2 Corinthe 9:6-7
[Bedenkt] dit: wie karig zaait, zal ook karig oogsten, en wie mildelijk zaait, zal ook mildelijk oogsten. En ieder doe, naardat hij zich in zijn hart heeft voorgenomen, niet met tegenzin of gedwongen, want God heeft de blijmoedige gever lief. 

Handelingen 20:35 
Ik heb u in alles getoond, dat men door zo te arbeiden zich de zwakken moet aantrekken en zich de woorden van de Here Jezus herinneren, die zelf gezegd heeft: Het is zaliger te geven dan te ontvangen.  

Deuteronomium 16:17  
Ieder naar zijn vermogen, naar de zegen die de Here, uw God, u gegeven heeft. 

Lukas 6:38 
Geeft en u zal gegeven worden: een goede, gedrukte, geschudde, overlopende maat zal men in uw schoot geven. Want met de maat, waarmede gij meet, zal u wedergemeten worden.

Spreuken 3:9-10
Vereer de Here met uw rijkdom en met de eerstelingen van al uw inkomsten, dan zullen uw schuren met overvloed gevuld worden en uw perskuipen van most overstromen. 

Mattheus 6:20-21 
Maar verzamelt u schatten in de hemel, waar noch mot noch roest ze ontoonbaar maakt en waar geen dieven inbreken of stelen. Want, waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn. 

Maleachi 3:10 
Breng de gehele tiende naar de voorraadkamer, opdat er spijze zij in mijn huis; beproeft Mij toch daarmede, zegt de Here der heerscharen, of Ik dan niet voor u de vensters van de hemel zal openen en zegen in overvloed over u uitgieten. 

Mattheus 10:8 
… Om niet hebt gij het ontvangen, geeft het om niet. 

Prediker 11:1-2
Werp uw brood uit op het water, want gij zult het vinden na vele dagen. Verdeel het in zevenen, ja, in achten, want gij weet niet, welk kwaad er op aarde zijn zal. 

Spreuken 11:24-25 
Er zijn er, die uitstrooien en toch nog meer verkrijgen; terwijl anderen meer inhouden dan recht is en toch gebrek lijden. De zegenende ziel wordt overvloedig verkwikt, wie laaft, wordt ook zelf gelaafd. 

Spreuken 13:7 
Sommigen stellen zich rijk aan, terwijl zij in het geheel niets hebben; anderen houden zich arm bij veel bezit.

Er bestaat in dit leven een manier om eeuwigdurende dividenden te trekken uit een solide financiële investering!
God is onophoudelijk bezig met een machtig Werk. Of u 't nu gelooft of niet: u bent in direct contact met dat Werk gekomen!
Dit is geen Werk van mensen; het is het Werk van de levende God, aan wie u elke ademtocht van uw bestaan te danken hebt. Het is het Werk van de God die zegt: "Van Mij is het zilver en van Mij is het goud". Het is het Werk van de God die zegt dat u en ik bereid moeten zijn ons geheel en al in Zijn dienst te stellen.
Romeinen 12:1  Ik vermaan u dan, broeders, met beroep op de barmhartigheden Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer: dit is uw redelijke eredienst. 

In een beschouwing over Gods Werk, nu hier op aarde, schreef de apostel Paulus:
Romeinen 9:28  Want wat Hij gesproken heeft, zal de Here doen op de aarde, volledig en snel.
Nooit eerder in de geschiedenis is het zo belangrijk geweest dat Werk van de levende Christus te herkennen en te steunen als nu! Nu we de laatste bocht nemen op weg naar wat de laatste paar decennia van het mensdom schijnen te zijn.
In een tijd waarin de internationale gemeenschap de in een spiraal geraakte inflatie volkomen uit de hand heeft laten lopen, is het dringender dan ooit geboden dat het Werk van de levende God wordt volbracht nu er nog tijd voor is. Nu het sombere beeld van een angstwekkende recessie en mogelijk van een wereldcrisis onheilspellend aan de horizon opdoemt, weerklinken de woorden van Jezus door de eeuwen heen:
Johannes 9:4 (Statenvert.)  Ik moet werken de werken Desgenen, Die Mij gezonden heeft, zolang het dag is; de nacht komt, wanneer niemand werken kan.
Geen werk op aarde is belangrijker dan de prediking van het goede nieuws van het komende Koninkrijk Gods, als een getuigenis en een waarschuwing voor deze zondige samenleving! (Mattheus 24:14; 28:19, 20.)
Laten we vooral goed beseffen waarom! 

Een van de wezenlijke onderdelen van deze door God gegeven opdracht om Christus' evangelie over de aarde te verspreiden (een taak die iedere ware christen van deze tijd nu behoort uit te voeren) vindt men in Christus' vermaning aan Zijn volgelingen:
Lukas 21:36  Waakt te allen tijde, biddende, dat gij in staat moogt wezen te ontkomen aan alles wat geschieden zal [de reeks wereldcrises in de voorafgaande verzen beschreven], en gesteld te worden voor het aangezicht van de Zoon des mensen.
De samenhang van dit schriftgedeelte maakt duidelijk dat de uitdrukking 'ontkomen' slaat op het fysieke behoud uit een tijd van verschrikkelijke rampspoed, die weldra deze aarde zal treffen.
Jesaja 26:20  Kom, mijn volk, ga in uw binnenkamers, en sluit uw deuren achter u; verberg u een korte tijd, tot de gramschap over is.
Openbaring 3:10  Omdat gij het bevel bewaard hebt om Mij te blijven verwachten, zal ook Ik u bewaren voor de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen zal, om te verzoeken hen, die op de aarde wonen.
Ja, u hebt het goed gelezen: fysiek behoud!
Aan het slot van zijn indrukwekkende preek op de dag van Pinksteren zei Petrus:
Handelingen 2:40  En met nog meer andere woorden getuigde hij, en hij vermaande hen, zeggende: Laat u behouden uit dit verkeerde geslacht.
Hij wist wat Jezus had gezegd over de komende nationale rampen. Petrus wist dat er zekere mensen zeer ernstig zouden worden getroffen!
Jezus had Zijn discipelen herinnerd aan twee opzienbarende tragediën die zich kort tevoren hadden afgespeeld. De een was de massamoord op een groep Galileeërs die met hun offerdieren waren afgeslacht; de andere was de bekende ramp waarbij een groot aantal mensen omkwamen die te Silóam vreedzaam in de schaduw van een hoge toren zaten.
Lukas 13:1-4  Terzelfder tijd kwamen enigen tot Hem met het bericht over de Galileeërs, wier bloed Pilatus met hun offers vermengd had. En Hij antwoordde en zeide tot hen: Meent gij, dat deze Galileeërs groter zondaars waren dan alle andere Galileeërs, omdat zij dit lot hebben ondergaan? Neen, zeg Ik u, maar als gij u niet bekeert, zult gij allen evenzo omkomen. Of meent gij, dat die achttien, op wie de toren bij Siloam viel en die erdoor gedood werden, schuldiger waren dan alle andere mensen, die in Jeruzalem wonen?
Hij had gezegd: "… maar als gij u niet bekeert, zult gij allen evenzo omkomen"!
Jezus sprak niet over het feit dat het "de mens beschikt is éénmaal te sterven", noch repte Hij over de natuurlijke dood door ouderdom of zelfs maar de voortijdige dood door ziekte. Neen, Hij beschreef gevallen van plotselinge, smartelijke en tragische dood onder gewelddadige omstandigheden!
Hij voorspelde zelfs de verwoesting van de tempelmuren (Mattheus 24:1-2). Ook waarschuwde Hij voor de komende vernietiging van de natie, die bijna 40 jaar later een feit werd.
Jezus wist dat dorst, hongersnood, pest, waanzinnige martelingen (volgens de Joodse geschiedschrijver Josephus hebben de Romeinen duizenden mensen gespietst!) en ook de dood door het zwaard, de speer en de knuppel het lot zouden worden van hen die zich niet bekeerden en geen aandacht schonken aan de loop der gebeurtenissen! 

Waar acht op te slaan 

Dat is de reden waarom Jezus zei: "Waakt te allen tijde". Waakt ... niet in die zin dat men 'in gebedshouding' uit een door een kaars verlicht venster naar buiten staart, op de manier van sommige lieden die deze tekst tot niets zouden willen 'vergeestelijken'; maar wel in de zin van scherp acht slaan op het weerbeeld, de volksgezondheid, het internationale geopolitieke manoeuvreren, de militaire conflicten, de vorming van allianties en machtsblokken; volg nauwlettend het wereldgebeuren!
Hij gebood de mensen waakzaam te zijn om te kunnen ontkomen.
Dat ontkomen is geen 'vergeestelijkt' soort van 'opname'!
Jezus zei onomwonden tegen "wie dan in Judea zijn", dat ze moesten vluchten wanneer ze zagen dat legermachten Jeruzalem begonnen in te sluiten. Hij zei dat dan de "dag van wraak" zou zijn aangebroken en sprak over een bloedige massamoord!
Of het ons nu bevalt of niet – of we het al dan niet onaangenaam vinden om erover na te denken – op dit ogenblik begint een dergelijke periode!
Op dit moment leeft u in een periode van massamoord! Nú leeft u in een tijd van beginnende (religieuze) rassenoorlogen, een tijd waarin religieuze racistische, paramilitaire organisaties het blindweg vermoorden van andere menselijke wezens van een andere religie of ander ras alleen al als 'inwijdingsritueel' nodig hebben! Nú leeft u in een tijd waarin de ene regeringscrisis op de andere volgt. Nú leeft u in een periode van verschrikkelijke inflatie en naderende crises, waarin het geld uiteindelijk waardeloos zal worden.
In het Duitsland van voor de Tweede Wereldoorlog kwam het tenslotte zover dat fabrieksarbeiders per uur werden uitbetaald in onnutte biljetten van vijf miljard mark en zelfs hoger. Voor een postzegel betaalde je drie miljard mark en voor een brood vijf miljard! Tenslotte was alleen al het papier meer waard dan de vele miljarden die het werd verondersteld te vertegenwoordigen. Duitsland viel terug tot ruilhandel, waarbij sigaretten voor melk, schoenen voor brood, benzine voor kleding werden geruild en de hele economie ineenstortte.
U bevindt zich thans midden in een toestand die de mogelijkheid van een dergelijke ontwikkeling in zich bergt! 

De opdracht van Gods Werk 

Dit Werk is aangesteld als Gods wachter om deze voorspelde omstandigheden te zien, te begrijpen en te rapporteren. "Roep luidkeels, houd niet in ... maak mijn volk zijn overtreding bekend." En om met Ezechiël uit te roepen: "Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen. Want waarom zoudt gij sterven, Huis Israëls?"
Nergens anders zult u een alarm horen, een stem die waarschuwt voor nationale rampen die ons zullen treffen, tenzij wij berouw tonen over onze individuele en nationale zonden. Geen enkele andere opdracht is thans zo belangrijk als deze!
Jezus Christus is de Verlosser, dat staat vast. Hij stierf als zoenoffer voor onze zonden, en door Zijn leven als bemiddelaar (Romeinen 5:10) worden wij, geestelijk behouden voor alle eeuwigheid. Maar ook sprak Jezus over een mogelijkheid om te ontkomen aan al deze dingen die zullen plaatsvinden. Hij waarschuwde de mensen van Zijn tijd dat ze moesten vluchten voor hun leven wanneer ze duidelijk de door Hem voorspelde gebeurtenissen zagen. Door Zijn geschreven woord, de profetieën van Gods dienaren door heel de Bijbel en tenslotte door Jezus' eigen profetieën, waarschuwt God ons vandaag de dag dat we waakzaam moeten zijn en dat we anderen voor naderende rampen dienen te waarschuwen.
Christus wilde dat wij de internationale toestand in de wereld zouden volgen; niet de kleine, plaatselijke gebeurtenissen, maar de grote ontwikkelingen in de verhouding tussen de voornaamste machtsblokken, de grote economische worsteling tussen de naties alsmede de voornaamste veranderingen in de wereldgodsdiensten.
In Zijn befaamde profetie op de Olijfberg (Lukas 21, Mattheus 24, Markus 13) zette Jezus uiteen wáár men op dient te letten, nl. deze alomvattende ontwikkelingen op lange termijn (die thans in hevigheid toenemen!), die zouden leiden tot Zijn komend rijk hier op aarde.
We staan nu vlak voor een wereldvoedselcrisis. We maken momenteel een internationale bestuurscrisis door. De steeds hardere verhoudingen tussen de economische machten kunnen elk moment leiden tot een energiecrisis, terwijl thans de kans op een economische wereldcrisis werkelijk beangstigend groot is.
Wij moeten spreken met een duidelijke stem die niet kan worden misverstaan en de volkeren van deze wereld waarschuwen voor de ophanden zijnde nationale rampen waarvan profetieën in de Bijbel zeggen dat ze zeker zullen komen. Nu, in onze tijd!
Wij moeten voortgaan een krachtig getuigenis te geven en een waarschuwing aan onze volken, zoals Ezechiël, Jeremia, Hosea en vele anderen dat hebben gedaan en zoals Jezus dat heel duidelijk Zijn Gemeente heeft opgedragen! Hij droeg Zijn Gemeente op de wereld in te gaan om het evangelie van het Koninkrijk te prediken. Dit door Hem gebrachte evangelie bestond voor een aanzienlijk deel uit profetieën omtrent de toekomst, de tijd van de voleinding der wereld, d.i. de tijd waarin wij nú leven! Lees er Mattheus 24 maar op na en zie op wat voor dramatische wijze deze machtige verzen van toepassing zijn op juist déze tijd uit de wereldgeschiedenis. 

Een nieuwe wereld in aantocht 

Maar we moeten niet vergeten dat er achter al dat slechte nieuws van vandaag toch ook bijzonder goed nieuws voor heel de wereld is. De tijd is nabij dat Jezus Christus op deze aarde terug zal keren om Gods gezag in Jeruzalem te vestigen en uiteindelijk vrede en welvaart aan alle volkeren te brengen.
Dat zal de tijd zijn dat vele naties zich tot God zullen wenden voor onderwijs:
Jesaja 2:2-4  En het zal geschieden in het laatste der dagen: dan zal de berg van het huis des Heren vaststaan als de hoogste der bergen, en hij zal verheven zijn boven de heuvelen. En alle volkeren zullen derwaarts heenstromen en vele natien zullen optrekken en zeggen: Komt, laten wij opgaan naar de berg des Heren, naar het huis van de God Jakobs, opdat Hij ons lere aangaande zijn wegen en opdat wij zijn paden bewandelen. Want uit Sion zal de wet uitgaan en des Heren woord uit Jeruzalem. En Hij zal richten tussen volk en volk en rechtspreken over machtige natien. Dan zullen zij hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden en hun speren tot snoeimessen; geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen, en zij zullen de oorlog niet meer leren.
Dit is het beste nieuws dat de wereld zich maar kan wensen! Er zal een einde komen aan de bewapeningswedloop! Nooit meer zullen we de tragedie beleven dat honderden miljarden euro's worden weggesmeten aan vernietigingswapens, geld dat besteed had kunnen worden om elk menselijk wezen hier op aarde aan een bijzonder goede woning te helpen.
Regen zal vallen wanneer dit nodig is voor een overvloedige oogst (Amos 9:13). Zelfs oceanen en woestijnen zullen worden bevrijd van de vervuiling en de verkwisting waartoe het verkeerde gedrag van de mens heeft geleid.
Ja, er komt een nieuwe wereld! Degenen onder ons die bij dit Werk een taak hebben, dienen thans meer te spreken over hoe die nieuwe tijd zal zijn, en moeten de mensheid hoop voor de toekomst bieden. 

De wachter 

Ezechiël schreef over een "wachter" (Ezechiël 33), die door God zou worden geïnspireerd om de naderende nationale rampen te voorzien. In krachtige bewoordingen liet deze profeet de waarschuwing horen dat indien de wachter verzuimde de hem door God opgedragen taak te vervullen, het bloed van de mensen die daardoor in een rampzalig, dodelijk bloedbad omkwamen, over zijn eigen hoofd zou komen (verzen 3-6, 8).
Hoe kunnen wij, christenen van vandaag, in de wetenschap van de ontstellende profetieën voor onze tijd, dan ooit onze morele plicht verzaken, nl. deze samenleving te waarschuwen? God heeft ons opgedragen, zoals Hij dat eenmaal Ezechiël deed, ons aandeel binnen dit Werk te leveren:
Ezechiël 33:7  Gij nu, mensenkind, u heb Ik tot wachter over het huis Israëls aangesteld. Wanneer gij een woord uit mijn mond hoort, zult gij hen uit mijn naam waarschuwen.
De gemeenschappelijke middelen – financiële zowel als anderszins – van allen die door God zijn geroepen zijn nodig om de bekendmaking van het goede nieuws aan deze zieke, chaotische en snel stervende wereld voort te zetten en wel op de krachtigste wijze die geboden is. Dat is onze gemeenschappelijke verantwoordelijkheid! Daar mogen wij niet licht over denken! 

Hoe wordt het Werk gefinancierd? 

Hoe wil God Zijn Werk financieren? Hoe wordt dat altijd maar voortgaande Werk van de levende God in stand gehouden?
Al vele jaren wordt het Werk mogelijk gemaakt door de trouwe, tiendbetalende leden van Gods Gemeente. Overeenkomstig een gebruik dat teruggaat tot aartsvaderlijke tijden (Genesis 14:18-23 en 28:20-22) leggen onze leden een tiende van hun inkomen opzij ter ondersteuning van Gods Werk. Niet alleen heeft dit gebruik de financiering van dit Werk mogelijk gemaakt, het heeft deze getrouwe, tiendbetalende leden ook vele zegeningen gebracht! Zoals God de oude Israëlieten die hun tienden betaalden, zegende, zo heeft Hij ook Zijn zegen uitgestort over deze christenen uit het Nieuwe Testament, die uit vrije wil dit door God bevolen gebruik hebben aanvaard (Maleachi 3:10).
Wie zich mocht verzetten tegen het tiendprincipe uit Gods Woord en tegen de duidelijke verklaringen van Paulus in 1 Corinthe 9 over de door God voorgeschreven steun aan de prediking van het evangelie, miskent de hele bedoeling van Jezus' duidelijke en eenvoudige leringen! De arme weduwe gaf twee koperstukjes, in verhouding tot haar inkomen veel meer dan de vereiste 10%. De anderen hadden iets van hun overvloed gegeven, maar zij van haar armoede. Het tiende deel van het inkomen ís van God. Hij vraagt Zijn eigendom terug. En toen een vrouw een vaas kostbare mirre gebruikte om Jezus' voeten te zalven en Judas dat een "verkwisting" noemde, wees Jezus hem vriendelijk terecht en zei dat deze vrouw "een goede daad" had verricht!
Het is goed en juist – en het betekent gehoorzaamheid aan de grote Schepper, onze God – om te geven! 

Uw financiële prioriteiten 

Zoals reeds eerder is uiteengezet, waarschuwde Jezus Christus Zijn discipelen voor het gevaar van een te grote bezorgdheid voor de fysieke behoeften van dit leven (Mattheus 6:24-32). Hij sprak over de ene, grote prioriteit die voor eens en voor altijd het egoïstisch materialisme zou overwinnen dat de mens aangeboren is:
Mattheus 6:33  Maar zoekt eerst Zijn Koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken worden.
Lees ook het alles verklarende slot van de gelijkenis van de onrechtvaardige rentmeester:
Lukas 16:9  En Ik zeg u: Maakt u vrienden met behulp van de onrechtvaardige Mammon, opdat, wanneer deze u ontvalt, men u opneme in de eeuwige tenten.
Waarop Jezus ernstig waarschuwde:
Vers 11  Indien gij dus niet getrouw geweest zijt ten aanzien van de onrechtvaardige Mammon [het geld], wie zal u dan het ware goed toevertrouwen?
Beknopt samengevat betekent deze tekst alleen maar dit: wanneer u bij de besteding van uw inkomen geen voorrang verleent aan het Werk dat beoogt anderen de kostbare kennis te verschaffen hoe ze Gods Koninkrijk kunnen binnengaan (de "eeuwige tenten" en het "ware goed"), hoe kunt u dan ooit verwachten daar zelf toegelaten te worden?
Uw Zaligmaker heeft gezegd: "Het is zaliger te geven dan te ontvangen" (Handelingen 20:35). De wijze, oude Koning Salomo was reeds met dit beproefd financieel gebruik vertrouwd lang voor de eerste christen een voet op aarde zette. Hij zei:
Spreuken 3:9-10  Vereer de Here met uw rijkdom en met de eerstelingen van al uw inkomsten, dan [als direct gevolg] zullen uw schuren met overvloed gevuld worden en uw perskuipen van most overstromen.
Jezus Christus gaf de absolute zekerheid dat de 'geef'-levenswijze haar weerslag in het praktische leven van alle dag zou hebben. Hij zei:
Lukas 6:38  Geeft en u zal gegeven worden: een goede, gedrukte, geschudde, overlopende maat zal men in uw schoot geven.
Hij vervolgde met nog een belangrijke oorzaak-en-gevolg principe:
Want met de maat, waarmede gij meet, zal u wedergemeten worden.
De apostel Paulus zei hetzelfde, zij het met andere woorden:
2 Corinthe 9:6  [Bedenkt] dit: wie karig zaait, zal ook karig oogsten, en wie mildelijk zaait, zal ook mildelijk oogsten.
Wanneer u overvloedig geeft (een ieder naar zijn vermogen - Deuteronomium 16:17), dan zal God u overvloedig zegenen voor die bereidwillige, gulle houding, die vast geworteld is in een positieve daad. 

Onze ontzaglijke verantwoordelijkheid 

Gods Gemeente heeft als opdracht de prediking van het evangelie aan een wereld die een schreeuwende behoefte heeft aan een krachtige waarschuwing en een niet mis te verstaan getuigenis.

Ook is de Gemeente belast met de verantwoordelijkheid voor de bestrijding van de kosten van de verspreiding van dat evangelie in een tijdperk van buitengewoon ingewikkelde en ongelooflijk kostbare communicatiemiddelen. De prediking van het evangelie is thans oneindig veel duurder dan in de eerste eeuw van onze jaartelling, toen ze voornamelijk beperkt bleef tot een verkondiging in persoon.

Kunnen we het ons permitteren daar enkel de schouders over op te halen en ons te onttrekken aan de ons door God opgedragen taak Zijn laatste waarschuwing over deze aarde te verspreiden? Kunnen we het ons permitteren ons niets aan te trekken van de veelsoortige, zo te zien dodelijke kwalen die de volkeren van deze aarde teisteren, wereldproblemen die zelfs ons bestaan als beschaafde naties in gevaar brengen? Indien we nonchalant onze gemeenschappelijke verantwoordelijkheid laten voor wat ze is, zal God zich daar niets van aantrekken en een andere kant uitkijken?

Spreuken 24:11-12  Red hen die ten dode gegrepen zijn, wend u niet af van hen die ter slachting wankelen. Wanneer gij zegt: Zie, wij wisten dit niet; zal Hij, die de harten doorzoekt, het niet merken, en Hij, die op uw ziel let, het niet weten, en de mens naar zijn doen vergelden?

U kunt het geloven of niet, maar zowel volkeren als personen kunnen rechtstreeks van God stelen. Stelen van God is in alle opzichten een even ernstig vergrijp als het bestelen van een medemens, zo niet erger. Eli, een priester uit het Oude Testament, stelt in 1 Samuel 2:25 de belangwekkende vraag:
1 Samuel 2:25  Indien de ene mens tegen de andere mens zondigt, dan zal God hem richten; maar indien een mens tegen de Here zondigt, wie zal dan voor hem tussenbeide treden?
Zondigen jegens God – stelen van God – is een uitermate ernstige zaak! Daar kun je niet zomaar, met een luchthartig schouderophalen aan voorbijgaan. 

Gods tienden achterhouden 

De meeste mensen betalen geen tiende van hun inkomen aan God, of ze houden dat geld op een bankrekening met de gedachte het later aan de een of andere organisatie te geven, die zal kunnen voldoen aan hun 'superheilige' normen.
Het achterhouden van Gods tiende betekent rechtstreeks stelen van onze Schepper, die zegt dat het ganse universum Zijn eigendom is. Ofschoon tiendbetaling het geven van een tiende van iemands inkomen betekent, kunt u God niet 'uw' tiende geven en wel om deze reden: wat u geeft, is níet het uwe, want het behoort reeds aan God. Hij heeft er de waarschuwing 'vergrijpt u zich niet' bij gezet; de eerste tiende heeft Hij voor zichzelf gereserveerd.
Pas nadat wij Gods voorrecht op dat eerste tiende deel van wat Hij ons toestaat te verdienen, erkennen, geeft Hij ons de andere negen tienden.
We kunnen met God geen spelletje spelen en op de een of andere manier Zijn Koninkrijk binnensluipen. We kunnen niet langs anderen naar binnen glippen als iemand die in de rij moet staan zoals vroeger voor een werkloosheidsuitkering of als een automobilist die zich tegen de verkeersregels in toch in een file probeert te wringen. Níemand zal ooit op zo'n manier Gods Koninkrijk binnengaan.
We kennen het vernietigende oordeel van Jezus aan het adres van degenen die tot het bruiloftsmaal trachten door te dringen zonder passende kleding – dat wil zeggen, die denken het Koninkrijk Gods te kunnen binnengaan zonder behoorlijk 'geestelijk bekleed' te zijn met Gods gerechtigheid. De sluwe argumenten van hen die zich geestelijk noemen, zullen bij de komst van Jezus niets uithalen. Zelf heeft Hij duidelijk gezegd:
Mattheus 7:22-23  Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Here, Here, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd en in uw naam boze geesten uitgedreven en in uw naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij werkers der wetteloosheid.
Het is wetteloosheid – dat betekent zonde – om Gods tiende te stelen. Luister naar deze scherpe aanklacht!
Maleachi 3:7  Van de dagen uwer vaderen af zijt gij afgeweken van mijn inzettingen en hebt ze niet onderhouden. Keert terug tot Mij, dan zal Ik tot u terugkeren, zegt de Here der heerscharen. En dan zegt gij: In welk opzicht moeten wij terugkeren?
Het in dit vers gebezigde "terugkeren" betekent eenvoudig dat men Gods geboden weer gaat onderhouden.
Hebt u wel eens opgemerkt dat mensen die God niet gehoorzamen, altijd een excuus schijnen te hebben? Ze beweren er geen notie van te hebben dat ze Gods geboden niet naleven!
Daarom preciseert God de aanklacht:
Vers 8  Mag een mens God beroven? Toch berooft gij Mij. En dan zegt gij: Waarin beroven wij U?
Dezelfde houding! De houding van mensen die doen alsof ze er geen flauw idee van hebben dat ze mogelijk iets doen waarmee ze God kwetsen. Daarom zet God hetgeen Hij bedoelt in duidelijke termen uiteen:
Vervolg vers 8  In de tienden en de heffing.
Vervolgens zegt God dat we in financieel opzicht vervloekt zijn omdat we een fundamentele financiële wet hebben overtreden:
Vers 9  Met de vloek zijt gij vervloekt, en Mij berooft gij, gij volk in zijn geheel.
Bestaat er voor iemand die in Amerika, Engeland of West-Europa woont, ook maar de geringste twijfel dat er op deze westerse volken, ondanks hun relatief grote welvaart, een of andere vreselijke vloek rust? Het is bijkans een contradictio in terminis – een vloek en een zegen tegelijk – maar toch halen in deze landen berichten over de jongste financiële debacles geregeld de voorpagina's.
We zouden onze tijd verdoen wanneer we nu tot in details de persoonlijke, financiële moeilijkheden van de burgers van deze landen gingen beschrijven. Misschien zit u zelf wel tot de nek in de schulden! Wat dan misschien in uw ogen nog een reden is waarom u zich geen tiendbetaling kunt permitteren! Dit is een veel gebezigde excuus. Maar dacht u dat God 'excuses' accepteert? 

Eenvoudige oplossingen 

Onze Schepper doet ons geen ingewikkelde oplossingen voor deze financiële problemen aan de hand. Hij stelt eenvoudig:
Verzen 10-12  Breng de gehele tiende naar de voorraadkamer, opdat er spijze zij in mijn huis; beproeft Mij toch daarmede, zegt de Here der heerscharen, of Ik dan niet voor u de vensters van de hemel zal openen en zegen in overvloed over u uitgieten. Dan zal Ik, u ten goede, de afvreter dreigen, opdat hij de vrucht van uw land niet verderve en opdat de wijnstok op het veld voor u niet zonder vrucht zij, zegt de Here der heerscharen. En alle volken zullen u gelukkig prijzen, omdat gij een land van welbehagen zijt, zegt de Here der heerscharen.
Als er vandaag de dag in onze westerse wereld een algemeen systeem van tiendbetaling bestond, volgens hetwelk ieder mens voor zich een tiende van zijn inkomen aan de Gemeente van God schonk, dan zou het evangelie van het Koninkrijk Gods naar alle volkeren uitgaan en wel met zodanige kracht dat deze boze wereld er hevig door zou worden geschokt! De zegeningen van God zouden over onze aarde worden uitgestort als nimmer tevoren. Maar alles wijst erop dat dit niet zal gebeuren!
In plaats daarvan zullen de meeste mensen per se willen volharden in hun geestelijke kwalen. Zij zullen erop staan de dingen 'op hun manier' te doen, wat er ook moge gebeuren. Maar God noemt onze steeds ernstiger wordende morele crisis duidelijk bij de naam:
Jesaja 1:4-6  Wee het zondige volk, de natie, beladen met ongerechtigheid, het gebroed van boosdoeners, de verdorven kinderen. Zij hebben de Here verlaten, de Heilige Israëls versmaad, zich achterwaarts gewend. Waar wilt gij nog meer geslagen worden, dat gij voortgaat met af te wijken? Het gehele hoofd is ziek, het gehele hart vol krankheid; van de voetzool [de armste en laagste groepen van de samenleving] af tot de schedel [de hoogste gezagsdragers] is er niets gaaf; wonden, striemen en verse kwetsuren, die niet uitgedrukt zijn noch verbonden noch met olie verzacht.
God beveelt ons volk zich te bekeren, niet langer te zondigen, niet langer Zijn wetten te overtreden, tot Hem terug te keren!
Verzen 16-17  Wast u, reinigt u, doet uw boze daden uit mijn ogen weg; houdt op kwaad te doen; leert goed te doen …
En Jeremia voegt daar nog aan toe:
Jeremia 7:3,5,7  zo zegt de Here der heerscharen, de God van Israël: Betert uw handel en wandel, dan wil Ik u op deze plaats laten wonen. Als gij werkelijk uw handel en wandel betert, als gij werkelijk onder elkaar recht doet … dan wil Ik u op deze plaats, in het land dat Ik aan uw vaderen gegeven heb, laten wonen van eeuw tot eeuw. 

Kan het niet missen 

De mens heeft altijd wat tegen te sputteren, te protesteren; altijd heeft hij 'n antwoord klaar! Altijd is er een verklaring, een excuus, een reden waarom wij God niet kunnen gehoorzamen. En de voornaamste reden is wel dat wij 'het niet kunnen missen'.
Hoelang kunnen belastingontduikers het volhouden voor ze worden aangeklaagd, berecht en beboet, misschien wel de gevangenis in gaan? Hoelang iemand zich kan schuldig maken aan ontduiking van de tiendbetaling – Gods geld verduisteren – zonder daarvoor te boeten, is een andere vraag. Een christen zal toch zeer beslist niet voor een hemelse rechtbank gedaagd willen worden onder beschuldiging zijn Schepper te hebben bestolen. Hoe is dat met u gesteld?
De waarheid is dat u 't zich niet kunt permitteren geen tienden te betalen! Laten we enige waar gebeurde ervaringen lezen van mensen die tijdelijk besloten geen tiende meer te betalen.
Wat een oudste in Gods gemeente schreef:
""Het gebeurde eind 1933, het dieptepunt van de crisisjaren. Ed Smiths beroep was het slaan van waterputten, maar niemand scheen geld te hebben om van zijn diensten gebruik te kunnen maken.
Ed en zijn vrouw Emma woonden de sabbatsamenkomsten bij die destijds gehouden werden in een plattelandsschooltje, twintig kilometer ten westen van de stad Eugene in de staat Oregon in de VS. Ed beleed het christendom niet, dat deed hij pas later. Hij woonde de diensten echter wel bij, liep het platteland af en sprak dan graag over bijbelse leerstellingen met z'n buren, die wel christenen waren.
"Jij moet tienden betalen en God gehoorzamen" drong hij aan. "Dat staat glashelder in de Bijbel!"
Een van zijn buren werd daardoor geprikkeld.
"Nou moet je 's goed luisteren, Ed" viel hij uit. "Hoe haal jij het in je hoofd mij hier dergelijke dingen op te dringen, terwijl je zelf niet eens volgens de Bijbel leeft en ook geen tienden betaalt?" Ed had z'n antwoord meteen klaar:
"Omdat ik volstrekt niet beweer christen te zijn, maar jij wel. Bovendien," voegde hij er nog aan toe, "kan ik het me toch niet veroorloven tienden te betalen."
Er zijn duizenden mensen als Ed Smith die voor zichzelf hebben uitgemaakt dat ze de tiende niet kunnen betalen, ook al beseffen ze heel goed, net als Ed, dat de Bijbel de tiendbetaling gebiedt.
Dit voorval kwam mij ter ore en naar aanleiding daarvan preekte ik over de vraag of onbekeerden toch de Tien Geboden moeten nakomen en tienden betalen, of dat dergelijke zaken, zoals Ed beweerde, alleen voor christenen gelden. Ik wees erop dat Gods wet van kracht was geworden ten behoeve van het welzijn van de mens. Het is de wijze van leven die ons vrede, geluk en welvaart brengt; een vol, overvloedig en boeiend bestaan; succes, vreugde. Niet alleen voor hen die Gods roeping hebben beantwoord door Christus te volgen en door Christus behouden zullen worden, maar voor iedereen hier en nu. Ik toonde aan dat het de moeite loont en ook dat het de enige verstandige levenswijze is, afgezien van de kwestie van behoud – en dat zelfs wanneer mensen tenslotte toch nog verloren gaan, degene die weinig zondigt, zal worden gestraft met weinig slagen, maar wie veel zondigt met vele slagen (Lukas 12:47-48). Ik wees op Gods beloften dat Hij de tiendbetaler zal zegenen en ook op het feit dat tiendbetaling een absolute wet van God is, die onverbiddelijk en automatisch geldt voor de rechtvaardige zowel als de onrechtvaardige.
Ed begon de Bijbel te gehoorzamen. Reeds de eerstvolgende samenkomst overhandigde mevrouw Smith aan mij glimlachend een biljet van één dollar.
Bij de volgende dienst kwam ze opnieuw met een gelukkige glimlach naar mij toe.
"Hier zijn vijf dollar," zei ze. "De dag nadat Ed Gods Werk een tiende gaf van alles wat hij bezat, kwam een klant die hem al een jaar 50 dollar schuldig was, z'n rekening betalen. Hier hebt u de tiende van die 50 dollar. Na betaling van in totaal zes dollar aan tienden hebben we nu 54 dollar in huis in plaats van maar tien."
Het had vruchten afgeworpen! En dat was nog maar het begin. Ed had binnen een week z'n eerste order sinds een jaar voor het slaan van een nieuwe waterput, een karwei dat contant werd betaald. Voor hij met deze order klaar was, had hij al een tweede. Weldra had hij drie of vier opdrachten tegelijk, zodat hij personeel moest aannemen.
Ed Smith was slechts één van de velen, die door ondervinding geleerd hebben dat niemand het zich kan veroorloven God de tiende te onthouden die Hem toebehoort! Ed Smith kreeg later met moeilijkheden van geheel andere aard te kampen, toen zijn vrouw en zijn zoon met t.b.c. naar een sanatorium moesten. Tenslotte kwam hij tot werkelijk berouw en aanvaardde Jezus Christus als zijn verlosser. Hij kwam toen naar mij overeenkomstig het gebod in Jakobus 5:14 en zowel zijn vrouw als zijn zoon gingen genezen naar huis.""
Wat mensen ons schrijven:
"Verleden jaar begonnen we de tiende te betalen omdat God ons dat bevolen heeft. Toen kregen we tegenslag en vonden we dat het geld voor iets anders moest worden gebruikt. We redeneerden dat we die tiende wel een volgende keer zouden betalen. De volgende week werd mijn loon met 100 dollar verlaagd. Toen daalde het tot 57 dollar ... Dat is nog niet alles: ik zit nu weer in de schulden, waar ik tevoren zo vlot uit was gekomen. U hoeft zich van nu af geen zorgen meer over mijn tiende te maken. Met ingang van heden krijgt u het geld elke week..." (Uit Sanford, in de Amerikaanse staat Maine.)
"Drie jaar geleden kreeg ik mijn eerste baan en ik beloofde God dat als Hij me de kracht wilde schenken om te werken, ik Hem Zijn tien procent zou geven. Ik hield me echter niet aan die belofte. Toen werd ik ziek en onderging in april een zware operatie. Nu houd ik mijn belofte weer en stuur ik u mijn tien procent in het besef dat u inderdaad Gods Werk verricht door de mensen het evangelie te brengen". (Uit Den Haag.)
"Ik betaalde mijn tiende regelmatig tot december j.l. toen ik ermee ophield omdat ik mijn financiële positie wilde verbeteren. In mei van dit jaar werd ik echter ontslagen en sindsdien heb ik geen ander werk kunnen vinden. Ik schrijf mijn langdurige werkloosheid toe aan het uitblijven van Gods zegeningen. Mocht ik weer werk vinden – hopelijk begin volgende maand – dan zal ik weer de tiende gaan betalen en wel voor goed." (Uit Ghana).
Nog één ervaring: "Dankzij de kennis die u ons verschaft hebt, zijn mijn man en ik nu dichter bij God dan we ooit zijn geweest. Tot begin vorige winter stuurden we u een jaar lang trouw onze tien procent. Toen moesten we zoveel aan energiekosten betalen, dat we onze rekeningen niet meer op tijd konden betalen. In plaats van standvastig te blijven in geloof, raakten we in paniek en stopten met het betalen van de tiende. Dat loste niets op, want de baby werd ziek en lag vier dagen met een virusziekte in het ziekenhuis. Daarna werden mijn zoon en ik ziek, terwijl mijn man werd ontslagen. Toen werd het ons duidelijk dat God ons terechtwees omdat we onvoldoende vertrouwen in Hem hadden getoond. Onmiddellijk besloten we onze tien procent weer te gaan betalen. Inderdaad is het ons daarna veel beter gegaan. Onze kinderen zijn goed gezond en ik ben ook weer beter. Mijn man krijgt nu als werkloze een uitkering, maar hij zal binnenkort weer aan de slag kunnen. We hebben volop te eten. Ik hoop dat u dit de lezers laat weten ... opdat ze niet dezelfde fout zullen maken." (Uit Nijmegen) 

De ergste financiële vervloekingen 

Er is een aangrijpend bijbels voorbeeld van twee mensen die God geld onthielden, een voorbeeld dat een blijvende waarschuwing inhoudt voor de afschuwelijke dingen die een mens kunnen overkomen wanneer hij zijn geest en hart door geldzucht laat overheersen.
God heeft ervoor gezorgd dat dit voorbeeld voor ons bewaard is gebleven in het boek Handelingen:
Handelingen 5:1-4  En een zeker man, met name Ananias, met zijn vrouw Saffira, verkocht een eigendom [dat volledig zijn bezit was], hield [heimelijk] iets van de opbrengst achter, met medeweten van zijn vrouw [een willig medeplichtige], en bracht een zeker deel [voorwendende dat het alles was] en legde het aan de voeten der apostelen. Maar Petrus zeide: Ananias, waarom heeft de satan uw hart vervuld om de Heilige Geest te bedriegen en iets achter te houden van de opbrengst van het stuk land? Als het onverkocht gebleven was, bleef het dan niet van u, en was, na de verkoop, de opbrengst niet te uwer beschikking? [Geen mens dwong hem het aan de Gemeente te geven.] Hoe kondt gij aan deze daad in uw hart plaats geven? Gij hebt niet tegen mensen gelogen, maar tegen God.
Dan volgt het verslag van het plotseling overlijden van Ananias en zijn vrouw Saffira (verzen 5-10).
Vele anderen verkochten bezittingen en gaven de opbrengst openlijk en eerlijk aan de apostelen (Handelingen 4:34-37). Petrus echter doorzag Ananias en Saffira toen ze zich oneerlijk gedroegen. Ten overstaan van de gemeente hadden zij zich voorgedaan als royale gevers, terwijl ze in stilte een deel van de verkoopprijs hadden achtergehouden. Hun zorgvuldig verborgen gehouden (dat meenden ze althans) hebzucht kostte hun letterlijk het leven!
Dit verslag bevat een uiterst belangrijke les die ver uitgaat boven de simpele waarschuwing tegen leugen en tegen begeerte naar aardse goederen. Wanneer u eenmaal in stilte en vrijwillig met God hebt afgesproken dat u Hem iets zult geven (in onze moderne samenleving is dat in de regel geld), dan is dat niet langer uw eigendom!

De keerzijde van de medaille 

Een reden waarom God beveelt de tiende te betalen, is "opdat de Here uw God u zegene in al het werk, dat uw hand doet" (Deuteronomium 14:29). We laten u enkele brieven lezen uit de grote stapel die Gods Gemeente in de loop der jaren heeft ontvangen van mensen die hebben ervaren hoe God degenen zegent die bereid zijn te geven; dit opdat vele anderen deze waarschuwing voor de eindtijd mogen horen.
Een onbekommerd bestaan. "Ingesloten mijn tiende. Het is werkelijk verbluffend zoals alles anders is geworden sinds ik mijn tiende weer ben gaan geven. Niet dat ik nu méér verdien, maar het lijkt wel of ik langer met m'n geld toe kan komen. Wat eens een financiële chaos was, is nu een onbekommerd bestaan geworden." (M.N., Delft.)
Inkomen meer dan verdubbeld. "Hierbij onze tiende plus een offer voor deze maand, met nog een extra offer omdat ik zojuist mijn zesde loonsverhoging binnen drie jaar heb ontvangen. In vijf jaar tijds is ons inkomen meer dan verdubbeld en het is wel degelijk waar dat een mens, als het op geven aankomt, onmogelijk tegen God op kan. We zijn gelukkig en dankbaar voor alle ontvangen zegeningen." (Echtpaar M., Seattle, VS.)
Nieuwe baan. "Het is mij gebleken dat tienden betalen een werkelijk goed ding is. Een geheel onverwachte geldsom en het vinden van een nieuwe baan met betere werktijden waren een overweldigend bewijs!" (J.D., Amsterdam.)
Onverwachte gift. "Hierbij een cheque die hoger is uitgevallen dan anders. Daar zijn twee redenen voor. Om te beginnen kreeg ik onverwachts van een familielid een gift van 2000 dollar en in de tweede plaats gaf mijn baas me – al even onverwachts – opslag hoewel ik pas vier maanden bij hem werk. Tiendbetaling schijnt dus wel degelijk vruchten af te werpen." (G.R., Wingate, VS.)
Het tiendsysteem werkt. "Sinds ik vorig jaar ben begonnen met het betalen van tienden aan God hebben mijn inkomsten zich verdubbeld. Toen ik er voor het eerst over las, stond ik nogal sceptisch tegenover brieven van mensen die toen ongeveer hetzelfde schreven wat ik nu kan schrijven. Maar het is waar als je aan God geeft wat Hem toekomt dan wordt je gezegend! En niet alleen in financieel opzicht, ik heb nu ook een andere werkkring mogen vinden met werk dat mij veel meer voldoening schenkt." (C.S., Vrouwenpolder.)
Altijd zegent God mensen die de tiende betalen! Niet dat ze altijd enorme sommen geld ontvangen of fantastische salarisverhogingen krijgen, maar op lange termijn bereiken ze vaak met hun eigen 90 procent meer dan ze met 100 procent zouden hebben gedaan.
Laat bij u na het lezen van de brieven niet de gedachte opkomen dat geven u materieel rijk maakt. Geven moet onvoorwaardelijk zijn.
Geen mens kan God op het punt van geven overtreffen! Wij dienen en geloven in een levende God – de grote Schepper die ons zegent met het leven zelf en met elke ontroering, elke vreugde, liefde, opwinding en alle heerlijke momenten van het bestaan. Met Zijn belofte van een eeuwig leven als wij Hem dienen, gehoorzamen en alle taken waartoe wij geroepen zijn, vervullen, bewijst onze Schepper dat Hij altijd wil geven!
Gods Woord draagt ons op te geven!

De Gemeente van God in onze dagen leeft en ademt en functioneert in een totaal andere wereld dan de Gemeente van de eerste eeuw. Dit functioneren in een moderne wereld heeft noodzakelijkerwijs tot andere procedures binnen de Gemeente en eigentijdse organisatiemethoden geleid. Wat niet wegneemt dat het fundamenteel bijbelse geloof en de wijze van leven onveranderd zijn gebleven. Waarachtig christendom is een manier van leven, een leven volgens een bepaalde weg! (Zie Handelingen 9:1-2; 18:26; 19:9.) Het heeft alles te maken met uw zakelijk handelen, de aard van uw optreden, uw dagelijks contact met anderen én de wijze waarop u met uw geld omgaat. 

Gods machtige wet van geven 

God heeft Zijn weg – Zijn wijze van handelen – voorgehouden aan alle generaties die ooit op aarde hebben geleefd en nog leven. Altijd heeft Hij een Werk in stand gehouden dat een waarschuwing en een getuigenis aan deze wereld gaf, dat onbevreesd de kwade praktijken van deze wereld veroordeelde en de belofte van een komende, betere wereld bracht.
De schepping zelf is een stomme getuige van het bestaan van fysieke wetten, die onveranderlijk en onherroepelijk zijn (zie Romeinen 1 en Psalm 19). God zelf is de grote wetgever! "Eén is wetgever en rechter, Hij die de macht heeft om te behouden en te verderven …" (Jakobus 4:12).
Kennelijk dacht Jakobus hier in de eerste plaats aan het geven van geestelijke wetten. De kwestie is dat God de gever is van ongeziene en toch uitermate werkzame, geestelijke wetten, die 's mensen verhouding tot zijn naaste en – wat het allerbelangrijkste is – tot God regelen. Een uiterst belangrijk aspect van deze machtige, geestelijke wetgeving betreft het financieel welzijn van de mens.
Wellicht is de rechtvaardige Abel de eerste mens geweest die een volledig voorbeeld heeft gegeven van gehoorzaamheid aan deze grote, natuurlijke, financiële wet. Lees het korte commentaar van de apostel Paulus in Hebreeën 11:
Hebreeën 11:4  Door het geloof heeft Abel Gode een beter offer gebracht dan Kaïn; hierdoor werd van hem getuigd, dat hij rechtvaardig was, daar God getuigenis gaf aan zijn gaven, en hierdoor spreekt hij nog, nadat hij gestorven is.
Abel was schaapherder en zijn broer Kaïn landbouwer.
Genesis 4:3-5  Na verloop van tijd nu bracht Kaïn van de vruchten der aarde aan de Here een offer; ook Abel bracht er een van de eerstelingen zijner schapen, van hun vet; en de Here sloeg acht op Abel en zijn offer, maar op Kaïn en zijn offer sloeg Hij geen acht. Toen werd Kaïn zeer toornig en zijn gelaat betrok.
Let op de vet gedrukte woorden. Beide broers brachten God een offer – maar Abel stelde God vóór alles; hij gaf God het eerste, het beste en het vetste. Kaïn raapte onverschillig wat van zijn oogst bijeen en blijkbaar was dat het eerste noch het beste.
Abel gehoorzaamde aan Gods belangrijkste gebod:
"Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw kracht" (Deuteronomium 6:5). Jezus Christus van Nazaret noemde dit het grote en eerste gebod (Mattheus 22:37-38). 

Abraham volgt Abels voorbeeld 

U kunt het financiële aspect van dit grote gebod als volgt samenvatten: Geef God het eerst – van het beste! Geven, niet alleen aan God maar ook aan uw naaste, is een levende, natuurlijke wet (zie Leviticus 19:18).
God is de grote wetgever! Hij verwacht van Zijn volk dat het gehoorzaam en onderdanig aan de wet zal zijn, in natuurlijk, fysiek en geestelijk opzicht. De aartsvader Abraham was een man die zo handelde. Zoals Abel vóór hem, was hij een rechtvaardig mens:
Genesis 26:5  Omdat Abraham naar Mij geluisterd en mijn dienst in acht genomen heeft: mijn geboden, mijn inzettingen en mijn wetten.
God sprak deze woorden tot Izak, na de dood van Abraham; het was als een grafschrift dat weergaf hoe Abraham had geleefd.
In financieel opzicht toonde Abraham zijn dankbaarheid jegens God aldus: Hij gaf een tiende van het beste van de buit aan God (Hebreeën 7:4). Abraham was een tiendbetaler (zie Genesis 14:17-24). Deze verzen uit Genesis leren overduidelijk dat God hetgeen Hem toekwam, ook ontving – vóór alle andere beschikkingen die werden getroffen! Abraham wist dat God de bron van al zijn zegeningen was. Hij was zeer gefortuneerd en door God in hoge mate gezegend. Zijn geef-levenswijze was daarvan een der voornaamste oorzaken. 

Jakobs voorbeeld 

Zijn zoon Izak en zijn kleinzoon Jakob traden in zijn voetsporen. Lees wat Jakob zei in zijn gebed tot God:
Genesis 28:20-22  En Jakob deed een gelofte: Indien God met mij zal zijn, en mij behoeden zal op deze weg, die ik ga, mij zal geven brood om te eten en klederen om aan te trekken, en ik behouden tot mijns vaders huis wederkeer, dan zal de Here mij tot een God zijn. En deze steen, die ik tot een opgerichte steen gesteld heb, zal een huis Gods wezen, en van alles wat Gij mij schenken zult, zal ik U stipt de tienden geven.
Toen Jakob nog een jongeman was, beloofde hij de tiende te zullen betalen nog voor hij ver van zijn ouderlijk huis een bestaan had gevonden. En let nu eens op de volgende tekst over Jakob toen deze 147 jaar oud was – in zijn laatste levensjaar. Hield God Zijn woord en zegende Hij Jakob tijdens het grootste deel van z'n leven met welvaart?
Genesis 48:15  En hij [Jakob] zegende Jozef en zeide: God, voor wiens aangezicht mijn vaderen Abraham en Isaäk gewandeld hebben; God, die mij als herder geleid heeft, mijn leven lang tot op deze dag.
Jakob koesterde een diepe persoonlijke erkentelijkheid voor God vanwege al zijn zegeningen. God had hem zeer veel geschonken; er was nauwelijks voldoende ruimte in het land voor al het vee (zie Genesis 36:7). Jakob gaf zeker uiting aan zijn grote dankbaarheid door de tiende te geven.
"Van alles wat Gij mij schenken zult, zal ik U stipt de tiende geven." 

Tiendbetaling betekent geven 

Tiendbetaling is een instelling van God en juist daarom verzetten mensen zich ertegen. Ze vinden dat hen daarmee iets opgelegd wordt. 't Liefst willen ze God erbuiten houden en de mensen bewegen zich te houden aan hun menselijke redenering!
Tiendbetaling wil zeggen het – vrijwillig – geven van het volle, eerste tiende deel van iemands inkomen aan God, wiens eigendom dat reeds is! De Almachtige God behoudt zich het recht voor u en mij te zeggen wat zonde is. Wij hebben van God het voorrecht ontvangen zelf te mogen beslissen of we al dan niet zullen zondigen! God houdt voor zich het recht op het eerste tiende deel van onze inkomsten en laat ons de volledige vrijheid zelf uit te maken of we Hem met vreugde en uit eigener beweging al dan niet zullen geven waar Hij recht op doet gelden! Hij zal deze tiende nooit nemen. Maar wel zal Hij Zijn bescherming en zegen onthouden aan wie geen gevolg geeft aan Zijn duidelijk uitgesproken eis. 

Weerspannige houding 

Deze houding van "Ja, ik zal wel gehoorzamen, maar alleen wanneer IK zover ben en alleen wanneer ik uit vrije wil besluit te gehoorzamen" is er een van volslagen weerspannigheid!
1 Samuel 15:23  Voorwaar, weerspannigheid is zonde der toverij en ongezeggelijkheid is afgoderij …
Kinderpsychologen trachten weekhartige ouders ertoe te brengen hiervan uit te gaan bij de opvoeding van hun kinderen. U moet nooit een kind 'zéggen' wanneer het naar bed moet, wanneer het moet opstaan, wanneer het thuis moet komen, wanneer het onder de douche moet, zo redeneren psychologen. Neen, je behoort het kind te vragen of het 'bereid' is deze dingen te doen, dan wel of het misschien 'zin heeft' ze te doen.
Op deze wijze voorkomt u dat u een geest van verzet en ongehoorzaamheid bij het kind aankweekt. Wanneer het kind zélf z'n beslissing kan nemen, zo redeneren ze, dan zal het véél volwassener zijn. Het opvolgen van bevelen der ouders zal de ontwikkeling van een kind in ongunstige zin beïnvloeden. Aldus deze kinderpsychologen.
Wat een verfoeilijke opvoeding! Hoe duidelijk treden de automatische, kwalijke gevolgen aan het licht, waar hele volkeren onder te lijden hebben; volkeren die dagelijks Jesaja's profetie in vervulling zien gaan:
Jesaja 3:12  De tyrannen van mijn volk zijn kinderen, en vrouwen overheersen het. Mijn volk, uw leiders zijn verleiders en zij maken de weg die u tot pad moest zijn, tot een doolweg.
Wie aldus redeneert tracht zichzelf boven God te verheffen! Zo iemand wil zich koesteren in zijn eigen super-geestelijke geur van braafheid en prat gaan op zijn grote offer van geven! Hij is dan precies zoals de man in de gelijkenis van de Farizeeër en de tollenaar, van wie de eerste vol trots bad: "Ik geef tienden van al mijn inkomsten ..." (Lukas 18:12). In plaats van een houding van nederige onderworpenheid aan de goddelijke wet, het goddelijk geopenbaard beginsel en de door God bevolen wijze van leven, sprak er slechts trots en ijdelheid uit de hoogdravende verkondiging van eigen braafheid voor wat betreft de tiendbetaling.
God zegt "gehoorzamen is beter dan het vette der rammen" (1 Samuel 15:22).
Maar degene die zegt: "Neen Heer... ik zal pas geven wanneer ik zover ben; ik zal nooit geven wanneer U zegt dat het moet, doch alleen wanneer ik dat zelf uitmaak", zal eenmaal tot hen behoren die verbluft zullen opkijken en Jezus Christus smeken hen toch in Zijn Koninkrijk toe te laten, wanneer Hij zegt: "Ik heb u nooit gekend".
Jakob zei dat hij God een tiende zou geven. Tiendbetaling is geven!
God heeft geven altijd beschouwd als een vast beginsel voor het leiden van ongeacht welk Werk (doet er niet toe op welk tijdstip in de geschiedenis), dat Hij hier op aarde door middel van menselijke instrumenten liet uitvoeren. Ten tijde van de uittocht uit Egypte waren de nakomelingen van Abraham, Izak en Jakob van een kleine patriarchale familie van enkele honderden personen (met inbegrip van alle slaven en herders) uitgegroeid tot een menigte van twee tot vijf miljoen zielen. De omvang van deze bevolkingsmassa noopte tot de invoering van geschreven wetten voor het bestuur van zo 'n volk. Maar bij dit alles bleven de beginselen van het geven onveranderd.
Lees Numeri 18 waar staat:
Numeri 18:21  Wat nu de Levieten betreft, zie, Ik geef hun alle tienden in Israël als erfdeel, een vergoeding voor de dienst die zij verrichten, de dienst van de tent der samenkomst.
Hier droeg God Zijn tiende over aan het Levitische priesterschap ten behoeve van het organiseren en besturen van Zijn Werk in de dagen van Mozes.
De oorsprong hiervan was echter níet Levitisch. Lees maar:
Leviticus 27:30  Ook is alle tiende van het land, van het zaad des lands, van de vrucht van het geboomte, van de Here; het is de Here heilig.
De tiendbetaling gaat helemaal terug tot het priesterschap van Melchizedek, dat wellicht zelfs teruggaat tot Adam.
Levi's overgrootvader Abraham gaf aan Melchizedek "een tiende van alles" (Hebreeën 7:2). De apostel Paulus maakt ons duidelijk dat de tiendbetaling niet Levitisch of 'ceremonieel' is in die zin dat ze begon (en bijgevolg moest eindigen) met het beheer der Levieten.
Hebreeën 7:5-6, 8-10  Nu hebben zij, die uit de zonen van Levi het priesterambt verkrijgen, volgens de wet wel de opdracht tienden te heffen van het volk, dat is, van hun broeders, hoewel dezen uit de lendenen van Abraham zijn voortgekomen; maar hij [Melchizedek, degene die Christus werd], die zich niet tot hun geslacht [dat der Levieten] kon rekenen, heeft van Abraham tienden genomen … En hier ontvangen sterfelijke mensen [de Levieten] tienden … Ja, om zo te zeggen, is zelfs Levi, die tienden heft, door Abraham aan het tiendrecht van een ander onderworpen, want hij was nog in de lendenen van zijn vader, toen Melchisedek deze tegemoet kwam.
Zo ziet men dat tiendbetaling reeds een ingevoerde financiële wet was tegen de tijd dat God Israël door Mozes zijn burgerlijke wetten gaf. Het was dus niet zo dat een nieuw idee van Mozes hun monetaire systeem volkomen veranderde. 

Aan wie moeten wij tienden betalen? 

Aan wie of aan welke organisatie moeten wij onze tienden en offers brengen? Het zou prachtig zijn als wij, sterfelijke mensen, onze tiende aan God zelf konden geven. Die gedachte is echter om duidelijke redenen wat onrealistisch. De enige andere mogelijkheid is ze te geven aan de groepering die God hier op aarde blijkt te vertegenwoordigen. In Mozes' dagen was het het Levitische priesterschap dat Zijn Werk verrichtte. Thans vervult de Gemeente van God Zijn opdracht om deze zieke en stervende wereld het evangelie te brengen.
Dit Werk brengt, als geen ander werk in dit tijdperk van onze geschiedenis, het ware evangelie aan de volkeren op aarde. Alvorens u zich verplicht enigerlei 'christelijke' organisatie te steunen, is het uw plicht u ervan te overtuigen dat u inderdaad de ware Gemeente van God hebt geïdentificeerd. Dit wereldomvattende Werk van God is een gemeenschappelijke inspanning om de grote opdracht uit te voeren, die oorspronkelijk aan de vroege Gemeente was gegeven: de prediking en verkondiging van het evangelie aan onze generatie. Wij zijn er oprecht van overtuigd dat tiendbetaling een bijbels en goddelijk gebruik is – een onmisbaar middel om de prediking van het evangelie de nodige financiële steun te geven. 

Een geestelijk reveil 

Hebreeën 7 bewijst dat er wel degelijk een verband is tussen het patriarchaal gebruik van tiendbetaling en het latere Levitische systeem. De tiendbetaling is Gods altijd doorgaand financieringssysteem, al sinds aartsvaderlijke tijden en gedurende de Mozaïsche bedeling en ook nu in het nieuwtestamentische tijdperk van Gods Gemeente.
De tijd maakte korte metten met de bereidheid van het oude Israël om tienden te betalen en Gods wetten na te leven. Weldra viel deze tot dan eensgezinde natie in twee delen uiteen. Het werd tenslotte zelfs zo erg dat God het hele noordelijke, uit tien stammen bestaande, rijk moest verwerpen en onterven (2 Koningen 17). Intussen verergerde ook in het zuidelijke rijk Juda de toestand zeer snel.
Toen echter kwam koning Hizkia, een rechtvaardig vorst, op de troon en hij wist de vloed van kwaad tijdelijk in te dammen. Hij hield een grote schoonmaak. Heidense altaren en afgodsbeelden werden aan stukken geslagen (2 Kronieken 31:1).
De tiendbetaling werd snel in ere hersteld!
2 Kronieken 31:5-6, 8  Toen dit woord [van Hizkia] zich verbreidde, brachten de Israëlieten in grote hoeveelheid de eerstelingen van koren, most, olie, honig en van al wat het veld opleverde, en zij brachten in overvloed de tienden van alles. De Israëlieten en Judeeërs die in de steden van Juda woonden, ook zij brachten de tienden van runderen en kleinvee; eveneens de tienden van de heilige dingen, die de Here, hun God, geheiligd waren, en legden die op stapels … Toen Jechizkia en de vorsten kwamen en die stapels zagen, prezen zij de Here en zijn volk Israël.
Aan het einde van dit hoofdstuk vatten enkele verzen de resultaten van Hizkia's ingrijpende hervormingen als volgt samen:
Verzen 20-21  Aldus handelde Jechizkia in geheel Juda. Hij deed wat goed en recht en trouw was voor het aangezicht van de Here, zijn God. In al het werk, dat hij begon met betrekking tot de dienst van het huis Gods, tot de wet en het gebod, waarin hij zijn God zocht, handelde hij met volle toewijding en was hij voorspoedig.
Zolang het volk van Juda gehoorzaam was aan Gods wetten en trouw de tienden betaalde, werd het gezegend en dat op een nauwelijks voorstelbare wijze. Helaas ging het in geestelijk opzicht spoedig de verkeerde kant uit en geraakte het evenals zijn noordelijke buurstaat op tragische wijze in slavernij, onder een vreemde mogendheid. De onjuiste opvatting dat tiendbetaling niet meer nodig was droeg in ernstige mate bij tot de afvalligheid van heel het volk.
Gods Woord vertolkt een machtig beginsel van tiendbetaling, dat zelfs nog veel belangrijker is dan het geven van een tiende van alle inkomsten. Alles draait erom of iemand een bereidwillige en gehoorzame geesteshouding heeft en werkelijk verlangend is de wil van zijn God en Schepper te doen, of dat hij een eigengereide Farizeeër wenst te zijn.
Het is een kwestie van bekering en van houding! 

Tiendbetaling in het christelijk tijdperk 

Alles draait om de vraag of we al dan niet bereid en verlangend zijn alles te doen wat onze hemelse Vader gebiedt, dan wel of we de bestudering van Zijn Woord altijd voorzichtig benaderen vanuit het standpunt "Hoeveel precies moet ik doen?"
De bergrede bevat een citaat dat in het bijzonder over deze vraag handelt. Jezus zei in vertrouwen tot Zijn discipelen:
Mattheus 5:17-19  Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen [Jezus kwam níet om de wet te annuleren, te herroepen of in te trekken, maar om die te vervullen, d.i. volledig te vervullen, zoals het totaal met water vullen van een fles]. Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of een tittel vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied. Wie dan een van de kleinste dezer geboden ontbindt en de mensen zo leert, zal zeer klein heten in het Koninkrijk der hemelen; doch wie ze doet en leert, die zal groot heten in het Koninkrijk der hemelen.
Een vers uit het evangelie naar Lukas legt grote nadruk op dit uitermate belangrijke punt:
Lukas 16:17  Gemakkelijker zouden hemel en aarde vergaan, dan dat er van de wet een tittel zou vallen.
Daarna ging Jezus voort (in het overige deel van het vijfde hoofdstuk van Mattheus) met te laten zien op welke manier Hij Gods wet verheerlijkte. Met slechts enkele verschillende voorbeelden gaf Hij een oudtestamentische wet of inzetting in Zijn eigen woorden weer om vervolgens de wezenlijke bedoeling daarvan duidelijk te maken.
Jezus Christus hield zich in de bergrede niet speciaal bezig met de wet op de tiendbetaling. En nergens elders in het Nieuwe Testament wordt deze kwestie specifiek en met nadruk behandeld. In de meeste gevallen wordt de tiendbetaling slechts incidenteel vermeld in verband met een ander aangesneden onderwerp. Dat komt omdat in die dagen het principe van tiendbetaling niet algemeen in twijfel werd getrokken. Het was geen theologisch geschilpunt zoals bijv. de besnijdenis en het nuttigen van vlees in een afgodstempel.
Derhalve blijven ons de moderne toepassing en de verbreiding van de oudtestamentische inzettingen en wetten (waarvan Jezus met grote nadruk zei dat Hij níet was gekomen om ze te herroepen of af te schaffen), in het bijzonder die welke met de tiendbetaling te maken hebben. 

Levend getuigenis 

God leeft. Jezus Christus is de levende, functionerende, actieve Hogepriester. Gods heilige Geest is heden ten dage levend en machtig en de Bijbel is een levend getuigenis dat al bijna 2000 jaar lang zich krachtig manifesteert en kan worden aangehaald.
Men moet niet denken dat tenzij men ergens in het Nieuwe Testament een specifieke opdracht kan lezen, Gods al dan niet uitgesproken wil automatisch wordt uitgewist!
God hoeft geen tweemaal rechtstreeks tot Zijn kinderen te spreken! Als God Zijn wil openbaart, Zijn volk zegent omdat het naar Zijn inzettingen en Zijn wetten leeft en als we in het Nieuwe Testament aanwijzingen vinden dat Gods Gemeente dezelfde beginselen toepast, dan behoren wij onze God te gehoorzamen.
Mensen beginnen te redeneren dat tenzij het Nieuwe Testament zorgvuldig alle details van verplicht christelijk gedrag specificeert en opsomt, deze niet langer verplicht zijn; dat wanneer je niet de een of andere vermelding in het Nieuwe Testament kunt vinden naar een oudtestamentisch gebruik, je ook niet verplicht bent je eraan te houden.
De kwestie is dat er géén bewijs in het Nieuwe Testament is te vinden dat de tiendbetaling ooit is ingetrokken. Jezus bevestigde dit gebruik in Zijn veroordeling van de eigengerechtige Farizeeërs.
Mattheus 23:23-24  Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, gij huichelaars, want gij geeft tienden van de munt, de dille en de komijn en gij hebt het gewichtigste van de wet verwaarloosd: het oordeel en de barmhartigheid en de trouw. Dit moest men doen en het andere niet nalaten.
Lukas 11:42  Maar wee u, Farizeeën, want gij geeft tienden van de munt en de ruit en van alle kruiden, en gij gaat voorbij aan het oordeel en de liefde Gods. Dit moest men doen en het andere niet nalaten.
Maar hoe komen we erachter hoe we de wet inzake de tiende in de eenentwintigste eeuw dienen toe te passen?
Hoe spreekt Christus vandaag tot Zijn Gemeente? Lees Hebr. 1:1-3:
Hebreeën 1:1-3  Nadat God eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon, die Hij gesteld heeft tot erfgenaam van alle dingen, door wie Hij ook de wereld geschapen heeft. Deze, de afstraling zijner heerlijkheid en de afdruk [het karakter] van zijn wezen, die alle dingen draagt door het woord zijner kracht, heeft, na de reiniging der zonden tot stand gebracht te hebben, Zich gezet aan de rechterhand van de majesteit in den hoge [een levende Christus].
Hoe staat het echter met vragen en problemen die uniek zijn in ons overgecompliceerde, technocratische tijdperk van de ruimtevaart? Hoe spreekt Christus tot een Gemeente die midden in de moderne wereld staat, met totaal ander soort problemen dan die welke in de eerste eeuw aan de orde waren? Heeft Christus de christenen van de eenentwintigste eeuw geen enkele richting en doel gelaten?
De evangeliën van Mattheus, Markus, Lukas en Johannes vermelden met pijnlijke nauwgezetheid vele gesprekken die Jezus met Petrus voerde. Maar geen daarvan is heden ten dage voor Gods Gemeente belangrijker dan dat vermeld in Mattheus 16:18-19.
Mattheus 16:18-19  En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze petra [petra: rots=Christus] zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen. Ik zal u [Petrus] de sleutels geven van het Koninkrijk der hemelen, en wat gij op aarde binden zult, zal gebonden zijn in de hemelen, en wat gij op aarde ontbinden zult, zal ontbonden zijn in de hemelen.
Het recht om te binden en te ontbinden werd bij voortduring aan de Gemeente van het Nieuwe Testament gegeven totdat Christus wederkomt om, voor een ieder zichtbaar, de teugels van het gezag over religie en wereld in handen te nemen.
Duidelijk heeft Christus in vers 18 gezegd dat de ware Gemeente nooit zou uitsterven. Die Gemeente was niet afhankelijk van Petrus' bestaan op aarde; de overlevering zegt dat hij, zoals Christus had voorspeld, een smartelijke marteldood stierf (Johannes 21:18-19).
Mattheus 16:19 maakt duidelijk dat zij die door Christus werden aangewezen om de Gemeente te leiden, het recht, de macht en het gezag zouden hebben om alle beslissingen te nemen die nodig zouden zijn om in iedere eeuw of generatie die sindsdien zou komen de door God gegeven waarschuwing en getuigenis te verkondigen.
En ofschoon Jezus Christus aan het roer blijft staan – Hij is nu nog evenzeer Hoofd van de Gemeente als Hij ooit is geweest – heeft Hij duidelijk bewezen dat Zijn ontzaglijke macht en gezag kan werken in en door Zijn gekozen menselijke dienaren. 

Een levende wet 

De tiendbetaling is een levende, natuurlijke wet, diep geworteld in de Bijbel en in de kerkelijke en wereldlijke gesteldheid van vele volkeren. De oude Assyriërs, Egyptenaren, Babyloniërs, Chinezen en Grieken, allen kenden ze een vorm van tiendbetaling. De heersers en de godsdienstige leiders van deze volkeren eisten of betaalden zelf een tiende van hun inkomsten of buit aan hun afzonderlijke goden.
In modernere tijden horen we van John D. Rockefeller dat hij al op achtjarige leeftijd op Gods uitdaging inging, nl. dat Hij de mens welvarend zou maken die Hem zijn tiende betaalde. William Colgate, de bekende zeepfabrikant, schijnt het tiende-principe te hebben toegepast vanaf zijn jongensjaren tot en met zijn positie als hoofd van een machtig miljoenenbedrijf.
De Bijbel staat vol voorbeelden hoe de levende, natuurlijke wet van geven automatisch in het voordeel van de gever werkt. Door de eeuwen heen heeft deze wet menselijke wezens begunstigd – van Abraham tot op de huidige dag – en ze zal blijven werken ten gunste van hen die de moed hebben in geloof volgens dit grote beginsel te handelen.
Vergis u echter niet: tiendbetaling is het op de proef stellen van het geloof! De eerste impuls van onze aangeboren materialistische en egoïstische aard is dat we tegenstribbelen, alleen al bij de gedachte eraan! Menselijk gesproken zouden we liever impulsief geven dan vanuit een beginsel. Veel mensen die geven, geven lukraak, zonder enige lijn, wanneer-het-gelegen-komt. Geld is dikwijls een vuurproef voor iemands karakter. Een auteur heeft eens gezegd: "Wanneer je weet hoe iemand met geld omgaat, hoe hij het verwerft, uitgeeft, met anderen deelt, dan weet je een van de belangrijkste dingen van hem".
Tiendbetaling heeft veel weg van het gebed. Geen van de Tien Geboden is aan het gebed gewijd. Nochtans geeft Jezus niet alleen vele malen opdracht tot bidden, maar ook vele voorbeelden van gebed, zoals dat trouwens in heel het Oude en Nieuwe Testament gebeurt. We lezen "dat zij altijd moesten bidden" en van Jezus die zei: "Wanneer (niet als) gij bidt..."
Bidden tot God is Hem uw diepst gemeende bedoelingen aanbieden, gepaard met dankzegging en erkentelijkheid. Tiendbetaling en het schenken van onze materiële goederen behoren tot dezelfde categorie.
De voorbeelden van mensen die in bijzondere mate werden gezegend omdat ze trouw volgens deze inzetting van God leefden, zijn te veelvuldig, te bekend en te dikwijls op schrift gesteld dan dat men ze over het hoofd zou kunnen zien! 

Les in verantwoordelijkheid 

U betaalt uw tiende aan God, niet aan een willekeurig mens! Wanneer u God Zijn tiende betaalt (die Hij als Zijn deel eist voordat de andere 90 procent van uw inkomen werkelijk van u wordt), dan erkent u dat God een eerste recht op uw inkomen heeft. U erkent dat Hij bestaat en dat Hij allen beloont die Hem ijverig zoeken! Tiendbetaling is een geloofsdaad, een geestelijke handeling zoals het gebed en zonder geloof is het niet mogelijk Gode welgevallig te zijn (Hebreeën 11:6).
Zo nu en dan zal men misschien redeneren: "Ik wil mijn tiende alleen geven voor een bepaalde bestemming." Men zou van mening kunnen zijn dat het voor ons niet juist is 'zijn' tiende te laten gebruiken voor iets anders dan een bepaald door u zelf aangegeven doel!
Maar welk recht hebt u nog op 'uw' (het is niet 'uw' of 'mijn' of 'hun', maar Gods) tiende, wanneer u eenmaal het besluit hebt genomen God te gehoorzamen? Herinnert u zich nog het geval van Ananias en Saffira? Zij trachtten zich 'geestelijk' voor te doen in de ogen van anderen en wel door te doen alsof zij volop gaven. In hun geval betrof het een offer. Het principe is duidelijk, dat zolang het geld van hén was, God het niet van hen eiste. Maar toen ze eenmaal hadden besloten het geld (náást de tiende) aan God te geven en vervolgens afspraken tóch een deel daarvan achter te houden, toen stelde God dat oneerlijke gedrag aan de kaak en strafte Hij hen. Hun gedrag was samenspannend, aanmatigend, huichelachtig en opstandig!
Vergis u vooral niet! Wanneer wij Gods eerste recht erkennen op Zijn tiende van het inkomen dat Hij ons toestaat op Zijn aarde en van Zijn rijkdom te verdienen (al het goud en alle zilver zijn van Mij, zegt de Eeuwige!), dan hebben wij daar geen zeggenschap meer over!
Die zeggenschap eindigt wanneer we de envelop met onze betaling dichtgeplakt en gezegeld hebben en in de brievenbus hebben gegooid. "Maar wat gebeurt er," zo kan iemand opmerken, "wanneer iemand misbruik van de tiende maakt?" U kunt evengoed vragen wat er gebeurt wanneer uw buurman zondigt! Legt het zondigen van uw buurman soms een smet op uw huis? Bederven de zonden van anderen soms uw geestelijk leven?
Laten we de les van de verantwoordelijkheid leren! God heeft de verantwoordelijkheid voor het leiden van Zijn Werk in handen gelegd van Zijn eigen gewijde dienstknechten, d.i. Zijn gezag op aarde. Mocht een van hen – zoals eens Judas – zijn bevoegdheden misbruiken, dan wordt dat de verantwoordelijkheid van zijn menselijke superieuren of van Christus, die boven allen staat! Zoals vaststaat dat Christus bereid is u te zegenen wanneer u de tiende geeft, zo is Hij evenzeer bereid een ieder te straffen die ongehoorzaam is of zijn bevoegdheden durft misbruiken! Wij geven aan God, niet aan de een of andere mens.
Mocht iemand van bijv. de posterijen de tiende stelen die iemand voor Gods Werk heeft overgemaakt, wat gebeurt er dan? Niets. Degene die de tiende heeft overgemaakt, wordt evengoed gezegend ook al komt zijn geld niet bij Gods Werk terecht. Het Werk zal worden gezegend omdat God in staat is het verschil aan te zuiveren wanneer dat moet. Alleen de dief wordt vervloekt; alleen de dief zal er door lijden!
Tiendbetaling is een geloofsdaad!  

Een gedetailleerde informatie ten aanzien van de tiende met betrekking tot het Werk, de tiende met betrekking tot de Feesten, de tiende met betrekking tot de 'weduwen en wezen' en ten aanzien van de offeranden kunt u aanvragen bij de Gemeente van God. 

Uw beste investering 

De ervaring leert dat er automatisch een zegen volgt wanneer men God in deze grote beginselen gehoorzaamt, indien deze gehoorzaamheid gepaard gaat met een levend geloof!
Tiendbetaling is, net als bidden, een handeling van geloof in God. Als zodanig is het de kern van wat christendom en bekering betekenen. Tiendbetaling is een zeer persoonlijke aanbidding, wanneer ze uit geloofsovertuiging geschiedt. Het is erkennen dat God aanwezig is – dat Hij werkelijk bestaat – en dat Hij bij machte is "in al uw behoeften naar Zijn rijkdom heerlijk (te) voorzien, in Christus Jezus" (Filippensen 4:19).
Maak uw investering tot een eeuwige investering! Maak God tot uw deelgenoot. Leg uw hart en uw schat in het Werk dat God verricht; het Werk om alle volkeren te waarschuwen voor de dreigend boven heel deze wereld hangende gevaren; het Werk dat het goede nieuws over de wereld van morgen verkondigt – een wereld die dan eindelijk zal leven onder het liefhebbend bestuur van God, onze Schepper.