Voor literatuurlijst klik hier.

Verjaardagen,
OOK VOOR CHRISTENEN?

Wat is de achterliggende gedachte van een verjaardagsfeest?
Een feestdag naar aanleiding van een prestatie, overwinning
of bevrijding? Een uiting van naastenliefde? Maakt het enig
verschil wat de oorsprong is? Waarom laat de Bijbel de
geboortedata weg van mensen zoals Abraham,
Mozes en zelfs Jezus Christus?

Doorzoek uw bijbel! Hoeveel verjaardagsvieringen vindt u? Een Farao in Egypte viert zijn verjaardag door zijn bakkerschef op te hangen (Genesis 40). Herodes willigt een verzoek in van de dochter van Herodias en geeft opdracht Johannes de Doper te onthoofden (Mattheus 14).
Slechts twee duidelijke verjaardagen in de hele Bijbel!
Volgens de Joden in de dagen van Christus verbiedt Gods wet het vieren van verjaardagen. De Joodse historicus Josefus uit de eerste eeuw, schrijft: "Nee, inderdaad, de wet staat ons niet toe feesten te vieren ter gelegenheid van de geboortedag van onze kinderen…" (Contra Apionem, boek II, §26).

Geen geboortedatum van Christus!

Velen zullen het als een schok ervaren. Weet u dat er nergens een datum van Jezus' geboorte in de Bijbel te vinden is? De traditionele viering van 25 december komt niet uit de Bijbel, maar uit het heidendom! De geboortedag van Jezus is onbekend. Maar Hij vroeg Zijn discipelen om de dag van Zijn dood (14 Nisan) jaarlijks te herinneren. Niet Zijn verjaardag of Zijn opstanding, maar Zijn dood moet jaarlijks herdacht worden tijdens de Paschaceremonie. Zie onze publicaties Het ware kerstverhaal en Pascha en het Feest der Ongezuurde Broden.
Wat een contrast met de gewoonte om verjaardagen te vieren. Nergens in de Bijbel worden exacte data vermeld in termen van een maand en dag waarop iemand geboren is! Denk daar eens aan. Is het niet vreemd als we in de moderne samenleving zien hoe de mensen trots zijn op hun verjaardag?

Geworteld in deze wereld

We leven in een wereld die ingesteld is op de Romeinse kalender. We vieren onze geboortedag, betalen onze belasting en hebben onze grafstenen laten graveren volgens een systeem van tijdrekening van de heidense Romeinen.
Velen veronderstellen dat onze Romeinse kalender van christelijke origine is. Deze kalender met daarop de christelijke feestdagen heeft toch de instemming van de christelijke kerken?
De Romeinse kalender die we tegenwoordig gebruiken, is net zo heidens als de feesten die er op vermeld staan en als de meeste namen van de maanden en dagen van de week. Met deze heidense kalender dringt de aartsvijand Satan door op elk terrein van onze bezigheden en gebruiken, alles wat we in het leven doen. Eén januari overschaduwt bijvoorbeeld volledig Gods opdracht om het nieuwe jaar in het voorjaar te beginnen. Gods aanwijzingen over vaste tijden, van dagen en jaren en over Zijn feesttijden hebben niets van doen met de Romeinse kalender.

Gods kalender ongeschikt voor verjaardagen

De instructies die God aan Mozes gaf over de dagen en maanden houdt geen rekening met verjaardagen. Iemand die op 29 februari van de Romeins-christelijke kalender geboren is kan zijn of haar verjaardag slechts één keer in de vier jaar vieren tengevolge van de onregelmatigheid van een schrikkeljaar. Maar de onregelmatigheden op Gods kalender zijn veel groter. Maanden hebben elk jaar wisselend 29 en 30 dagen, afhankelijk van het verschijnen van de nieuwe maansikkel. Ook de lengte van een jaar is wisselend. Om de seizoenen op hun plaats te houden, wordt regelmatig een dertiende maand aan het jaar toegevoegd. Deze kalender is absoluut ongeschikt voor het vieren van verjaardagen. God is de auteur van de kalender voor Zijn volk. Alleen al het feit dat het vieren van de geboortedag op de juiste datum dikwijls onmogelijk is, moet ons inzicht geven over de ware aard van God. Het doel van het leven is om ons voor te bereiden en uit te zien naar de opstanding uit de doden.

Wat de media en naslagwerken schrijven over de verjaardag

Krantenartikel:
""Goede en kwade geesten strijden om de voorrang
Wanneer 's morgens vroeg of bij sommigen zelfs midden in de nacht om twaalf uur wanneer de verjaardag begint, familie (en vrienden) u de handen schudt, kust en "hartelijk gefeliciteerd" toeroept met "nog vele jaren", dan denkt u er geen ogenblik aan, dat u hier met een stukje zeer oude folklore te doen hebt en toch is dat zo, want wat familie en bekenden doen is niets meer of minder dan de voortzetting van een oud heidens gebruik.
Van oudsher neemt men namelijk aan, dat op de verjaardag de goede en kwade geesten het dichtst bij de jarige zijn en hun goede of slechte invloed het hevigst doen gelden. Daarom haast men zich om heilwensen uit te brengen, daarmee de goede geesten steunend en de kwade afschrikkend. Het aansteken van lichtjes verleende aan die wensen extra kracht en de overblijfselen hiervan treffen we nog in de kaarsjes op de verjaardagstaart. De jarige mag dan een wens doen en wanneer hij kans ziet de kaarsjes op zijn verjaardagstaart in één keer uit te blazen, dan zal die wens in vervulling gaan...
Dit zijn niet de enige stukjes folklore die aan de verjaardag verbonden zijn – oh nee, er zijn er vele, die ook weer verschillen naar het land van herkomst.

Bomen, lekker eten en werken
Bij ons is het hier en daar nog gewoonte op de verjaardag een boom te planten, voor jongens een appelboom, voor meisjes een perenboom; natuurlijk vinden we deze gewoonte alleen op het platteland en er kunnen hele boomgaarden uit voortvloeien.
Voorts kennen we ook de gewoonte, dat de jarige het menu mag uitkiezen en dat de anderen dit mee-eten, ook al houden ze helemaal niet van de gerechten; de jarige is nu eenmaal het feestvarken en heeft het voor het zeggen op die dag.
Het bijgeloof zegt, dat men op zijn verjaardag hartelijk, gul en vriendelijk moet zijn tot de laatste minuut, omdat de houding van de jarige op die dag een stempel zal drukken op het komende jaar. Hieruit vloeit voort, dat hij er ook goed aan doet op die dag wat te werken, want ook dit kan van invloed zijn op zijn gedrag in het nieuwe jaar.

Het buitenland
In Mexico plegen familie en kennissen een groepje zangers te huren die bij het krieken van de dageraad de jarige een aubade brengen. Op de jarige rust de verplichting te doen alsof hij zeer verwonderd is en er niets van wist, terwijl hij bovendien de zangers na het volbrengen van hun taak gul moet onthalen. Daar nemen dan de familieleden en kennissen aan deel.
De Chinezen kennen Hsou Hsing, de god van de verjaardagen. In elk gezin treft u een portret van hem aan, dat bij elke verjaardag voor de dag wordt gehaald. De zestigste verjaardag is in het gehele oosten een zeer belangrijke dag. Dan wordt er bericht gezonden aan alle familie en kennissen en ieder stuurt dan zijn geschenken, waarbij dikwijls zeer kostbare. De jarige accepteert echter niet alles doch kiest bescheiden enkele minder kostbare geschenken en zendt de overige terug met dank. Het gaat er echter maar om dat hij vele kostbare geschenken aangeboden krijgt, want hieruit ziet men de liefde en waardering die men voor de jarige heeft.

In oude tijden weinig verjaardagen
Het is met de verjaardagen niet altijd zo gesteld geweest. In oude tijden vierde men de verjaardagen slechts van koningen en hooggeplaatste figuren, want het gewone volk wist niet eens wanneer het geboren was en hoe oud het was. Er viel voor hen dus geen verjaardag te vieren. De geboortedagen van vorsten e.d. waren echter nationale feesten, dat zien we al bij de Grieken en Romeinen.
In de twaalfde eeuw echter gingen de parochiekerken aantekening houden van geboorte en dood en kreeg elk kind de naam van een beschermheilige. Langzamerhand kwam het vieren van de gewone verjaardag in zwang en allerhande oude gebruiken werden weer opgegraven.""

The Lore of Birthdays
"Het bijhouden van gegevens over verjaardagen vond men in oude tijden vooral belangrijk omdat een geboortedatum van essentieel belang was voor het trekken van een horoscoop."
God verbiedt dat:
Deuteronomium 4:19  en dat gij ook uw ogen niet opslaat naar de hemel, en de zon, de maan en de sterren, het gehele heer des hemels, aanziet en u laat verleiden u voor die neer te buigen en hen te dienen, die de Here, uw God, heeft toebedeeld aan alle volken onder de ganse hemel.
"De gewoonte van brandende kaarsjes op de taart begon bij de Grieken. Philochorus [een Grieks historicus uit de oudheid] bericht dat er op de zesde dag van elke maand, de geboortedag van Artemis, [de vruchtbaarheids]godin van de maan en de jacht, honingkoeken zo rond als de maan en verlicht met kaarsen op de tempelaltaren van deze godin werden gezet.
Verjaarskaarsen bezitten in het volksgeloof een speciale magische kracht om wensen te laten uitkomen… Brandende kaarsen en offervuren hebben reeds een speciale mystieke betekenis sinds de mens voor het eerst altaren voor zijn goden heeft gebouwd. De verjaarskaarsen zijn dan ook een eerbetoon en hulde aan het jarige kind en brengen geluk."
"Verjaars- en gelukwensen horen onverbrekelijk bij deze feestdag… oorspronkelijk was het idee geworteld in magie. Het uitspreken van toverformules ten goede en ten kwade is de voornaamste toepassing van toverij. Men is op zijn verjaardag bijzonder gevoelig voor zulke toverformules, omdat dan iemands persoonlijke geesten in de buurt zijn… Verjaarswensen hebben macht ten goede of ten kwade omdat men op die dag dichter bij de geestenwereld is."

The Catholic Encyclopedia (New York, 1911), Deel X, blz. 709
Citaat van Origen Adamantius uit de derde eeuw.
"Van alle heilige personen in de Schriften, is van niemand van hen opgetekend dat ze een feest hielden of een groot banket aanrichten op hun verjaardag. Het zijn enkel de zondaars (zoals Farao en Herodes) die grote verheuging hadden over de dag waarop ze op deze wereld beneden geboren waren."

Encyclopedia Americana (1991)
"De oude wereld van Egypte, Griekenland, Rome en Perzië vierde de verjaardagen van goden, koningen en edelen… hoewel de Israëlieten in de oudheid wel gegevens vastlegden betreffende de leeftijd van hun mannelijke burgers, er geen aanwijzing is dat zij enige festiviteiten hadden op de jaarlijkse geboortedatum."

Schwäbische Zeitung, 3/4 April 1981, blz. 4.
"De diverse gewoonten waarmee mensen tegenwoordig hun verjaardag vieren hebben een lange historie. Hun wortels liggen op het gebied van magie en religie. De gewoonten felicitaties aan te bieden, cadeaus te geven en het vieren – compleet met brandende kaarsen – waren in oude tijden bedoeld om de verjaardagsvierder te beschermen tegen demonen en om zijn veiligheid het komende jaar zeker te stellen... Tot aan de vierde eeuw, verwierp het Christendom verjaardagsvieringen als een heidens gebruik."

The Satanic Bible (Anton Szandor La Vey, (Air) Book of Lucifer - The Enlightenment, Avon Books, 1969, Hfdst. XI, Religious Holidays, blz. 96) leert dat de verjaardag het meest belangrijke feest is dat een lid van de Kerk van Satan kan vieren. "Satan viert zijn eigen geboortedag als de meest belangrijke dag van het jaar." Satanisten gaan ervan uit dat zijzelf het meest belangrijke wezen zijn. "Iedere man is een god wanneer hij ervoor kiest zichzelf zo te erkennen. … Je zou jezelf een klopje op de schouder moeten geven, kopen wat je ook maar wilt hebben, jezelf als een koning (of god) behandelen … en je verjaardag feitelijk met zoveel mogelijk praal en ceremonie vieren als mogelijk."
Helaas heerst die houding niet alleen bij satanisten.

Verjaardag tegen de aard van God

De historie van de verjaardag maakt duidelijk dat deze dag niet een instelling van God kan zijn. Natuurlijk zijn er gewoonten en gebruiken in de menselijke geschiedenis die niet door God zijn ingesteld, maar toch onschuldig zijn en louter voor recreatie en ontspanning zorgen. Ze kunnen zelfs de saamhorigheid van bevolkingsgroepen of hele naties verstevigen. De verjaardag echter is direct terug te leiden tot en in verband te brengen met bijgeloof, magie, de geestenwereld, het trekken van horoscopen, afgoden, toverij en toverformules, valse religie en demonen. Volstrekt duidelijk dat Satan hierin de grote inspirator is. Voegen wij hieraan toe hoe deze dag wordt beschreven in de Bijbel en de essentie erkennen van deze dag dan moge duidelijk zijn dat de viering van de verjaardag haaks staat op het principe van Gods geest. De verslagen hierover getuigen van een satanische geest.
In het Riehm Bijbels Woordenboek staat het volgende.
"De geboortedagen (verjaardagen) van met name koningen werden door de Egyptenaren (Genesis 40:20-22), de Perzen en andere oosterse volkeren jaarlijks gevierd met gastmalen (Hosea 7:5), geschenken en andere vorstelijke gunstbewijzen. Bij de Joden schijnt dit gebruik er echter niet te zijn geweest, evenmin als bij de Grieken tot aan het Macedonische tijdperk.
Bij de Perzen werd ook de dag gevierd, waarop de regerende vorst de troon beklommen had. Volgens 2 Makkabeeën 6:7 werden de Joden gedwongen de geboortedag van Antiochus Epifanes met een offerfeest te vieren. De verjaardag van Herodes Antipas werd de sterfdag van Johannes de Doper (Mattheus 14:6)."
Laten we de vermelde schriftgedeelten aandachtig lezen.
Genesis 40:20  Op de derde dag nu, de geboortedag van Farao, maakte hij een maaltijd voor al zijn dienaren. En hij verhief het hoofd van de overste der schenkers en het hoofd van de overste der bakkers te midden van zijn dienaren. 21  Want hij herstelde de overste der schenkers in zijn schenkersambt, zodat hij de beker weer in Farao's hand gaf. 22  Maar de overste der bakkers hing hij op, zoals Jozef hun had uitgelegd.
Het was geen uitzondering dat hoge autoriteiten op hun uitbundige en ongeremde verjaardagsfeesten zich ontdeden van bepaalde personen. Ze werden meestal in het openbaar opgehangen en onthoofd.
De Boeken der Makkabeeën, behorend tot de apocriefe geschriften, handelen over de bevrijdingsstrijd van de Makkabeeën, in de Joodse geschiedenis de leden van het geslacht van Mattatias, die in 167 v.C. het sein gaven tot verzet tegen de Syrische vorst Antiochus IV Epifanes (175–163 v.C.). Judas (gestorven 160 v.C.), de derde zoon van Mattatias, leidde de opstand tegen de Syrische overheersing nadat Antiochus Epifanes de tempel te Jeruzalem had ontwijd.
2 Makkabeeën 6:1  En niet lang daarna zond de koning een oud man van Athene, om de Joden te noodzaken dat zij zouden afwijken van de wetten hunner vaderen, en niet zouden wandelen naar de wetten van God. 2  En ook om de tempel te Jeruzalem te ontreinigen, en deze te noemen de tempel van Jupiter Olympius, en de tempel te Garizin te noemen, (gelijk degenen, die in die plaats woonden, begeerden), de tempel van Jupiter Xenius. 3   De invoering van deze boosheid was het volk bezwaarlijk en moeilijk. 4  Want de tempel werd vervuld met overdadigheid, en brasserijen der heidenen, die met de hoeren daar in luiheid leefden, en in de heilige galerijen zich vermengden met de vrouwen; en daarenboven dingen daarin brachten die niet betaamden. 5  En het altaar werd ook met onbehoorlijke dingen, die de wet verboden had, vervuld. 6  En men mocht geen sabbatten vieren, noch de feestdagen der vaderen onderhouden, noch ook enigszins bekennen een Jood te wezen. 7  En zij werden door een bittere noodwendigheid gedwongen, om des konings geboortedag alle maanden te houden, met het eten van de geofferde ingewanden; en als de feestdag van Bacchus [in de Romeinse oudheid de naam voor de Griekse god van de wijn, Dionysus] gekomen was, werden zij gedwongen wijnloofkransen dragende, in het Bacchusfeest om te gaan.
De beschrijving van de verjaardag in vers 7 getuigt van een walgelijke mentaliteit.
Hosea schrijft over het tegenwoordige Israël (o.a. Groot-Brittannië, de VS, Canada, Noordwest Europa, Australië, Zuid-Afrika).
Hosea 7:1  Zodra Ik Israël genees, worden Efraïms ongerechtigheid en de boosheden van Samaria onthuld. Want zij plegen bedrog: de dief dringt binnen, de bende plundert buiten. 2  En zij denken er niet aan, dat Ik al hun kwaad in gedachten houd. Nu omringen hen hun daden; zij zijn voor mijn aangezicht. 3  Met hun boosheid verheugen zij de koning en met hun leugens de vorsten. 4  Zij allen zijn overspelig, zij zijn te vergelijken met een oven, die blijft branden, ook al is de bakker opgehouden met stoken, omdat hij het deeg kneedt, totdat het doorzuurd is. 5  Op de feestdag van onze koning maken zij de vorsten ziek van verhitting door wijn. Hij wisselt handslag met gewetenloze lieden.
Bijbelse commentaren veronderstellen dat in vers 5 de feestdag van de koning zijn verjaardag is. Deze staat in een opsomming van "ongerechtigheid en de boosheden" (vers 1). In de Statenvert. luidt het laatste deel van vers 5: hij strekt zijn hand voort met de spotters. In de 'Kanttekeningen' van deze vertaling staat dat de koning op die dag dronken is en het hof vol van ijdelheid en goddeloosheid is en verwijst naar de betekenis van spotters (Statenvert. vers 5). In de Bijbel is een spotter iemand die zich om God noch Zijn wet bekommert, en lacht om degenen die zich wel houden aan Zijn geboden.
Steeds weer komen we deze weerzinwekkende vertoningen tegen in de geschiedenis op verjaardagen. Maar helaas ook in de 'moderne beschaving'.
Nu de verjaardag van Herodes Antipas, de tetrarch (viervorst) over Galilea en Perea. Deze Herodes was de landsheer van Jezus; daarom zond Pilatus tijdens diens proces Jezus naar Herodes, die Hem door zijn soldaten liet bespotten en Hem daarna terugzond naar de Romeinse stadhouder. Het onthoofden van vijanden op de verjaardag was een oude traditie, die 'trouw' werd gevolgd door de vrouw van deze vazalvorst.
Wij slaan Markus op.
Markus 6:17  Want hij, Herodes, had Johannes laten grijpen en geboeid gevangen gezet, ter wille van Herodias, de vrouw van zijn broeder Filippus, omdat hij haar tot vrouw genomen had. 18  Want Johannes had tot Herodes gezegd: Gij moogt de vrouw van uw broeder niet hebben. 19  Herodias had het op hem voorzien en wilde hem doden, doch zij kon dit niet, 20  want Herodes had ontzag voor Johannes, daar hij wist, dat hij een rechtvaardig en heilig man was; en hij beschermde hem en als hij hem gehoord had, was hij in grote verlegenheid, maar hij hoorde hem gaarne. 21  En toen er een gelegen dag gekomen was en Herodes op zijn geboortefeest een maaltijd aanrichtte voor zijn hoogwaardigheidsbekleders, zijn legeroversten en de voornaamsten van Galilea, 22  en de dochter van Herodias binnenkwam en danste, behaagde zij Herodes en hun, die mede aanlagen. En de koning zeide tot het meisje: Vraag van mij, wat gij maar wilt en ik zal het u geven. 23  En hij zwoer haar: Wat gij mij ook maar vragen zult, zal ik u geven, tot de helft van mijn koninkrijk. 24  En zij ging heen en zeide tot haar moeder: Wat zal ik vragen? En deze zeide: Het hoofd van Johannes de Doper. 25  En terstond ging zij haastig naar binnen tot de koning en vroeg, zeggende: Ik wil, dat gij mij onmiddellijk op een schotel geeft het hoofd van Johannes de Doper. 26  En ofschoon de koning zeer bedroefd werd, wilde hij het haar om zijn eden en om hen, die aanlagen, niet weigeren. 27   En terstond zond de koning een scherprechter met de opdracht het hoofd te brengen. En deze ging heen en onthoofdde hem in de gevangenis, 28  en hij bracht het hoofd op een schotel en gaf het aan het meisje en het meisje gaf het aan haar moeder.
Dit keer was Johannes de Doper het slachtoffer van een gruwelijke verjaardagstraditie. De man die de weg voor Christus had bereid. Hoe zal hij in de opstanding over het vieren van verjaardagen denken?
Bij nadere bestudering van het eerste hoofdstuk van het boek Job is de conclusie gerechtvaardigd dat ook de kinderen van Job hun verjaardag vierden, wat de toorn van God opwekte. Toen Jobs oudste zoon zijn feest gaf, veroorzaakte Satan, met Gods uitdrukkelijke toestemming, een zware storm, waardoor het huis instortte en alle tien kinderen omkwamen (Job 1:4-19). Omdat ieder van hen in een eigen huis woonde, mogen we aannemen dat ze volwassen waren.
Job 1:1 Er was in het land Us een man, wiens naam was Job, en die man was vroom en oprecht, godvrezend en wijkende van het kwaad. 2  Hem werden zeven zonen en drie dochters geboren. 3  Zijn bezit bestond uit zevenduizend stuks kleinvee, drieduizend kamelen, vijfhonderd span runderen, vijfhonderd ezelinnen en een zeer grote slavenstoet, zodat deze man de rijkste was van alle bewoners van het Oosten. 4  Zijn zonen nu plachten een feestmaal aan te richten, ieder op zijn beurt [Hebr. dag] in eigen huis, en nodigden dan hun drie zusters uit met hen te eten en te drinken. 5   Telkens wanneer de dagen van het feestmaal om waren, ontbood Job hen en heiligde hen; hij stond dan des morgens vroeg op en bracht voor ieder van hen een brandoffer, want Job dacht: Misschien hebben mijn kinderen gezondigd en in hun hart God vaarwel gezegd. Zo deed Job altoos weer [Statenvert: Alzo deed Job al die dagen]. Vers 13  Op zekere dag, toen zijn zonen en zijn dochters aten en wijn dronken in het huis van hun broeder, de eerstgeborene… Vers 18  Terwijl deze nog sprak, kwam een ander en zeide: Uw zonen en uw dochters waren aan het eten en wijndrinken in het huis van hun broeder, de eerstgeborene, 19  en zie, daar stak een zware storm op van over de woestijn, greep het huis bij de vier hoeken aan, en het viel op de jonge mensen, zodat zij stierven; ik alleen maar ben ontkomen om het u aan te zeggen.
Vanwege deze feesten vreesde Job een verwijdering van zijn kinderen van God. Het waren geen agrarische seizoenfeesten. Iedere zoon richtte een feestmaal aan op zíjn dag. In vers 4 staat: ieder op zijn dag en bovendien in eigen huis, zoals gebruikelijk met een verjaardag. In de NBG-vertaling staat: ieder op zijn beurt. Maar in de Hebreeuwse tekst staat het woord yowm dat dag betekent. Hetzelfde woord dat in Genesis in de scheppingsweek wordt gebruikt voor dag en waar God uitlegt wat een dag is. Hetzelfde woord staat eveneens in Job 3:1:
Job 3:1  Daarna opende Job zijn mond en vervloekte zijn geboortedag.
Hier is yowm vertaald met geboortedag. In Job 1, vers 4 staat dus: Zijn zonen nu plachten een feestmaal aan te richten, ieder op zijn dag in eigen huis, en nodigden dan hun drie zusters uit met hen te eten en te drinken. Ieder heeft dus zijn eigen dag. Deze dag werd kennelijk niet gehouden in overeenstemming met de geest van God (vers 5 en 19). Het is veelzeggend dat Job als vader van dat grote gezin niet op die feestdagen aanwezig was.

Tegenwerpingen

"Je kunt verjaardagen niet in het rijtje zetten met kerst, Nieuwjaar, enz." wordt vaak gezegd, omdat het geen religieuze dag zou zijn. Maar zoals hiervoor is aangetoond, vindt deze dag zijn oorsprong wél in de afgoderij.
"Wij vieren de verjaardagen niet zoals dat eeuwen geleden gebeurde, voor ons is het niet meer dan een onschuldig gezellig bijeen zijn en eer aan de persoon die jarig is" is te vergelijken met "wij vieren kerst niet als een zonsverering. Je weet toch dat wij ons helemaal niet met religie bezig houden. Het kerstboompje is voor ons niet meer dan een boompje met veel gezelligheid er omheen". Welke draai men er ook aan wil geven, iemand die weet wie de misleidende 'god' (Satan) is van de huidige wereld, laat zich niet voor zijn karretje spannen. Kerst, Pasen en andere zogenaamde christelijke dagen, maar ook de verjaardag hebben tot doel om de mensen van Gods heilige dagen en daarmee van Gods plan met de mensheid, af te leiden. En om een houding van nemen te ontwikkelen in plaats van geven. De betekenis van al die heidense dagen is niet gericht op God en Zijn waarheid en Zijn karakter. Aan een 'christen' die zegt dat hij zijn verjaardag viert uit dankbaarheid aan God zou men de vraag kunnen stellen waarom hij op die dag dan niet een extra dankoffer (financiële gave) aan God brengt in plaats van zelf cadeaus te ontvangen.
De opmerking "nergens staat expliciet in de Bijbel gij zult geen verjaardagen vieren" is kortzichtig. Evenmin staat expliciet in de Bijbel gij zult niet roken. Een christen behoort Gods natuur te leren kennen en volgens die natuur te gaan leven, waardoor het zelfgerichte denken en handelen plaats zal maken voor liefde en respect voor de naaste en God. Hierdoor ontstaat eveneens een zuiver zelfrespect. Een godvrezend christen die zichzelf respecteert besteedt geen aandacht aan verjaardagen.

Wie willen we dienen?

Als we naar de achtergrond van de verjaardag gaan zoeken, komen we mogelijk een aantal 'aardige' gebruiken tegen, maar duidelijk wordt dan ook dat deze dag rechtstreeks, zoals kerst, nieuwjaar en Pasen, uit de afgoderij afkomstig is. Afgoderij is ontsproten aan het verwrongen brein van Satan om de mensheid van de ware God af te houden en om zichzelf (de duivel) te laten aanbidden. Jezus laat in Openbaring 13 zien dat de hele aarde de draak (Satan) aanbidt (vs. 4, 8). Hij zet aan tot godslasteringen (vs. 5-6) die in het moderne Babylon 'beleefd' worden als aanbidding van God.
Zij die redeneren dat het er voor hen niet toe doet wat de oorsprong is van het vieren van de verjaardag, willen niet inzien dat er bij God geen plaats is voor zaken die door Satan zijn gezaaid.
Prediker 22:8  Wie onrecht zaait, zal onheil oogsten; de staf van zijn gramschap zal vergaan.
Galaten 6:7  Dwaalt niet, God laat niet met Zich spotten. Want wat een mens zaait, zal hij ook oogsten. 8  Want wie op de akker van zijn vlees zaait, zal uit zijn vlees verderf oogsten, maar wie op de akker van de Geest zaait, zal uit de Geest eeuwig leven oogsten.
Als Satan 'de verjaardagsboom' heeft gezaaid, zal het nimmer een boom van God worden. Wilt u op enigerlei wijze bij de vrucht van dat zaaisel betrokken zijn, hoe onschuldig de vrucht ook oogt?
Zoals we hebben uitgelegd, is de kalender van God waarop we het plan van God met de mensheid aflezen, ongeschikt voor het vieren van verjaardagen. De christelijk-Romeinse kalender is daarvoor beter geschikt. Wie willen we dienen?
De Bijbel laat de geboortedata weg van mensen zoals Abraham, Mozes en Jezus Christus.

Wat is de juiste houding?

Hoe moeten we onze geboortedag beoordelen? Paulus geeft een evaluatie van het leven.
2 Timotheus 4:6  Want wat mij aangaat, reeds word ik als plengoffer geofferd en het tijdstip van mijn verscheiden staat voor de deur. 7  Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb mijn loop ten einde gebracht, ik heb het geloof behouden; 8  voorts ligt voor mij gereed de krans der rechtvaardigheid, welke te dien dage de Here, de rechtvaardige rechter, mij zal geven, doch niet alleen mij maar ook allen, die zijn verschijning hebben liefgehad.
De dag dat Paulus zijn fysiek leven begon als een baby kan niet vergeleken worden met het belang van de dag van zijn heengaan, waarop hij zeker is van de beloning voor zijn volharding tot het einde als een christen. In plaats van terug te zien naar een fysieke geboorte in dit tijdelijke leven waarin we uit stof zijn gevormd, zouden we de werkelijke waarden van het leven moeten begrijpen en vooruit te zien naar de geestelijke opstanding in het Koninkrijk van God. De patriarchen zijn nog steeds in hun graven in afwachting van de enige geboortedag die werkelijk telt: de geestelijke geboorte. Naar deze gebeurtenis moeten we uitzien en niet ieder jaar terugkijken naar de dag dat we het stoffelijke bestaan binnen traden.
Het is duidelijk dat het vieren van de verjaardag een vrucht is van Satan. En of dat nu uw eigen verjaardag is en familie en vrienden uitnodigt of de verjaardag van een ander bij wie u op bezoek gaat, maakt geen verschil, u bent erbij betrokken.
Met de vrucht van Gods geest werken we mee aan Gods plan met de mensheid; met de vrucht van Satans geest werken we dat plan tegen. Plaats u zelf niet buiten dat glorieuze Plan. 

Terug naar de Home Page