan. Dat is dat klein
’kuddeke’ dat genoemd wordt in Lukas 12:32. En met het verdwijnen van de offeranden, verdween ook
’nieuwemaan’ als een bijzondere dag in die context. Vanaf het Pascha-offer was
er geen enkele reden meer om ’nieuwemaan’ te houden als een speciale dag.
Natuurlijk is de dag zelf als eerste van de maand niet afgeschaft, maar wel als speciale
dag om brandoffers, spijsoffers, een lieflijke reuk, een vuuroffer en bijbehorende
plengoffers en een zondoffer te brengen. De nieuwtestamentische Gemeente is niet fysiek,
zij is een geestelijk lichaam. Een vergelijking met de sabbatten kan niet gemaakt worden.
Ook de offers voor de zevende dag en jaarlijkse feestdagen zijn afgeschaft, maar los
daarvan blijven deze dagen feestdagen van God. De betekenis van de nieuwe maan als een voorgeschreven
tijd om offeranden op te dragen is dus vervallen en alleen de betekenis voor de kalender
blijft. Het is nog altijd aan de hand van de nieuwe maan dat juiste data voor de heilige
dagen kunnen berekend worden. Laten we nu tot slot nog eens een paar schrftgedeelten
over de nieuwemaansdag lezen en zien of we tot een goed begrip zijn gekomen. Numeri 10:10 Ook op uw vreugdedagen, op uw
feesten en op uw nieuwemaansdagen zult gij een stoot op de trompetten geven bij uw
brandoffers en vredeoffers; zij zullen u dienen om u voor het aangezicht van uw God in
gedachtenis te brengen; Ik ben de Here, uw God. Het blazen op een trompet of bazuin was een signaal voor
vele evenementen – van feestdag tot de aankondiging van oorlog. Met nieuwemaan werd
een stoot op de trompet gegeven, zodat men wist dat het de eerste dag van een nieuwe maand
was. De offers die in dit schriftgedeelte worden genoemd dienen als een herinnering, dat
zondigen gevolgen heeft en dat er nu vergeving nodig is, in feite dus een gedachtenis aan
het verbond met God. Die ’herinnering’ is nu het Pascha. Het houden van
nieuwemaansdag om offers te brengen kan daarom niet meer. Het symbool van blazen op een
trompet of bazuin op de eerste dag van de maand moeten we wél in herinnering houden om
het teken van de nieuwe maan toe te passen op de kalender. 1 samuël 20:5 David antwoordde Jonatan: Zie,
morgen is het de nieuwe maan, dan zou ik bij de koning aan de maaltijd moeten deelnemen.
Indien gij mij verlof geeft, houd ik mij in het veld verborgen tot overmorgenavond. Vers
24 Daarna verborg David zich in het veld. Toen de nieuwe maan was aangebroken, zette
de koning zich aan de dis om te eten. Als je jaren achtereen het verschijnsel van wassende en
afnemende maan volgt en de tijden noteert, kun je ongetwijfeld vrij nauwkeurig de dag van
de volgende nieuwemaan bepalen. David zei: morgen is het de nieuwe maan. Dat is de
eerste betekenis: de aanduiding van de eerste dag van een maand op de kalender. De
maaltijd die koning Saul aanrichtte was een onderdeel van de tweede betekenis van die dag.
De dag had een feestelijk karakter. Naast het brengen van offers organiseerde Saul een
diner. Nog een vers: 2 Koningen 4:23 En hij vroeg: Waarom wilt gij
vandaag naar hem [de profeet Elisa] toegaan? Het is immers geen nieuwe maan of
sabbat. Maar zij antwoordde: Wees maar gerust. Dat zowel op de sabbat als op de eerste dag van de maand
de profeten werden bezocht, wil nog niet zeggen dat beide dagen een zelfde betekenis
hebben. De middeleeuwse rabbi Joseph Kimchi geeft een andere
betekenis aan deze woorden: ”het is nog geen maand geleden, nee, nog geen week dat je
hem hebt gezien.” Psalmen 81:4 Blaast de bazuin op de nieuwe
maan, op volle maan voor onze feestdag. Hier zou de eerste dag van het nieuwe jaar bedoeld
kunnen worden en vervolgens het Pascha en de eerste dag ongezuurde broden, een feestdag
waarop het altijd vollemaan is. Maar ook kan het Bazuinenfeest bedoeld worden – de
eerste dag van de zevende maand – vervolgens het Loofhuttenfeest, waarvan de eerste
dag een feestdag is en eveneens altijd met vollemaan. De Statenvertaling vertaalt "op volle maan"
met "ter bestemder tijd" zoals ook in vele ander vertalingen staat. Statenvertaling: Blaast de bazuin in de nieuwe maan,
ter bestemder tijd, op onzen feestdag. In deze vertaling is het zelfs mogelijk dat dit vers
alleen maar betrekking heeft op het Bazuinenfeest. Het Hebr. woord voor feestdag kan ook
betekenen een feestelijke dag. In ieder geval worden de woorden ’heilige dagen’
niet genoemd. Volle maan is ook geen heilige dag. Op de bazuin blazen op bepaalde dagen
maakt van die dagen nog geen heilige dag. Duidelijk is in ieder geval dat het een
kalenderaanduiding is. Jesaja 1:13 Gaat niet voort met huichelachtige
offers te brengen; gruwelijk reukwerk is het Mij; nieuwe maan en sabbat, het bijeenroepen
der samenkomsten. Ik verdraag het niet: onrecht met feestelijke vergadering. Offers brengen met nieuwemaan en op de sabbat en toch de
zonde blijven doen is een valse vroomheid die God haat. Feestelijk samen komen en toch de
ongerechtigheid plegen door Gods Wet te verlaten is een bedrieglijke vertoning van
godsdienst. Nieuwemaan staat ook hier in relatie met offers. Vers 14 Uw nieuwemaansdagen en uw feesten haat
Ik met heel mijn ziel, zij zijn Mij een last. Ik ben moede ze te dragen. Het kan zelfs betrekking hebben op de huidige Romeinse
kalender en ’christelijke’ (heidense) feestdagen, gelet op het woordje
’uw’. Ezechiël 45:17 Maar op de vorst rust de plicht
van de brandoffers, het spijsoffer en het plengoffer, op de feesten, de nieuwemaansdagen
en de sabbatten, op al de hoogtijden van het huis Israëls. Hij zal het zondoffer en het
spijsoffer, het brandoffer en de vredeoffers brengen, om verzoening te doen voor het
gehele huis Israëls. Dit is geen lijst met de heilige feesten van God, maar
hier staan instructies aangaande de offers. Maar ook los van deze offers zijn de sabbatten
(ook de jaarlijkse) gezegend en geheiligd (Gen. 2:2-3), zonder dat er sprake is van brandoffers,
spijsoffers, plengoffers, zondoffer, vredeoffers. Het houden van de sabbat en de
jaarlijkse feesten is een altoosdurende instelling (Lev. 23). Wanneer met het offer van
Christus de dieroffers worden afgeschaft blijven de sabbatten en feesttijden nog steeds
heilige dagen. Dat geldt niet voor de nieuwemaansdag. Die dag was geen heilige tijd en is
dat ook nu niet. De speciale functie van offers brengen heeft die dag ook niet meer. Hosea 2:10 Ik zal doen ophouden al haar
vreugde, haar feest, haar nieuwemaansdag en haar sabbat, ja, al haar hoogtijden. Het systeem van zgn. christelijke feesten van de
Romeinse kalender, die een voortzetting zijn van het Babylonische systeem zal door
Christus uitgeroeid worden. Het moderne Babylon dat met zijn nieuwemaansdag de tijden
heeft veranderd zal spoedig vallen. Baäl heeft zijn langste tijd gehad. Vers 12 Zo zal Ik over haar bezoeken de dagen,
waarop zij voor de Baäls het offer ontstak, … 15 En het zal te dien dage
geschieden, luidt het woord des Heren, dat gij Mij noemen zult: mijn man, en niet meer:
mijn Baäl [mijn heer]. 16 Ja, Ik zal de namen der Baäls verwijderen uit
haar mond; hun naam zal niet meer genoemd worden. Hosea 5:7 Tegen de Here hebben zij trouweloos
gehandeld, want zij hebben bastaardkinderen verwekt. Nu kan elke nieuwe maan hen verteren
met hun bezittingen. Zij hebben trouweloos gehandeld tegen de Heer; zoals een
vrouw, die met verachting van haar huwelijksverbond, haar man verlaat en met een ander in
overspel leeft, waardoor zij ’bastaard’ (onechte) kinderen krijgt en haar
kinderen tot afgoderij opvoedt, welke haar eerste man niet als de zijne kan erkennen. Zo
zal ook Christus de mensen die afgoden (de valse christus) nalopen niet als zijn volk
erkennen. De ’bastaards’ zijn ook niet in staat om de ware God lief te hebben en
te eren. Nu zal hun huichelachtige offerplechtigheden op de nieuwemaansdag, waardoor zij
meenden verzoening te verkrijgen, hen niet van de ondergang redden, maar integendeel
verteren met hun bezittingen en land, dat hun slechts onder voorwaarde van gehoorzaamheid
ten erfdeel is gegeven, maar dat zij door hun zonden schandelijk hebben misbruikt en
daardoor verloren. De hypocriete houding van offeren op o.a. de nieuwemaansdag zal hen
doen struikelen. In andere vertalingen staat niet nieuwe maan,
maar nieuwe maand, d.w.z. in een maand tijds, onverwacht, zeer binnenkort. Amos 8:5 denkend: Wanneer is de nieuwe maan
voorbij, dat wij koren kunnen verkopen, en de sabbat, dat wij graan te koop kunnen bieden,
met verkleining van de efa, met vergroting van de sikkel, met bedrieglijk gebruik van een
valse weegschaal. Op de nieuwemaansdag placht men zich te bezinnen en de
eigen levenswandel te overdenken, verzoening met God te zoeken, vergeving vragen. Dit kwam
tot uiting in het brengen van offers. Dit gaat niet samen met zaken doen. Bovendien
heeft deze tekst betrekking op het rijk van de tien stammen, dat doordrenkt was met de
gewoonten en religies van omringende volken. Dat
de nieuwemaansdag geen verplichte rustdag was, zoals de sabbat, blijkt ondermeer uit de
volgende schriftgedeelten. Ezra
vertrok uit Babel met een groep Joden naar Jeruzalem om de stad te herbouwen en het huis
van God te herstellen en om zijn volk te onderwijzen in de wetten van God. Het
bijeenbrengen van de groep Joden met hun bagage om te vertrekken naar Jeruzalem begon op
een nieuwemaansdag, terwijl ook de aankomst op de eerste van de maand plaatsvond! Ezra 7:9 Op de eerste van de eerste maand namelijk was hij de tocht uit
Babel begonnen, en op de eerste van de vijfde maand kwam hij te Jeruzalem aan, daar de
goede hand van zijn God over hem was. Dat
het nieuwemaansdag was, was geen belemmering voor Ezra, die een meester was in de kennis
van de wetten van God. Vers 10 want Ezra had er zijn hart op gezet om de wet des HEREN te
onderzoeken en haar te volbrengen, en om in Israël inzetting en verordening te
onderwijzen. Om een zonde (het huwen van ’vreemde’ vrouwen)
uit te roeien, werden rechtszaken gehouden op de eerste dag van de maand! Ezra 10:16 … Toen zonderde de priester Ezra
zich mannen af, familiehoofden, [ieder] voor zijn familie, allen bij name genoemd, en
dezen begonnen zitting te houden op de eerste dag van de tiende maand om de zaak te
onderzoeken, 17 en zij waren met alle mannen die vreemde vrouwen hadden gehuwd,
gereed op de eerste dag van de eerste maand. En nog een staaltje van hard werken op de eerste dag van
de maand: Exodus 40:2 Op de eerste dag van de eerste
maand zult gij [instrueert God] de tabernakel, de tent der samenkomst, oprichten. Conclusie Moeten we nieuwemaan vieren? Leviticus 23 geeft een volledig overzicht van ”de feesttijden des Heren, die gij zult uitroepen als heilige samenkomsten”. God zegt: ”dit zijn mijn feesttijden”. In de formulering ligt besloten dat hier alle heilige dagen en feesten van God genoemd worden. De nieuwemaan ontbreekt in dit overzicht. De maan is in de eerste plaats gemaakt om 's nachts licht op aarde te laten schijnen en om vaste tijden aan te geven. Later, nadat God een verbond met Israël had gesloten, waarin de Tien Geboden als grondwet diende en Israël daarna zondigde, stelde God een systeem van het offeren van dieren in om Israël hun zonden in gedachten te brengen. Nieuwemaan werd in dit offerstelsel een bijzondere dag. Deze rituele offers voor tijdelijke vergeving van zonden heeft plaats gemaakt voor het totale offer van Christus voor eeuwige vergeving van zonden en een eeuwige verzoening met onze Vader in de hemel. Nu deze dieroffers ook met nieuwemaan niet meer gebracht worden, blijft voor deze dag alleen de tijdsaanduiding op de kalender van God van kracht. De Bijbel spreekt nergens over het vieren van nieuwemaan. Met nieuwemaan vinden er in het Nieuwe Verbond geen bijzondere godsdienstige handelingen plaats, maar nieuwemaan is nog wel steeds het teken aan de hemel om ’vaste tijden’ aan te geven – de hoeksteen van Gods kalender – en zo zal het ook blijven in de Wereld van Morgen. |